جمهوری آرژانتین Republica Argentina
|
پرچم جمهوری آرژانتین
|
|
|
|
نقشه جغرافیایی جمهوری آرژانتین
|
|
|
|
نقشه سیاسی جمهوری آرژانتین
|
|
|
|
|
نام رسمی
|
جمهوری آرژانتین(Republica Argentina)
|
|
عضو
|
|
|
مساحت
|
889، 766، 2 کیلو متر مربع
|
|
سرزمینهای مورد ادعا
|
جزایر فالکلند ( مالویناس) ، جورجیای جنوبی، جزایر ساندویج جنوبی و بخشی از قطب جو
|
|
خط ساحلی
|
4989 کیلومتر
|
|
مختصات جغرافیایی
|
34درجه جنوبی و64 درجه غربی
|
|
جمعیت
|
37812812 نفر
|
|
پایتخت
|
|
|
شهرهای عمده
|
کوردو با ، رزایو ،مندوزا،لاپلاتا، سان میگوئل دو توکومان، ماردل پلاتا، سان خوان
|
|
زبان
|
اسپانیولی (95%؛ رسمی) ، گوارانی (3%)
|
|
مذهب
|
|
|
امید طول عمر
|
6/70 سال
|
|
رشد سالانه جمعیت
|
4/1 درصد
|
|
واحد پول
|
پزو
|
|
سرود ملی جمهوری آرژانتین
|
|
انتخاب رئیس جمهور و معاونش برای دور شش ساله به عهده هیأت انتخاباتی 600 نفره ای است که خود نیز با رأی تمامی افراد بالغ انتخاب میشود.
مجلس نمایندگان کنگره دارای 254 عضو است که برای مدت چهار سال با رأی تمامی افراد بالغ انتخاب میگردد و نیمی از اعضاء آن هر دو سال کناره گیری میکنند. 46 عضو مجلس سنا را هیأت های قانونگذاری محلی برای نه سال بر میگزینند، که هر سه سال 18 عضو کناره گیری میکنند.
احزاب عمده سیاسی عبارتنداز:
مشخصات آماری جمهوری آرژانتین
حکومت
- اتحاد مدنی رادیکال (UCR)
- حزب عدالت (پرونیست)
- اتحاد میانه دموکرات
آموزش
میزان باسوادی: 3/95% (تخمین 1990).
سنین تحصیل اجباری: 6 تا 14 سال.
تعداد دانشگاه: 28 دانشگاه دولتی و 20 دانشگاه خصوصی.
جغرافی
آّبشار ایگوزا در آرژانتین
|
کشور آرژانتین با توجه به وسعت طول خاک،دارای آب و هوای متنوعی است.چنانکه در شمال آن،جنگلهای انبوه و علفزار های وسیع و ،در جنوب آن ،بیابان های سرد و یخزده قرار دارد.
به دلیل حاصلخیز بودن خاک این کشور و رواج کشاورزی و دامپروری،بالغ بر 60 درصد صادرات آرژانتین را گندم ، جو ، ذرت ، نیشکر و گوشت گاو تشکیل میدهد.
رشته کوههای آند مانند سد ناهمواری در امتداد مرز شیلی قرار دارد. در جنوب رود کلرادو ناحیه پاتاگونی قرار دارد که هر چند بخش عمده ای از آن نیمه بیابانی است با این حال مرتع مهمی تلقی میشود.
نزدیک به 80% از جمعیت در منطقه پامپاس زندگی میکنند که مزارع آن یکی از پر تولید کننده ترین مناطق کشاورزی دنیا را تشکیل میدهد. جلگه های نیمه استوایی شمال شرقی آرژانتین بخشی از چمنزار گران چاکو و جنگلهای استوایی را در بر دارد.
رودهای مهم: پارانا، کلرادو، نگرو، سالدو، چوبوت.
بلندترین نقطه: قله آکونکاگوا 6960 متر.
آب و هوا: بیشتر آرژانتین آب و هوای معتدل ملایمی دارد، هر چند جنوب خنک تر و شمال شرق نیمه استوایی است، کوههای بلندتر آند آب و هوایی نیمه قطبی دارد. میزان بارندگی در کوههای آند و شمال شرقی دور سنگین است، ولی به سمت جنوب و جنوب غربی کاهش مییابد.
اقتصاد
آرژانتین یکی از عمده ترین تولیدکنندگان گوشت گاو و گوسفند، پشم، گندم و در جهان است. در ناحیه پامپاس غلات تولید میشود، در حالی که میوه و انگور از محصولات مهم شمال غرب کشور به حساب میآید.
بیش از نیمی از مساحت آرژانتین را مراتع تشکیل میدهد که در ناحیة پامپاس گاو گوشتی و در پاتاگونی گوسفند پرورش مییابد. با وجود این، صنایع تولید (شامل مواد شیمیایی، فولاد، سیمان، کاغذ، خمیر کاغذ، منسوجات) هم اکنون بزرگترین سهم را در اقتصاد داراست.
نابع تامین انرژی عمدتا ذغال سنگ، نیروگاههای اتمی و نیروگاههای آبی تشکیل میدهند.
این کشور از نظر منابع طبیعی من جمله نفت، گازطبیعی ، سنگ آهن و فلزات کمیاب غنی است و امکان بالقوه زیادی برای تولید نیروی هیدروالکتریک دارد.
آرژانتین فوق العاده خودکفاست، با وجود این، موقعیتش به عنوان قدرتی اقتصادی به دلیل بی ثباتی سیاسی و میزان بالای تورم نزول کرده است. با این حال اصاحات مالی دهه1990 چشم انداز اقتصادی را بهبود بخشیده است.
تاریخ معاصر
از 1880، مهاجرت اروپائیان در مقیاسی بزرگ و سرمایه گذاری بریتانیا در آرژانیتن، مستعمره سابق ا اسپانیا، به شکوفایی توسعه اقتصادی کمک کرد. ترقی روزافزون به دلیل «رکود بزرگ اقتصادی» به پایان رسید و در 1930 دوران دراز مدت حکومت قانونی، با کودتایی نظامی گسیخته شد. در 1946 خوان پرون (1895 تا 1974)، رهبر مردمی، با پشتیبانی اتحادیهها به قدرت رسید. اوا، همسر وی، شخص قوی و محبوبی بود و پس از مرگش در 1955 پرون به خاطر سیاستهای ناموفق اقتصادیاش و مخالفتش با نفوذ روحانیون در 1955 از قدرت برکنار شدند.
دولتهای غیر نظامی بعدی از تسلط بر تورم سرکش عاجز بودند، و نظامیان بار دیگر از 1966 تا 1973 قدرت را در دست گرفتند. دوران بی ثبات حکومت غیر نظامی از 1973 تا 1976 شامل ریاست جمهوری مجدد و کوتاه پرون بود.
عمیقتر شدن بحران اقتصادی منجر به کودتایی دیگر گشت. گروه نظامی که در 1976 کنترل را در دست گرفت به خاطر بازداشت و ناپدید شدن هزاران مخالف رژیم مورد اعتراض بین المللی قرار گرفت. در آوریل 1982، ژنرال گالتیاری دستور اشغال جزایر فالکلند و توابعش را داد.
این جزایر از دیر باز مورد ادعای آرژانتین بوده است. در ژوئن 1982 نیروی اعزامی بریتانیا جزایر را بازپس رفت و گالتیاری استعفا کرد. حکومت قانونی تحت رهبری پرزیدنت رائول آلفونسین بار دیگر در 1983 برقرار شد.
