پاسخ به:دانلود کتب، جزوات و مقالات شیمی
چكيده: در اين تحقيق، فرايند زوج شدن اکسايشي متان (OCM) روي کاتاليست Mn/Na2WO4/SiO2 در راکتور بستر سيال و بستر ثابت از جنس کوارتز مورد مطالعه قرار گرفت. در فشار اتمسفري، دماي بستر کاتاليستي از 700 تا 870 درجه سانتي گراد، دبي حجمي خوراک متان و هوا از 240 تا 1355 sccm و نسبت حجمي متان به هوا از 0.6 تا 1.4 تغيير داده شد. وزن کاتاليست مربوط در دو مقدار 2.0 و 3.5 گرم مورد بررسي قرار گرفت. بهترين بازده C2+ به دست آمده در راکتور بستر سيال، 21.9 درصد (دبي حجمي خوراک =478 sccm ، CH4/ Air=1، دماي بستر کاتاليستي=870 درجه سانتي گراد و مقدار کاتاليست =3.5 g) و در راکتور بستر ثابت، 21.8 درصد (دبي حجمي خوراک =478 sccm ، CH4/ Air=1، دماي بستر کاتاليستي =850 و مقدار کاتاليست = 3.5 g) است.
نسخه قابل چاپ
چكيده يک روش موثر در کنترل آب توليدي از مخازن، استفاده از ژل هاست. دليل عملکرد موفقيت آميز ژل، توانايي آن در کاهش زياد تراوايي آب نسبت به نفت و ارزان بودن آن است. در اين پژوهش، به منظور دستيابي به رفتار سيال تزريقي در مخازن نفتي و بررسي تغييرهاي نفوذپذيري پس از تزريق ژل، مدل رياضي بر اساس نتيجه هاي آزمايشگاهي ارايه مي شود. در اين مدل معادله هاي حرکت سيال با فرض دو فاز مستقل آب و نفت و با تکيه بر اصول علم سيالات (معادله پيوستگي)، استخراج و معادله هاي انتقال شيميايي (پروفايل غلظت ترکيب ها) به وسيله معادله هاي ديفرانسيل پاره اي دو بعدي و با احتساب اثرهاي تخلخل، چگالي فازها و نرخ تشکيل ژل ارايه مي شود. افزون بر اين، معادله هاي حاکم بر خواص فيزيکي ژل، مانند نارواني، جذب و کاهش تراوايي با تلفيق روش هاي نظري و تجربي به دست مي آيد. معادله هاي حاصل، دستگاه معادله هاي ديفرانسيل پاره اي تشکيل داده که با استفاده از روش هاي عددي و با احتساب شرايط مرزي مناسب حل مي شوند. به منظور سنجش اعتبار مدل، نتيجه هاي حاصل با داده هاي آزمايشگاهي براي شاخص يکي از مخازن ايران مقايسه شده که نشان دهنده دقت مطلوب مدل مي باشد.
چكيده: در اين تحقيق، نحوه توزيع ناخالصي محلول در يک مولد بخار PGV-1000 بررسي و تحليل شده است. مولد بخار PGV-1000، از انواع افقي مولدهاي بخار بوده و با توان حرارتي 750 مگاوات 1467 تن بخار در ساعت توليد مي کند. در اين مقاله، يک مدل دو بعدي براي مطالعه توزيع ناخالصي محلول در اين مولد بخار ارايه مي شود. مدل پيشنهادي مي تواند توزيع ناخالصي در طول مولد بخار را با خطاي متوسط حدود 13 درصد حداکثر ناخالصي محلول در مولد بخار پيش بيني كند. براي توزيع ناخالصي در عرض مولد بخار خطاي بالا حدود 35 درصد حداکثر ناخالصي محلول است. به کمک اين مدل در رژيم هاي متفاوت، نحوه تغذيه آب مولد بخار و نحوه اخذ بلو داون (زيرآب) بررسي مي شود. نتيجه محاسبه هاي به عمل آمده نشان دهنده اين موضوع است که مي توان متوسط ناخالصي محلول در مولد بخار PGV-1000 را به ميزان قابل توجهي کاهش داد. نتيجه ها نشان مي دهدکه در طرح استاندارد توزيع آب تغذيه و زير آب مي توان حداکثر ناخالصي محلول در مولد بخار PGV-1000 از 270 برابر ناخالصي موجود در آب تغذيه به 180 و متوسط ناخالصي محلول را از حدود 100 به حدود 25 کاهش داد. همچنين در طرح بهينه شده سيستم توزيع آب تغذيه و زير آب مولد بخار ياد شده با اصلاح نحوه توزيع آب تغذيه، بر اساس نتيجه محاسبه ها، مي توان مقدار متوسط ناخالصي محلول در مولد بخار را تا حدود 40 درصد کاهش داد.
