سجده حضرت
حكيمه خاتون مى فرمايد: وقتى حضرت مهدى(ع) متولد شد، سجده كرد و فرمود: اشهد ان لا اله الا الله، وحده لا شريك له، وان جدَى محمدرسول الله وان ابى امیرالمؤمنین ولی الله.
آنگاه همه امامان را برشمرد وفرمود: بار خدايا آن چه را به من وعده فرمودى، تحقق بخش وكار بزرگم را در پرتو قدرتت تدبير فرما وگام هايم را در قيام پرشكوه و آسمانى ام براى برانداختن بيداد و ستم، و استقراركامل عدالت در سراسرگيتى استوار ساز و به دست من، زمين را از عدل و داد لبریزگردان.
پس از آن، سر ازسجده برداشت وبه تلاوت اين آیه مباركه پرداخت: شَهدَ الله انه لا اله الا هو والملائکة واولو العلم ... (1).
1. امام مهدى (ع) از ولادت تا ظهور، سيد محمدكاظم قزوینی ص 192.
پنج سالگي
حضرت مهدى (ع) در سال 255 به دنيا آمد وپدر بزرگوارش درسال 260به شهادت رسيد وحضرت پس از شهادت پدر، در پنج سالگى به امامت رسيد.
پيامبر وامام از حيث آفرينش ممتازند وبه واسطه همين استعداد وامتياز ذاتى است كه خداوند متعال آنان را به مقام شامخ نبوت وامامت انتخاب مى كند.
اين امتياز از همان اوان كودكى در وجود آن بزرگواران موجود است، لكن اگر صلاح باشد وشرايط موجود شود ومانعى هم دركار نباشد آن افراد برجسته، رسماً به مقام و منصب نبوت وامامت معرفى مى شوند ومأمور حفظ وتحمل احكام مى گردند.
اين انتخاب چنان كه گاهى پس از بلوغ يا در زمان بلوغ وبزرگى انجام مى گيرد، ممكن است در ايام كودكى تحقق پذيرد.
چنانكه عيسى مسيح (ع) درگهواره با مردم سخن گفت و رسماً اعلان كردكه من پیامبر خدا و صاحب كتاب ومقام نبوتم. "قال انی عبد الله اتانی الکتاب و جعلنی نبیا و جعلنی مبارکا این ما کنت واوصانی بالصلوة والزکاة ما دمت حیا..... " (1) از اين آيه به خوبى استفاده مى شودكه حضرت عيسى (ع) در همان ايام كودكى، پيغمبر و صاحب كتاب بوده است. همچنين حضرت يحيى (ع) در دوران كودكى به مقام نبوت رسيده، چنان كه در آيه شريفه آمده كه: يا يَحیى خذِ الكتاب بقوة واتینا ه الحکم صبیا. (2)
بنابراين، وقتى حضرت عيسى ويحيى (ع) مى توانند دركودكى به مقام نبوت برسند، چه مانعى دارد كه حضرت مهدى (ع) نيز در سنين كودكى به مقام امامت برسد. جالب اين جاست كه ائمه قبلى (ع) خبر داده بودند كه سن امام زمان كمتر از ساير ائمه است، چنان كه امام باقر(ع) فرمود: حضرت صاحب الامر سن مباركش از تمام ماكمتر وگمنام تر است. (3) اتفاقاً امام جواد(ع) در هنگام شهادت امام رضا(ع) هفت يا نه ساله بوده وبه دليل همين كمى سن، بعضى ها در امامتش ترديد كردند.
به منظور حل اين مشكل ورفع ترديد، گروهى از بزرگان شيعه به محضر امام جواد(ع) رسيدند وصدها معضل و مسائل مشكل را از وى پرسيدند و جواب كافى دريافت كردند وكراماتى را نيز مشاهده كردند كه شك وشبهه آنان برطرف شد. امام هادى (ع) نيز شش سال وپنج ماه از سن شريفش گذشته بودكه پدرش به شهادت رسيد وامامت به وى منتقل شد.
پس مسأله كمى سن ورسيدن به مقام امامت در سن كودكى، اختصاص به امام عصر(ع) ندارد.
در عين حال، در ميان اطفال عادى نيز افراد نادرى ديده مى شوند كه از حيث استعداد وحافظه نابغه عصر خویش بوده اند مانند: "بو على سينا، "فاضل هندى "، سيد محمدحسين طباطبايى حافظ قرآن و"توماس يونگ". (4)
1. سوره مریم 31.
2. سور ه مريم،12.
3. بحارالانوار، ج 51 ص 38.
4. سيماى آفتاب، ص 97.
بازوى حضرت
هنگام تولد امام زمان (ع)، حكيمه خاتون او را بغل كرد وبه پيشگاه پدر بزرگوارش تقديم كرد. حكيمه خاتون مشاهده نمود كه با نور، روى بازوى مبارك حضرت نوشته شده: جاء الحق و زهق الباطل . و بسيار طبيعى بود كه از نور، روى بازوى گرامی اش نوشته شود: و تمت کلمة ربک صدقا و عدلا.
منبع:http://yamojir.com
