پکن
پكن پایتخت و دومین شهر بزرگ كشور چین است که در شمال غرب این کشور قرار دارد.
این شهر در تقسیمات كشوری معادل یك استان به شمار می‌آید. پكن پس از شانگهای دومین شهر بزرگ چین به شمار می‌رود.
نام پكن (به معنای پایتخت شمالی) همانند بسیاری از پایتخت‌های شرق آسیا از محل جغرافیایی آن واقع در شمال چین اقتباس شده است. در شرق آسیا رسم است نام
پایتخت‌ها را از محل جغرافیایی آنها اقتباس می كنند؛ مثل توكیو (پایتخت جنوبی) و هانوی در ویتنام كه به معنای پایتخت شرقی است.
نام پكن در طول تاریخ دچار تحولات زیادی شده است؛ پیكین نام اصلی این شهر است. در غرب به آن بیجینگ می گویند كه این نام، برداشتی است كه مبلغان مذهبی
فرانسوی از نام بینپیگ داشته اند.
پسوند jing در این نام، پسوندی است كه تمامی اسامی پایتخت های چین در طول تاریخ داشته‌‌اند و به نوعی معرف پایتخت بودن شهر است. یانجینگ و كامبولوك
دیگر اسامی پكن در طول تاریخ بوده‌اند.
تاریخ شهر
گفته می‌شود منطقه ای كه پكن در آن قرار دارد، از هزاره اول پیش از میلاد، مسكونی بوده است و به آن جی گفته می‌شده است. این شهر باستانی، امروزه دیگر
كاملاً مفقود شده و تلاش باستان شناسان برای یافتن بقایای آن تاكنون ناكام مانده است.
چند قرن پس از میلاد، پكن به صورت چند شهر بسیار كوچك نزدیك به هم وجود داشته است تا اینكه 10 قرن پس از میلاد -در زمان حكمرانی سلسله خیان لیائو- به
صورت شهر مستقلی به عنوان پایتخت جنوبی انتخاب شد.
پس از حمله مغولها و به قدرت رسیدن قوبلای قاآن؛ از آنجا كه او می‌خواست به عنوان امپراتور چین بر تخت بنشیند، پكن به موقعیت ممتازی دست یافت چون
كوبلای خان این شهر را به عنوان پایتخت امپراتوری خود برگزید.
چندین قرن بعد در سال 1949 و با به قدرت رسیدن مائوئیست‌ها، برای چندمین بار طی چند قرن اعلام شد پایتخت از پكن منتقل نخواهد شد. پس از آن تاریخ معاصر
پكن آغاز می شود كه مهمترین ویژگی آن رشد باورنكردنی شهر است.
جغرافیا و آب و هوای شهر
پكن در شمال چین قرار دارد و كمان شمالی این شهر در محاصره چندین رشته كوه است. این كوه‌ها در طول تاریخ همانند سپری پكن را از دستبرد اقوام مهاجم
شمالی محفوظ نگه‌داشته‌اند.
در پكن دو رودخانه به نام های یونگ رینگ و چائوبی وجود دارد كه خود زیر مجموعه حوزه آبریز هایهه به شمار می‌روند. آب وهوای پكن بسیار خشن است؛ در
تابستان‌ها بسیار گرم و در زمستان‌ها بسیار سرد است.
جمعیت‌شناسی شهر
پکن طبق سرشماری سال 2007 هفده ملیون و چهارصد و سی هزار نفر جمعیت دارد. میزان تراکم جمعیت در این شهر در هر کیلومتر مربع 1037.4 نفر است. پکن
از نظر جمعیت بیست و ششمین و از لحاظ تراکم جمعیتی چهارمین شهر چین به شمار می‌رود.
ترکیب نژادی در این شهر به سود هوان‌ها است؛ آنها 96 درصد جمعیت چین را تشکیل می‌دهند. پس از آنها هم نژاد مانچو و نژاد هوئی هر کدام با 2 درصد از
جمعیت پکن قرار دارند. در پکن 0.3 درصد هم جمعیت نژادی مغول زندگی می‌کند.
حمل ونقل عمومی
پكن۱۶۸۰۸ كیلومتر مربع مساحت و نزدیك به 17 ملیون نفر جمعیت دارد. از این رو حمل ونقل عمومی در این شهر متناسب با این مساحت و جمعیت باید بسیار
گسترده و مدرن باشد. با توجه به نیاز پكن به سیستم پیشرفته حمل ونقل در پكن، پنج كمربندی، 9بزرگراه و 11بزرگراه ملی احداث شده است. همچنین چند خط BRT
و چند خط ریلی در شهر احداث شده است تا حمل ونقل عمومی در این كلانشهر بسیار بزرگ، به سهولت انجام شود.
پکن همچنین شش فرودگاه که بزرگ‌ترین آنها فرودگاه بین‌المللی پکن نام دارد. بیشتر پرواز‌های داخلی و تقریبا تمامی پرواز‌های بین‌اللملی پکن از طریق این فرودگاه
انجام می‌شود. پنج فرودگاه دیگر شهر بیشتر کاربردهای نظامی دارند.
جاذبه های گردشگری شهر
از آنجا كه پكن سابقه تاریخی بسیار زیادی دارد و پایتخت چین است، در آن جاذبه های گردشگری فراوانی وجود دارد. بدون شك مهم ترین آنها دیوارهای قدیمی
شهر است كه روزگاری گرداگرد شهر احداث شده بودند. امروزه بسیاری از دروازه‌ها و دیوار اصلی تخریب شده‌اند و به جای آن بزرگراه‌ها و خیابان‌های جدید
احداث شده است تا جریان حمل ونقل در این كلانشهر روان باشد.
علاوه بر این دیوار كه روزی بر دور شهر كشیده شده است، در پكن دیوار معروف دیگری وجود دارد. این دیوار كه در دوره حكومت تاتارها احداث شده است یكی
از پرجاذبه ترین مجموعه قصرهای جهان را در خود جای داده است.
درون این دیوار شهر ممنوعه قرار دارد. این مجموعه قصرها كه در طول حكمرانی سلسله های مینگ و كینگ بر چین محل استقرار امپراتور بوده است اینك تحت
عنوان موزه قصر یكی از جاذبه های گردشگری پكن به شمار می رود.
9 هزار و 999 ساختمان این مجموعه كه در میان دیواری به ارتفاع 10 متر و خندقی به عمق 6 متر محصورند در سال 1987 در فهرست میراث جهانی یونسكو ثبت
شده‌اند و سالانه از محل بازدید گردشگران داخلی و خارجی درآمد بسیار زیادی نصیب پكن می‌كنند. این مجموعه دقیقا در شمال میدان تیان آنمن قرار دارد.
یكی دیگر از جاذبه های گردشگری پكن، میدان معروف تیان آنمن است. این میدان، یادآور انقلاب كمونیستی جمهوری خلق چین است. در اطراف تیان آنمن تالار
بزرگ خلق، چندین یادواره انقلاب و موزه انقلاب و تاریخ قرار گرفته‌اند.
كشتار دانشجویان اصلاح طلب در ژوئن 1989 در این میدان، آن را به نمادی از آزادیخواهی تبدیل كرده است و گردشگران خارجی كه به پكن سفر می كنند حتما از
آن بازدید می كنند. دیگر جاذبه های گردشگری پكن دریاچه های مصنوعی، پارك‌ها و معابد قدیمی هستند.