چكيده: در فرايند تصفيه الکتروليتي مس، دستيابي به کاتدهاي با کيفيت قابل قبول بدون استفاده از سريش، به عنوان مواد افزودني، ممکن نيست. بنابراين، اندازه گيري مقدار سريش در محلول الکتروليت اهميت زيادي دارد. در اين پژوهش، با استفاده از سلول هارينگ اصلاح شده مقدار سريش اندازه گيري شده و پارامترهاي مرتبط در عملکرد سريش مورد ارزيابي قرار گرفته است. نتيجه هاي پژوهش نشان داد كه با افزايش مقدار سريش، مقدار قطبش زياد مي شود و به يك مقدار بهينه مي رسد. افزايش دما باعث كاهش مقدار بهينه سريش در محلول مي شود. چگالي جريان كاري نيز اثر چشم گيري روي مقدار بهينه سريش در محلول ندارد.
چكيده: دماي فرايند و GHSV فاكتورهاي مهمي هستند كه بر عملكرد كاتاليست در فرايندهاي كاتاليستي تاثير گذار هستند. در فرايند زوج شدن اكسايشي متان به وسيله اكسيژن (OCM)، افزون بر عامل هاي ذكر شده پارامتر نسبت CH4/O2 نيز عامل تعيين كننده اي است. در اين مقاله، اثر عامل هاي بالا روي فعاليت و گزينش پذيري و بازده كاتاليست مورد بررسي قرار گرفته است. براي انجام اين كار، در يك راكتور بستر ثابت لوله اي به ميزان 50 گرم كاتاليست بارگذاري شده است. در ابتدا براي بررسي و آناليز عامل هاي بالا با توجه به ضرورت كنترل گرمايي واكنش و دماي فرايند، يك طراحي آزمايش صورت پذيرفته است. در اين سري آزمايش ها، اثر اين عامل ها روي گزينش پذيري C2+، درصد تبديل متان و در نهايت بازده كاتاليست نسبت به توليد C2+ مطالعه و شرايط واكنش بهينه سازي شده است. در اين آزمايش ها با نسبت CH4/O2 برابر 4 و GHSV برابر با 2220 h-1، گزينش پذيري 73 C2+ درصد و درصد تبديل متان 58/12 درصد مشاهده شده است. نتيجه هاي به دست آمده نشان مي دهد كه عملكرد كاتاليست Mn2O3 –Na2WO4 / SiO2 وابسته به شرايط عملياتي واكنش بوده و در صورت استفاده از شرايط مناسب، كاتاليست مناسبي براي واكنش OCM است.
