حيوانات در طبيعت
به يقين حيوانات مظهر لطف و رحمت بىپايان خداوندى در طبيعت هستند . دانشمندى به نام ميشله مىگويد : « بىوجود پرندگان ، زمين طعمه حشرات خواهد شد » و ديگرى به نام « فابر » در تأييد او مىنويسد : « بىوجود پرندگان ، قحطى ، بشر را نابود مىكند » ! . . .اگر حساب نسبتاً دقيقى از ميزان كرمها و حشراتى كه هر سال پرندگان كوچك به مصرف طعمه خود و جوجههايشان مىرسانند به دست آوريم ، اين مسأله بسيار روشن خواهد شد . مرغ كوچكى به نام « رواتوله » وجود دارد كه هر سال « سه ميليون » از اين حشرات غارتگر را مىخورد ! يك نوع سار به نام « سار آبى رنگ » است كه ساليانه « شش ميليون و نيم » حشره را مىخورد و « بيست و چهار ميليون » را براى تغذيه جوجههاى خود كه معمولاً از دوازده ياشانزده جوجه كمتر نيستند مصرف مىكند . . . پرستو در روز بيش از ششصد كيلومتر طى طريق مىكند و ميليونها مگس مىگيرد . مرغى به نام « تروگلوويت » وجود دارد كه از روزى كه از تخم سر در مىآورد تا روزى كه از لانه مىپرد « نه ميليون » حشره غذاى اوست ! مردم معمولاً كلاغ سياه را پرنده مضر مىدانند اما اگر يكى از آنها را بكشيد و محتواى چينهدانش را بررسى كنيد مىبينيد مملو از يك نوع كرم سفيد است . اين گوشهاى از خدمات پرندگان به كشاورزان و محيط زيست است ، حال فرض كنيد آنها سهم مختصرى از دانههاى غذايى و ميوههاى ما را نيز ببرند ، سهمى كه يك هزارم مزد آنها نمىشود ؟ آيا اين سبب مىگردد كه ما آنها را حيوانات موذى و مزاحم بدانيم ؟
