قرآن : «و هنگامى که (با اذان، مردم را) به نماز مى خوانید، آن را به مسخره و بازى مى گیرند، زیرا آنان مردمى نابخردند.»
۱ ـ پیامبر خدا صلّى الله علیه و آله : به خدا سوگند، شفاعت من به کسى که نماز را سبک بشمارد، نمى رسد و در کنار حوض (کوثر) نزد من نمى آید.
۲ ـ بیست خصلت فقر مى آورد: .... و سبک شمردن نماز .
۳ ـ در پاسخ دخترش فاطمه که پرسیده بود: اى پدر مردان و زنانى که نمازشان را سبک مى شمرند چه (جزایى) دارند؟ ـ فرمود: اى فاطمه، هر کس ـ از مردان یا زنان ـ نمازش را سبک بشمرد ، خداوند او را به پانزده خصلت مبتلا مى کند: شش خصلت در دنیا، سه خصلت هنگام مرگش، سه خصلت در گورش و سه خصلت در قیامت هنگامى که از گورش بیرون مى آید. امّا آنچه در دنیا به او مى رسد: خداوند برکت را از عمرش بر مى دارد و نیز از روزیش ، سیماى صالحان را از چهره اش مى زداید، به هر عملى که انجام مى دهد پاداشى داده نمى شود، دعایش به آسمان نمى رود و ششم اینکه براى او در دعاى صالحان نصیبى نیست.
و امّا آنچه هنگام مرگش به او مى رسد: نخستین آن ها این است که خوار مى میرد، دوم گرسنه مى میرد و سوّم، تشنه مى میرد، پس اگر از نهرهاى دنیا به او بنوشانند، سیراب نمى شود.
و امّا آنچه در گورش به او مى رسد: نخستین آن ها این است که خداوند فرشته اى مى گمارد تا او را در گورش آشفته سازد، دوّم اینکه گورش را بر او تنگ مى کند و سوّم اینکه گورش تاریک است.
و امّا آنچه روز قیامت هنگام بیرون آمدن از گورش به او مى رسد: نخستین آن ها این است که خداوند فرشته اى مى گمارد تا او را با صورت (روى زمین )بکشد در حالى که مردم به او مى نگرند، دوّم اینکه بازخواست سختى مى شود و سوّم اینکه خداوند به او نمى نگرد و پاکش نمى سازد و عذابى دردناک دارد.
۴ ـ امام باقر علیه السّلام : نمازت را سبک مشمار که همانا پیامبر صلّى الله علیه و آله هنگام رحلتش فرمود: هر کس نماز را سبک بشمارد از من نیست[۱].
۵ ـ امام صادق علیه السّلام : به خدا سوگند بر شخص، پنجاه سال مى گذرد حال آن که خداوند ، یک نماز از او نپذیرفته است. چه چیز از این سخت تر است؟ به خدا سوگند، شما از همسایگان و همراهانتان کسانى را مى شناسید که اگر براى برخى از شما نماز گزارده بود، آن را به خاطر سبک شمردنش نمى پذیرفت. همانا خداى جلّ جلاله جز نیکو نمى پذیرد . پس چگونه آنچه را که سبک شمرده شده بپذیرد؟
۶ ـ ابوبصیر: بر اُمّ حمیده (همسر امام صادق) وارد گشتم تا او را به جهت رحلت ابو عبدالله امام صادق علیه السّلام تسلیت دهم . پس او گریست و من نیز از گریه او گریستم . سپس گفت: اى ابو محمّد[۲]، اگر ابو عبدالله علیه السّلام را هنگام مرگ مى دیدى، به شگفت مى آمدى؛ چشمانش را باز کرد و سپس فرمود: هر کس را میان من و او پیوند خویشاوندى است، گرد آورید.
(ام حمیده) گفت: هیچکس را رها نکردیم مگر اینکه گرد آوردیم. پس به آن ها نگریست، سپس فرمود: همانا شفاعت ما به سبک شمارنده نماز نمى رسد[۳].
________________________________________
(۱) در «علل الشرایع» در انتهاى حدیث آمده است: «به خدا سوگند در کنار حوض (کوثر) نزدِ من نمى آید» و در «الفقیه»، «عوالى اللآلى» چنین آمده است: «پیامبر خدا صلّى الله علیه و آله : هر کس نماز را سبک بشمارد، از من نیست، به خدا سوگند در کنار حوض (کوثر) نزد من نمى آید».
(۲) کنیه دیگر ابوبصیر بوده است.
(۳) در «الفقیه» تنها بخش پایانى روایت یعنى گفته امام صادق علیه السّلام «همانا شفاعت ما...» آمده است.
منبع:موسسه جهاني سبطين