هيوميك اسيد، يك پليمر طبيعي است كه داراي موضع هاي H+ مربوط به عامل هاي اسيدي كربوكسيل ـ بنزوئيك و فنلي (مكان هاي تبادل كاتيوني) است. اين اسيد به روش IHSS (انجمن بين المللي مواد هيوميکي) و به وسيله سود 0.5M و هيدروكلريك اسيد 6M از خاك جنگلي استخراج و به وسيله فلوئوريدريک اسيد 0.3M و هيدروکلريک اسيد 0.1M خالص سازي شد. ظرفيت هاي تبادل كاتيوني كل و عوامل آن به طور مجزا به وسيله روش تيتراسيون پتانسيومتري به كمك سود 0.2مولار در محيط آبي تعيين شدند. تثبيت يون هاي فلزي سرب، کادميم و نيکل روي هيوميک اسيد با روش ناپيوسته ظرفي با تثبيت قدرت يوني در pH هاي متفاوت انجام شدند. مقدار يون فلزي تثبيت شده به وسيله فن جذب اتمي شعله اي اندازه گيري شد. نتيجه هاي حاصل 75/6=pH در با توجه به پايين بودن حدود تشخيص روش نسبت به يون هاي فلزي به ترتيب عبارت اند از : Ce(Pb2+)=1.2748 mol/kg M.D>Ce(Cd2+)=1.0989 mol/kg M.D>Ce(Ni2+)=0.967 mol/kg M.D در بررسي ديگري با روش تيتراسيون پتانسيومتري با سود 0.2 مولار ظرفيت تبادل کاتيوني هيوميک اسيد نسبت به يون هاي فلزي سرب و کادميم و نيکل به دست آمد. اين نتيجه ها با نتيجه هاي به دست آمده از روش ناپيوسته ظرفي به طور كامل هم خواني دارد. نتيجه هاي حاصل از نظريه ي تبادل يوني پيروي کرده و روند تثبيت يون فلزي روي هيوميک اسيد به pH و قدرت يوني محيط، شعاع هيدراته و غلظت يون فلزي بستگي دارد. ضريب هاي توزيع بالا در 75/6=pH نشان دهنده بازده خوب روش براي حذف آلاينده هاي فلزي از محيط زيست است.
اهميت بهبود مداوم فرايندها، سبب شده است که مدل هاي بهينه سازي متفاوتي براي "برنامه ريزي توليد" و"زمان بندي توليد" در صنايع فرايندي عرضه شود. در اين پژوهش مساله "زمان بندي بهينه توليد در صنايع فرايندي" به وسيله ارايه يک مدل بهينه سازي "زمان بندي" مورد کنکاش قرار مي گيرد. با آن که در طول دهه گذشته مدل هاي گوناگوني براي بهينه سازي زمان بندي توليد در فرايندهاي ناپيوسته بيان شده است، اما در مورد فرايندهاي پيوسته و نيز نيمه پيوسته مدل هاي قابل توجهي موجود نيست. نکات جديد فرمول بندي ارايه شده در مقاله حاضر شامل زمان بندي توام فرايندهاي پيوسته و ناپيوسته با تاکيد ويژه روي تبادل هاي جرمي در فعاليت هاي ذخيره سازي است.
با بررسي و مطالعه ويژگي هاي الکتروشيميايي باتري هاي قليايي دي اکسيد منگنز - روي از نوع تکمه اي (Button cells)و باتري هاي قابل شارژ دوقطبي (Bipolar alkaline batteries) مشخص شد که مشکل عمده در دستيابي به ظرفيت مناسب و رسيدن به تعداد چرخه هاي شارژ/دشارژ بيشتر، استفاده از ترکيب نامناسب آندي است. لذا با به کارگيري يک روش جديد، نوع ويژه اي از پودر روي الکتروليتي با روکش آلياژ قلع - روي تهيه و از آن در ساخت آند باتري ها استفاده شد. در اين روش الكتروليز آلياژ قلع - روي (Sn/Zn) بر سطح رسوب روي اسفنجي حاصل از الكتروليز انجام شد. بدين منظور از روش حمام هاي جداگانه (Dual bath technique) استفاده شد، به نحوي که الكتروليز روي خالص و الكتروليز آلياژ قلع - روي به طور متناوب تکرار شد. براي تعيين ويژگي هاي الکتروشيميايي نمونه هاي تهيه شده، از فن هاي ولتامتري چرخه اي و امپدانس الکتروشيميايي استفاده شد. افزون بر اين، مقدار گاز حاصل از واکنش هاي خوردگي اندازه گيري شد. نتيجه هاي به دست آمده از اين فن ها افزايش مقاومت در برابر خوردگي (Corrosion resistance) پودر روي دوپه شده با آلياژSn/Zn ، و همچنين برگشت پذيري بهتر واکنش ها را نسبت به پودر روي خالص نشان داد. نتيجه هاي آزمايش باتري هاي آزمايشگاهي مشخص کرد که استفاده از مواد ساخته شده در ترکيب آندي باتري هاي تکمه اي، ويژگي هاي الکتروشيميايي را بهبود و در باتري هاي قابل شارژ توان چرخه اي شارژ و دشارژ را افزايش مي دهد.
