و چرا به "انفاق"
انفاق گفته‌اند؟
مَهریه به معنای صداق و کابین است. آن مالی است که مرد هنگام ازدواج
برای زن به عهده می‌گیرد. مَهریه‌ای که در فارسی کاربرد دارد، در عربی
"مَهْر" بر وزن "شهر" استعمال شده است.(فرهنگ معین، مدخل مهریه) "نحله"
در لغت به معنای "بدهی و دین" و گاه به معنای "بخشش و عطیه است" (بخشش
و دادن مالی بدون عوض)(المفردات، راغب اصفهانی.) نحله هنگامی که
دربارة حق زن نسبت به مرد استعمال شود همان مهریه است. چنان که در آیه
3 سورة نسأ آمده است: "وَءَاتُواْ النِّسَآءَ صَدُقَـَتِهِن‌َّ
نِحْلَة‌ً فَإِن طِبْن‌َ لَکُم‌ْ عَن شَی‌ْءٍ مِّنْه‌ُ نَفْسًا
فَکُلُوه‌ُ هَنِیـَّ ?‹ًا مَّرِیـَّ ?‹ًا ; مهر زنان را (به طور کامل)
به عنوان یک بدهی ]یا یک عطیه[ به آنان بپردازید، و اگر آنان با رضایت
خاطر چیزی از آن را به شما ببخشند آن را حلال و گوارا مصرف کنید." "مُخنَّث"
در لغت به معنای خم داده، دو تا کشته، نرم تن، لطیف بدن آمده است.
در اصطلاح مخنّث مردی است که حرکات و رفتارش به زنان شبیه است. و
غریزه جنسی زنان را دارد.(فرهنگ معین، مدخل مخنث.) در احادیث از این
خوی و خصلت به شدت نکوهش شده است.(ر.ک: وسائل الشیعه، علامه حر
عاملی;، ج 20، ص 81، موسسة آل‌البیت.) "انفاق" از "نفق" به معنای
خروج یا تمام شدن است. در انفاق چون مال از دست خارج می‌شود یا در
ظاهر تمام و فانی می‌شود، انفاق گفته می‌شود.(قاموس قرآن، سید علی
اکبر قرشی، مدخل "نفق".) انفاق در اصطلاح قرآن به معنای خرج مال در
راه خدا اعم‌ّ از واجب و مستحب است. قرآن و روایات به انفاق تشویق
کرده و آن را یکی از راه‌های تعدیل ثروت و پر کردن شکاف جامعه دانسته‌اند.
در اسلام بخل و امساک هر قدر مذموم و منهی است در مقابل انفاق مانند آن
و بیشتر از آن ممدوح است; "الَّذِین‌َ یُنفِقُون‌َ أَمْوَ َلَهُم‌ْ
فِی سَبِیل‌ِ اللَّه‌ِ ثُم‌َّ لاَ یُتْبِعُون‌َ مَآ أَنفَقُواْ مَنًّا
وَ لاَ َّ أَذًی لَّهُم‌ْ أَجْرُهُم‌ْ عِندَ رَبِّهِم;(بقره،26
