** شست‌وشویی کن و آنگه...
دل
غافل در معرض هجوم شیطان قرار مى‌گیرد و وقتى شیطان بر دل و جان آدمى
تسلّط پیدا کرد، شرّ و فساد در دنیا به‌وجود مى‌آید. راه علاج عمیق و
حقیقى در برخورد با هرگونه شرّ و فسادى در عالم، ارتباط با خدا و مصونیت
بخشیدن به دل و جان خود از نفوذ و چیرگى شیطان است. اگر شیطان بر دل‌هاى
انسان‌هایى که منشأ آثار بزرگى در جوامع جهانى هستند، مسلّط نمى‌شد، دنیا
روى آرامش به خود مى‌دید و انسان‌ها از امنیت و سلامت برخوردار بودند.
همه‌ى بدبختی‌هاى بشر ناشى از دورى از خداست. لذا در اسلام فرصت‌هایى براى
ارتباط ویژه با خداوند متعال معین شده است. یکى از این فرصت‌ها ماه رجب است.
ماه رجب را قدر بدانید. همه‌ى دعاهایى که در این ماه وارد شده، درس است؛
صِرف لقلقه‌ى زبان نیست. این دعاها را با حضور قلب و با آگاهى از عمق
معناى آن‌ها، بر دل و زبانتان جارى کنید. اگر انسان مسلمان- جوان و پیر،
زن و مرد- در ماه رجب و سپس ماه شعبان،
رابطه‌ى خود را با خداى متعال روان و نزدیک‌تر کند، با آمادگى به ماه
رمضان مى‌رسد. آن‌گاه ماه رمضان ضیافت الهى مى‌شود. انسان باید آماده شود
و سپس وارد ضیافت گردد. «شست‌وشویى کن و آنگه به خرابات خرام»
انسان باید این شست‌وشو را در ماه رجب و شعبان بکند تا بتواند در ماه رمضان
بر سرِ سفره‌ى الهى وارد شود و از آن سفره متنعّم گردد و فیض ببرد. اگر از
ماه رمضان فیض بردیم، آن‌گاه اعمال و اخلاق و نگرش و افکار خود ما نشان
خواهد داد که پیش‌رفت کرده‌ایم؛ خودمان محک‌زنِ خویش مى‌شویم و پیش‌رفت را
تشخیص مى‌دهیم. ما این امتحان‌ها را نمى‌کنیم، آن‌گاه بدبختی‌ها و گرفتاری‌هایش را در وجود خودمان و در فضاى جامعه لمس مى‌کنیم.
دیدار با خانواده‌هاى شهداى نیروهاى مسلح 04/07/1380
** سر سفره خدا
انواع و اقسام ضیافت‌هاى الهى؛ رحمت الهى، عزت الهى، توفیق الهى، قرب الهى، استغناى ناشى از تفضل الهى، رزق مادى، رزق معنوى، همه در ماه رمضان هست.
این‌ها را سر سفره‌ى ماه رمضان گذاشته‌اند. بعضى‌ها مى‌آیند و به این سفره
نگاه نمى‌کنند و از وسط این سفره و اشیاء آن عبور مى‌کنند و مى‌روند و
هیچى هم گیرشان نمى‌آید. بعضى‌ها
یک چیز مختصرى برمى‌دارند؛ یک روزه‌اى مى‌گیریم ما، یک مختصرکى، یک چیزى.
اما بعضى‌ها نه؛ حسابى مى‌نشینند سر این سفره و از رحمت الهى کیسه‌ى
خودشان را پر مى‌کنند. عزت مى‌خواهند. دنیا مى‌خواهند. آخرت
مى‌خواهند. رفع گرفتارى مى‌خواهند. گشایش در زندگى مى‌خواهند. استغناى طبع
مى‌خواهند. صفات و خلق حسنه مى‌خواهند. هرچه مى‌خواهند، براى خودشان و
براى دیگران برمى‌دارند.
براى
این که انسان بتواند وقتى وارد این تالار شد، چشمش باز باشد، غافل نشود،
دچار گیجى و گولى نشود که سرش را بیندازد پایین و از این در وارد شود و از
آن در بیرون برود، نگاهى به دور و بر کند و استفاده‌اى ببرد و براى این
که این آمادگى در من و شما پیدا شود، این ماه رجب و شعبان را قرار
داده‌اند. رجب یک‌جور، شعبان یک‌جور دیگر.
رجب، بیشتر ماه نماز است. شعبان، بیشتر ماه دعا و روزه است. این مناجات شعبانیه را ببینید. من یک وقتى از امام رضوان‌الله علیه پرسیدم
در این دعاهاى مأثورى که وجود دارد، شما کدام دعا را بیشتر از همه خوشتان
مى‌آید و دوست دارید؟ فرمودند دعاى کمیل و مناجات شعبانیه. اتفاقاً هر دو
دعا هم مال ماه شعبان است. دعاى کمیل که مى‌دانید اصلاً ورود
اصلبش مال شب نیمه‌ى شعبان است، مناجات شعبانیه هم که از ائمه نقل شده،
متعلق به ماه شعبان است. لحن این دو دعا به هم نزدیک است؛ هر دو عاشقانه
است. در مناجات شعبانیه «وَ إنْ أدْخَلْتَنى النّارَ أعْلَنْتُ أهْلَها أنّى أحِبُّکَ. جهنم هم که من را ببرى، فریاد مى‌کشم تو را دوست دارم.» و در دعاى کمیل «لإنْ
تَرَکْتَنى ناطِقاً لأضِجّنَّ إلیکَ بَیْنَ أهْلِها ضَجیجَ الامِلینَ وَ
لأصْرُخَنّ إلَیْکَ صُراخَ المُسْتَصرِخینَ وَ لأبْکِیَنّ بُکاءَ
الفاقِدینَ»؛ اگر به من در جهنم اجازه بدهى و نطق را از من نگیرى، فریاد مى‌کشم فریاد امیدواران، فریاد دل‌دادگان و فریاد دل‌باختگان را.
... در این سه ماه، آن‌چه مى‌توانید، براى ذخیره‌گیرى معنوى استفاده کنید؛ چون این متکى به روح جوانى است و براى شما ماندگار خواهد شد. همه‌ى چیزهاى جامعه این‌گونه است. هر چیزى که به جوانان متکى باشد، این در جامعه اولاً ماندگار است، ثانیاً همیشه باطراوت و تر و تازه است.
شاید در ماه شعبان،
بتوانیم با ذخیره‌اى که از این ماه گرفته‌ایم، آن مناجات پرسوز و گداز و
پرمضمون را با نفس حقیقى بخوانیم- نه‌فقط الفاظ آن را مرور کنیم- و
حقیقتاً از دل، با زبان آن مناجات با خدا حرف بزنیم. و اگر إن‌شاءالله این
همه فراهم شد، در ماه رمضان آماده‌ى ورود بر سر سفره‌ى ضیافت الهى شویم و
در اوج قله‌ى آن ماه، شایسته‌ى ورود به لیلةالقدر گردیم.
دیدار با وزیر، مدیران و کارکنان وزارت اطلاعات 13/07/1383