چكيده: در اين مقاله سعي شده است تا ضمن بررسي عملکرد کنترل کننده PID شبکه عصبي، به مقايسه آن با روش هاي مرسوم تنظيم تطبيقي اين کنترل کننده پرداخته شود. در قسمت شبيه سازي، روش ها از نظر محل قرار گرفتن قطب هاي مدل فرايند، فرايند غير مينيمم فاز و تغيير در مدل فرايند مورد بررسي قرار گرفته اند. به اين ترتيب، نتيجه هاي حاصل از شبيه سازي و انجام آزمايش عملي بيان مي كنند كه PID شبكه عصبي با ميزان سعي و خطاي بسيار كم تري تنظيم شده و در صورت تغيير مدل فرايند از عملكرد مقاوم تري برخوردار خواهد بود و در هنگام كنترل فرايند در صورت تغييرهاي متناوب مقدار مقرر پاسخ هاي مناسب و يكنواختي خواهد داشت.
تزريق گاز و جابه جايي امتزاجي ديناميکي (Dynamic Miscibility) از متداول ترين مکانيسم هاي موجود در مرحله سوم افزايش برداشت نفت است. در تزريق گاز مي توان با بالابردن فشار يا افزودن اجزاي مياني (C2-C5) به گاز شرايط را به حالت امتزاج پذيري نزديک کرد. در يک فشار ثابت، حداقل درصد اين اجزاي مياني که مي بايست براي رسيدن به امتزاج به گاز در شرايط Condensing اضافه شود، (Minimum Miscibility MMC Concentration or Composition) ناميده مي شود. هدف از اين مطالعه آزمايشگاهي، اندازه گيري حداقل غلظت امتزاج (MMC) گاز تزريقي غني شده در نتيجه تزريق به نفت B و تعيين مقدار درصد توليد نهايي نفت است. در اين مطالعه آزمايشگاهي از گاز خروجي تفكيك كننده مخزن A با متان 85 درصد مولي استفاده شد و براي غني كردن آن از گاز همراه ميعانات گازي تفكيك كننده مخزن A استفاده شد که با نسبت هاي متفاوت به گاز تفكيك كننده مخزن A افزوده شد. حداقل غلظت امتزاج (MMC) گاز مخزن A براي تزريق به نفت مخزن B در شرايط فيزيکي مخزن (فشار 4100psi و دماي (215°Fتعيين شد. همچنين همه خواص سيال توليدي قبل و بعد از زمان ميان شکني اندازه گيري و مشاهده شد بعد از زمان ميان شکني، ميزان چگالي و نسبت گاز به نفت سيال توليدي و ترکيب هاي گاز خروجي تغييرات محسوسي داشته است.
در اين پژوهش، با به کارگيري از يك منبع مس، مانند مس (II) نيترات 3 آبه Cu(NO3)2 . 3H2O و با استفاده از فرايند شيميايي سل - ژل شامل آبكافت و پلي تراكم تترا اتيل اورتوسيليكات (TEOS) و تعيين نسبت مولي 3/1=تترا اتيل اورتو سيليكات/ اتانول و 2/6 = تترا اتيل اورتوسيليكات/آب، ذره هاي مس (II) اكسيد در بستر سيليكا قرار گرفتند. هم چنين مشاهده شد كه به وسيله واكنش حرارتي، ذره هايي از مس (II) اكسيد با غلظت هاي متفاوت در نتيجه تجزيه ذره هاي مس (II) نيترات حاصل شده كه روي بستر سيليكا تشكيل مي شوند. با استفاده از طيف سنجي زير قرمز با انتقال فوريه (FT IR)، فرابنفش مرئي (UV-VIS) و الگوي پراش پرتو X (XRD) اثر گونه هاي فلزي مس و پايه اكسيدي خصوصيت يابي شدند. ميکروسکوپ الکتروني عبوري (TEM) اندازه ذره ها را در گستره 180تا 200 نانومتر تعيين كرد. جدا شدن آب و گروه هاي هيدروكسيل از شبكه سيليكا باعث تغيير خواص نوري يون هاي + Cu2در بستر سيليكا شده كه به وسيله تغيير در رنگ مونوليت و ويژگي هاي طيفي مشاهده شدند.
