استخفاف نماز

یکی از گناهان، استخفاف نماز یعنی سبک شمردن نماز است. نماز نخواندن یک گناه بزرگ است و نماز خواندن اما نماز را خفیف شمردن، استخفاف کردن، بی اهمیت تلقی کردن گناه دیگری است. پس از وفات امام صادق علیه السلام، ابوبصیر آمد به ام حمیده تسلیتی عرض کند. ام‏ حمیده گریست.
ابوبصیر هم که کور بود گریست. بعد ام حمیده به ابوبصیر گفت: ابوبصیر! نبودی و لحظه آخر امام را ندیدی، جریان عجیبی رخ داد.
امام در یک حالی فرو رفت که تقریبا حال غشوه‏ای بود. بعد چشمهایش را باز کرد و فرمود: تمام خویشان نزدیک مرا بگوئید بیایند بالای سر من حاضر شوند. ما امر امام را اطاعت و همه را دعوت کردیم. وقتی همه جمع شدند، امام در همان حالات که لحظات آخر عمرش را طی می‏کرد یک مرتبه چشمش‏ را باز کرد، رو کرد به جمعیت و همین یک جمله را گفت: «ان شفاعتنا لا تنال مستخفا بالصلوه» هرگز شفاعت ما به مردمی که نماز را سبک‏ بشمارند، نخواهد رسید. این را گفت و جان بجان آفرین تسلیم کرد.
امام نفرمود که شفاعت ما به مردمی که نماز نمی‏خوانند نمی‏رسد آن که‏ تکلیفش خیلی روشن است، بلکه فرمود به کسانی که نماز را سبک می‏شمارند. یعنی چه نماز راسبک می‏شمارند؟ یعنی وقتی و فرصت دارد، می‏تواند نماز خوبی با آرامش بخواند ولی نمی‏خواند. نماز ظهور و عصر را تا نزدیک‏ غروب نمی‏خواند، نزدیک غروب که شد می‏رود یک وضوی سریعی میگیرد و بعد با عجله یک نمازی می‏خواند و فورا مهرش را می‏گذارد آنطرف، نمازی که نه‏ مقدمه دارد و نه مؤخره، نه آرامش دارد و نه حضور قلب. طوری عمل می‏کند که خوب دیگر این هم یک کاری است و باید نمازمان را هم بخوانیم. این خفیف شمردن‏ نماز است.
این جور نماز خواندن خیلی فرق دارد با آن نمازی که انسان به‏ استقبالش می‏رود، اول ظهر که می‏شود با آرامش کامل می‏رود وضو می‏گیرد، وضوی با آدابی، بعد می‏آید در مصلای خود اذان و اقامه می‏گوید و با خیال‏ راحت و فراغ خاطر نماز می‏خواند. السلام علیکم را که گفت فورا در نمی‏رود. مدتی بعد از نماز با آرامش قلب تعقیب می‏خواند و ذکر خدا می‏گوید.
این علامت این است که نماز در این خانه احترام دارد. نماز خوانهائی که‏ خودشان نماز را استخفاف می‏کنند، یعنی کوچک می‏شمارند، نماز صبحشان آن‏ دم آفتاب است نماز ظهر و عصرشان آن دم غروب است، نماز مغرب و عشاشان چهار ساعت از شب گذشته است و نماز را با عجله و شتاب می‏خوانند، تجربه نشان داده که بچه‏های اینها اصلا نماز نمی‏خوانند. شما اگر بخواهید واقعا نماز خوان باشید و بچه‏هایتان نماز خوان باشند نماز را محترم‏ بشمارید، نمی‏گویم نماز بخوانید، بالاتر ازنماز خواندن محترم بشمارید.
اولا برای خودتان در خانه یک مصلائی انتخاب کنید (مستحب هم هست) یعنی‏ در خانه نقطه‏ای را انتخاب بکنید که جای نمازتان باشد مثل یک محراب‏ برای خودتان درست کنید. اگر می‏توانید همان طوری که پیغمبر اکرم یک‏ مصلی داشت، جای نماز داشت، یک اتاق را به عنوان مصلی انتخاب بکنید.
اگر اتاق زیادی ندارید، در اتاق خودتان یک نقطه را برای نماز خواندن‏ مشخص کنید، یک جانماز پاک هم داشته باشید. در محل نماز که می‏ایستید، جانماز پاکیزه‏ای بگذارید، مسواک داشته باشید، تسبیحی برای ذکر گفتن داشته باشید، وقتی که وضو می‏گیرید اینقدر با عجله و شتاب نباشد.
پس نماز را نباید استخفاف کرد، نباید سبک شمرد، نباید انسان کوشش بکند که در نماز فقط به واجباتش قناعت بکند و بگوید خوب، برویم ببینیم فتوای مرجع تقلید چیست؟ آیا می‏گوید سه تا سبحان الله و الحمد لله و لا اله الا الله و الله‏ اکبر باید گفت یا یکی هم کافی است؟ خوب مجتهد باید فتوایش را بگوید.
مجتهد می‏گوید یکی هم کافی است، احتیاط مستحبی این است که سه تا گفته‏ شود. دیگر ما نباید بگوئیم حالا که گفته‏اند یکی کافی است ما هم یکی‏ بیشتر نمی‏خوانیم. این فرار از نماز است.
ما باید طوری باشیم که وقتی‏ هم که مجتهد بما می‏گوید یکی واجب است و دو تای دیگر مستحب، بگوئیم ما مغتنم می‏شماریم و آن دو تای دیگر را هم می‏گوئیم.

منبع:موسسه جهاني سبطين