از جمله موارد توصیف طبیعت در قرآن، توصیف رنگهاست . تنوعی که حس کنجکاوی انسان ها را بر می انگیزد و به انسان گوشزد می کند که درباره علت پیدایش رنگ ها تأمل کند و از سوی دیگر نسبت به برخی از رنگ ها می گوید: این رنگ، برای بینندگان و تماشگران ایجاد سرور می کند(بقره/۶۹) . رنگ ها در طبیعت به دو بخش تقسیم می شوند: رنگ هایی که حزن آورند و رنگ هایی که شادی آفرین هستند . قرآن به رنگ های شادی بخش، اهمیت ویژه ای می دهد که شگفتی همگان را برمی انگیزد و انگیزه ای برای جلب توجه به وجود می آورد مانند رنگ زرد، رنگ سبز و سفید . مثلا در اوصاف بهشتیان از رنگ سبز یاد می کند که بهشتیان بر پشتی های سبز رنگ تکیه زده اند (رحمن/۷۶) یا از رنگ سفید در توصیف نوشیدنی های اهل بهشت یاد می کند : بیضاء لذه للشاربین .(صافات/۴۰) از تنوع رنگ های میوه ها به عنوان یک نعمت یاد می کند : آیا ندانستی که خداوند از آسمان آبی فرو فرستاد . ما بدان آب میوه هایی با رنگ های گوناگون خارج ساختیم و نیز از کوه ها راه ها و رگه های سفید، سرخ و به رنگ های مختلف و گاه به رنگ کاملا سیاه پدیدار نمودیم .(فاطر/۲۷)
واقعا این پرسش مطرح است که اگر تمام این میوه ها با طعم و مزه های مختلف به یک رنگ بودند، جاذبه ای برای خوردن وجود نداشت و از آن لذتی ایجاد نمی شد . خداوند این تنوع رنگ ها را در طبیعت یکی از نعمت های الهی می داند. این شیوه از توصیف در طبیعت نسبت به ابرها، بادها، کوه ها، دشت و بیابان ها و سبزی ها نیز صادق است . به عنوان نمونه می توان به آیات زیر مراجعه کرد: سوره نباء/۱۴، اعراف/۵۷، نازعات/۳۲ و فاطر/۲۷ .
جالب این جاست که یکی از محورهای طبیعت، زمانها و مکانهاست . همان طور که برخی از مکان ها دارای زیبایی و جاذبه است، برخی مکان ها در فرهنگ قرآن ارزشمند و مقدس و معنویت آفرین است مانند مسجدالاقصی، مسجدالحرام، کوه طور و محراب زکریا . همین طور از بعد معنوی برخی زمان ها در طبیعت ارج و منزلتی خاص دارند و روح افزا هستند . این زمان ها، مانند مکان های لذت بخش، شادابی معنوی به ارمغان می آورند و خداوند، رحمت و عنایت مخصوص در آن اوقات به انسان ها دارد و به عنوان نمونه در قرآن از وقت سحر، صبحگاهان به عنوان زمانی بس ارجمند یاد می کند و می فرماید : در آن هنگام به عبادت و راز و نیاز مشغول باشید . کسی که در این زمان با خدا ارتباط پیدا کند از فرصت های دیگر بهتر و ارجمندتر است . زیرا امید است که پروردگار چنین شخصی را که در این ساعت بیدار می شود به عبادت و راز و نیاز با خدا مشغول می شود به مقامی ستوده برساند(اسراء/۷۹).
صبح و نسیم صبحگاهی یکی از بهترین اوقات طبیعت است که برای ورزش و استشمام هوای آزاد استفاده می شود، اما قرآن این زمان را هم برای لذت معنوی و هم برای لذت مادی از بهترین فرصت ها معرف می کند . خوشا به حال آن انسان هایی که به جای خواب در این زمان بیدارند و لذت بهره گیری از صبح را به غفلت خواب جایگزین نمی کنند .
منبع:موسسه جهاني سبطين