روش تحليل اکسرژي به عنوان روشي كه توانايي محاسبه كيفيت انرژي در كل فرايند را به صورت كمي دارد شناخته شده است. در اين تحقيق، تلفات اکسرژي در فرايند توليد آمونياك با استفاده از خوراك گاز طبيعي كه شامل فرايندهاي توليد گاز سنتز، جذب CO2 و فرايند سنتز آمونياك است، محاسبه شده است. براي شبيه سازي كامل واحد از نرم افزارهاي Design II و Aspen Plus استفاده شده است. در واحد توليد آمونياك، بازده اکسرژي قسمت هاي متفاوت مورد بررسي قرار گرفته و دو روش براي افزايش بازده كلي واحد ارايه شده است. در روش پيشنهادي اول، غلظت هاي CO وCO2 ورودي به واحد متانايزر كاهش داده شده است. در روش پيشنهادي دوم، از يك ريبويلر جانبي روي سيني خوراك برج دفع واحد جذبCO2 استفاده شده است. با توجه به نتيجه هاي به دست آمده از روش پيشنهادي اول، بازده اکسرژي كل واحد سنتز به ميزان 83/0 درصد افزايش يافته و ميزان اتلاف حدود 1/8MW كاهش يافته است. با استفاده از روش دوم نيز ميزان اتلاف اکسرژي واحد جذب به ميزان 2/7 درصد معادل 0/865MW كاهش يافته است.
چكيده: در اين مطالعه، بـه منظور بررسي فراينـد تزريق امتزاجي بـا انجام يک سري آزمايش، تعـدادي حلال هيدروکربني مانند هپتان، اکتان و دکان براي جابه جايي نفت سنگين در الگوي ميکرومدلي به کار برده شده است. در اين مشاهدات آزمايشگاهي پارامترهاي متفاوتي مانند اثر نوع حلال تزريقي، سرعت تزريق حلال، نحوه تزريق حلال (عمودي و افقي) و همچنين الگوهاي متفاوت جريان ساده و زاويه دار، بر ميزان بهره دهي نفت مورد بررسي واقع شده است. درهنگام تزريق حلال هاي هيدروکربني، به کمک دوربين ديجيتالي که با رايانه کنترل مي شود در بازه هاي دلخواه از اين فرايند عکس گرفته و در نهايت به کمک نرم افزار آناليز، عکس ها آناليز شده است. در اين آزمايش ها ديده شده است که افزايش سرعت تزريق سيال به درون الگو، اثر منفي بر ميزان بهره دهي دارد، البته سرعت تزريق بايد به حدي باشد که فرايند نفوذ حاکم باشد. سپس مقايسه در دو حالت تزريق عمودي و تزريق حلال به صورت افقي نشان داد که بهره دهي حالت عمودي بيشتر است. هم چنين با بررسي پديده انسداد آب مشاهده شدکه تزريق حلال بعد از تزريق آب بر ميزان بهره دهي چندان تاثير ندارد. مشاهده شد که هر چه جرم مولکولي حلال بيشتر باشد بهره دهي کم تر و در نهايت بازيافت نفت در الگوهاي زاويه دار جريان از الگوهاي ساده بالاتر است.
