از ديدگاه مذاهب و اديان، عقيده به ظهور حضرت مهدى (ع) مسأله اى كاملاً فطرى و طبيعى است كه با سرشت آدمى آميخته شده، و عمرى به درازاى عمر آفرينش انسان دارد فطرت، همان الهام و درك درونى، خواست طبيعى و تمايل باطنى انسان است كه نياز به دليل ندارد و هرانسانى بدون دليل و برهان آن را مى پذيرد و به آن ايمان دارد وجود تشنگى وگرسنگى در نهاد آدمى، يك امر فطرى و طبيعى است و نياز به دليل ندارد، پس اگر تشنه مى شويم و احساس گرسنگى مى كنيم و علاقه به آب و غذا داريم، دليل بر آن است كه آب و غذايى وجود دارد كه دستگاه آفرينش، تشنگى وگرسنگى و ميل به آن را در وجود بشر قرار داده است .
اگر انسان ها در انتظار ظهور مصلح بزرگ جهانى به سر مى برند و شبانه روز انتظارش را مى كشند، دليل بر آن است كه چنان نقطه ارجى در تكامل جامعه انسانى امكان پذير است. حقيقت مهدويت، در واقع منتهى شدن سير جوامع بشرى به سوى جامعه واحد، سعادت عمومى، تعاون و همكارى، امنيت و رفاه همگانى، حكومت حق و عدل و خلافت شايستگان و مؤمنان به رهبرى موعود پيامبران و اديان است و اين همان چيزى است كه مطلوب هر فطرت پاك و خواست طبيعى هر انسان سالم و وجدان بيدار است.
به همين جهت است كه هم اديان و مذاهب مختلف و هم دين مبين اسلام به اين ميل باطنى و خواسته درونى- ايجاد آرمان شهر حقيقى به دست منجى - توجه خاصى مبذول داشته و ظهور رهبرى الهى و منجى آسمانى را در پايان جهان به پيروان خود وعده داده اند (1).
1. ظهور مهدى از، ديدگاه اسلام، مذاهب و ملل جهان هاشمى شهيدى ص 52.
منبع:yamojir.com
