رباعي‌هاي عبدالرحيم سعيدي‌راد در وصف اميرالمومنين(ع)

عبدالرحيم سعيدي‌راد به مناسبت شهادت حضرت علي(ع) پانزده رباعي سروده و آنها را چند رباعي نذر مظلوم‌ترين امير ناميده است. اين رباعي‌ها به شرح زير است:

**
اين دست اگر‌چه رو به بالا مانده‌ست
تنها كفي از غرور دريا مانده‌ست
يا حضرت مرتضي علي شرمنده!
از شيعه فقط نام تو بر جا مانده‌ست

**
هرگاه شكوفه مي‌دهد پاييزم
يا اينكه چو برگ، بر زمين مي‌ريزم
يك دست به زانوي خودم مي‌گيرم
با گفتن «يا علي» بپا مي خيزم!

**
دست از همه جز ولاي او مي‌شويم‌
تنها ره سرخ عشق را مي‌پويم‌
هر گاه گره به كار دل مي‌افتد‌
صد مرتبه «يا علي مدد» مي‌گويم

**
در خلوت كوچه بي‌نشان مي‌آمد
چون ماه به قصد آسمان مي‌آمد
يك كوفه اسير گامهايش مي‌شد
وقتي كه امير مومنان مي‌آمد

**
آهسته و ناگهاني از راه رسيد
آن صورت آسماني از راه رسيد
همبازي كودكان بي‌كس ـ مولاـ
با كوله مهرباني از راه رسيد

**
از نالة او ستاره و ماه گريست
يك نخل دلش گرفت و آن‌گاه گريست
مولاي غريب كوفه از راه رسيد
آهسته و دل‌شكسته در چاه گريست!

**
از چشمة عدل تا وضو مي‌كردي
با حضرت عشق گفتگو مي‌كردي
افسوس ولي كسي نفهميد چرا
سر در نفس چاه فرو مي‌كردي

**
دنياي ستم «قطام» را مي‌خواهد
پيراهن ننگ و نام را مي‌خواهد
اين كودك بي‌پناه يعني كوفه
فرياد‌زنان، امام را مي‌خواهد!

**
چون كوفه كه چهره‌اي پر از غم دارد
اين سينه دلي شكسته را كم دارد
در شهر علي (ع) يكي‌ست امّا انگار
هر كوچه هزار «ابن ملجم» دارد

**
در يك شب ناگزير از پا افتاد
يك چهرة بي‌نظير از پا افتاد
در مسجد كوفه اين صدا مي‌پيچد:
مظلوم‌ترين امير از پا افتاد

**
آنان كه به اندازه من خون جگرند
با كاسة‌ شير، منتظر، پشت درند
مولاي غريب كوفه! شد وقت نماز
برخيز و اذان بگو، همه منتظرند.

**
افسوس يك آشنا نيامد امشب
از كوچه صداي پا نيامد امشب
نان‌آور سفره‌هاي خالي -مولا-
اي واي چرا چرا نيامد امشب؟

**
اي كاش از اين خاك، صدا برخيزد
يا دستي باز بر دعا برخيزد
اي كاش دل فتاده در دام گناه
با گفتن يا علي(ع) ز جا برخيزد

**
خورشيد كه نيست غير لبخند علي
چون شاه و گدا نشسته در بند علي
عمريست زمين به دور خود مي‌چرخد
اما به خودش نديده مانند علي

**
چون كوفه دلي شكسته دارد مولا
غم‌هاي به دل نشسته دارد مولا
نه بنده سيم و زر، نه در بند هوا
چشم از همه چيز بسته دارد مولا»