چكيده: ايران يکي از بزرگ ترين توليدکنندگان و صادرکنندگان خرما در جهان است که حدود 18 درصد خرماي جهان را تامين مي کند. مقدار زيادي از خرماي توليدي در کشور از نوع درجه 3 و درجه 4 و خرماي ضايعاتي است که موارد مصرف مناسبي ندارد، در حالي که مي توان از اين منبع سرشار از مواد مغذي در توليد انواع فراورده هاي غذايي از جمله مربا، مارمالاد، نوشيدني ها، شيريني و ... استفاده كرد. در اين پژوهش، امکان توليد شربت غني از فروکتوز با درصدهاي مختلف فروکتوز، که امروزه يکي از شيرين کنندهاي مورد توجه در دنيا مي باشد، از فراورده خرماي موجود در کشور مورد بررسي قرار گرفته است. بدين منظور ابتدا جداسازي مخلوط قندي شامل گلوکز و فروکتوز در يک ستون رزيني تبادل يوني بررسي شده و بهترين غلظت مخلوط قندي براي ستون کروماتوگرافي بـه دست آمد. ضمن اين کـه 87 درصد جداسازي قندها به وسيله ستون انجام شـد. در مرحله بعد پس از بررسي ويژگي هاي شربت خرماي مورد استفاده، نتيجه هاي به دست آمده براي شربت خرما که مخلوطي از گلوکز، فروکتوز و ساکارز است نيز مورد آزمايش قرار گرفته و جداسازي 3 قند در مدت زمان 35 دقيقه مشاهده شد.
چكيده: کاغذهاي باطله چاپ شده با توجه به ابعاد جوهر و نوع چاپ، مي توانند فرايندهاي شستشو، شناورسازي، تميزسازي، پالايش و گريز از مرکز را طي نموده و خمير جوهرزدايي شده، متناسب با صنايع مرتبط با خمير کاغذ، حاصل شود. ذره هاي جوهر با ابعاد 100 تا 400 ميکرون، در صنايع محدود جوهرزدايي در داخل کشور، باعث بروز مشکلاتي در خمير کاغذ شده است. به اين سبب در اين تحقيق تجربي، روش شناورسازي در جهت حذف جوهر از كاغذهاي باطله (چاپ ليزري و زيراکس) با ديدگاه صنعتي - زيست محيطي، بررسي شد. از نتيجه هاي بررسي تغييرهاي كمي مواد شيميايي بر ميزان COD پساب خروجي فرايند، حدود بهينه درصد مواد شيميايي بر مبناي وزن خشك كاغذ، با در نظر گرفتن حصول حدود 80 درصد حذف جوهر و COD پساب کمتر از 1200 ميلي گرم بر ليتر به طور هم زمان در يک مرحله فرايند شناورسازي، مشخص شد. فاكتورهاي مهمي از قبيل درصد خشكي خمير كاغذ، دبي هواي ورودي، زمان هوادهي، زمان اختلاط مواد شيميايي با خمير كاغذ، ابعاد ذره هاي جوهر، ابعاد حباب هوا و ابعاد ستون بر بازده حذف جوهر تاثير گذار بوده كه ميزان اثر بخشي هر يك از پارامترها در سيكل هاي مجزا در شرايط يكسان آزمايشگاهي مورد ارزيابي قرار گرفت. با توجه به بررسي فرايند شناورسازي در ابعاد متفاوت پايلوت و نيز سلول شناورسازي صنعتي، اين نتيجه حاصل شد که سيستم توزيع هوا و ابعاد حباب هاي هوا، نقش ارزنده ايي در افزايش بازده و بهينه كردن فرايند، دارد. نتيجه هاي به دست آمده از تحقيق نشان داد كه در شرايط بهينه پايلوت مي توان به درصد حذف جوهر تا حدود 95 نيز دست يافت. در نهايت با توجه به تعريف ثابت هاي سينتيكي مدل تجربي مطرح شده در فرايند شناورسازي ،کنترل موردهاي فني، در صورتي که به ترتيب منجر به افزايش و کاهش ثابت هاي K1 و K2 شوند، سبب افزايش بازده جوهرزدايي مي شود.
