زندگی نامه جرج بست

پله در مورد جرج بست این طور گفته است: "بهترین بازیکنی است که تا کنون دیده ام" این بالا ترین درجه شهرت است که یک بازیکن آرزوی رسیدن به آن را دارد. جرج بست باریکن با استعداد ایرلندی قادر بود تا گل هایی خارق العاده در وضعیت های دشوار برساند. او با ظرافتی ورزشکارانه حرکت می کرد و مهارت های جادویی با توپ و بالانس های حیرت آورش در گذر از مدافعان تعجب آور بود. این جوان ایرلندی اولین فوق ستاره فوتبال بریتانیا شد.

جرج بست فرزند اول دیکی بست ( Dickie Best ) و آن وایترز ( Anne Withers ) بود ، او در شهر بلفاست ایرلند شمالی رشد کرد و بزرگ شد.
او دارای چهار خواهر و یک برادر بود. مادر او در سال 1978 در سن 55 سالگی به دلیل استفاده ی بیش ازحد از مشروبات الکلی درگذشت ، جرج نیز به سرنوشت مادر خود دچار شد.

این اسطوره افسانه ای مانند خیلی از بازیکنان کشورهای بریتانیایی که در همان دوره نوجوانی رهسپار انگلیس می شوند تا فوتبال را در آنجا دنبال کنند و این ستاره هم مستثنی نبود.

وی در 16 سالگی به باشگاه منچستر راه یافت و خیلی زود مطرح شد.

از سال 61 تا 74 وی در منچستر تماشاگران را به وجد می آورد و حرکات فریبنده او تمامی نداشت.

بست در 465 بازی برای منچستر 180گل زده که این تعداد گل برای یک هافبک ، نشان دهنده هوش بالای گلزنی اش دارد.

بست با چارلتون همبازی بود و ایندو لیگ برتر انگلیس را در قبضه خود قرار داده بودند.

قهرمانی در لیگ برتر بسال 65 و 67 و قهرمانی در جام باشگاههای اروپا در 68 حاصل تلاش وی و یارانش بود.

وی بعد از بالا رفتن سن چارلتون در منچستر، همواره از بهتربن گل زنان تیمش و لیگ برتر بوده است و سر انجام وی مزد زحمات خود را گرفت و در سال 68 مرد سال فوتبال انگلیس (لیگ برتر) و مرد سال اروپا گردید.

سپس در 28 سالگی و در سال 74 به تیم دال استیل تاون انگلیس پیوست و پس از یکسال بازی در این تیم یک نیم فصل (75 - 75) در تیم استاک یورت کانتی بوده و بعد در فصل (76-76) به لس آنجلس آزتکس امریکا رفت.
78 تا 79 در فورت لودردیل امریکا
79 تا 80 در سیبرینان اسکاتلند
80 تا 81 در سن خوزه امریکا و سرانجام هم در تیم بریس بین لاینز استرالیا به دوران خود پایان داد و در سال 83 و در 36 سالگی فوتبال را بدرود گفت.

در رده ملی هم وی در 37 بازی ملی ، 9 گل به ثمر رساند ولی موفق نشد در جام جهانی بازی کند و این نقطه تار زندگی وی بوده مثل بزرگانی چون کانتونا - گونتر نتزر - دیوید ژینولا و .... که با وجود درخشش مجالی برای حضور در جام جهانی پیدا نکردند. برای بست مشکل آماده نبودن تیم ملی ایرلند شمالی در دوران اوج وی بوده است.

جورج بست در مجموع دارای 730 بازی و 258 گل زده است.

خیلی از نویسندگان ورزشی و بزرگان فوتبال وی را بالاتر از بابی چارلتون می دانند و حتی نام او را به عنوان بهترین بازیکن تاریخ لیگ برتر اعلام کرده اند.

جرج بست یک سبک زندگی پر زرق و برق داشت و اغلب در مکانهای خاصی دیده می شد. او اعتقاد داشت این کار بر روی بازی اش تاثیر خوبی می گذارد. با این حال خیلی ها احساس می کردند که او از تمام نیروی خود استفاده نمی کند.

حياط بيمارستان «كرانوبل» پر از دسته هاى گل شده بود. گل هايى كه به پاس گلزنى هاى شماره هفت منچستر كنار جسم بى جان او قرار مى گرفت.«جرج عزيز! براى شادى هايى كه به من بخشيدى متشكرم. هرگز فراموشت نمى كنم.» و اين تنها يكى از دست نوشته هايى بود كه تماشاگران فوتبال در بريتانيا پس از مرگ جرج بست در دست داشتند.

جرج بست ۵۹ ساله عصر جمعه پس از دو سال مبارزه با بيمارى سرانجام جان به جان آفرين تسليم كرد. روجر ويليافر پزشك شخصى او مى گويد:«به خاطر مصرف زياد الكل در سال ۲۰۰۲ كبد جرج را پيوند زديم. از آن به بعد خونريزى ريه او آغاز شد و تا امروز نتوانستيم جلوى آن را بگيريم.»

سال ۱۹۶۳ جرج بست در هفده سالگى براى اولين بار براى منچستر بازى كرد. او پيش از آن چهارده سال تمام پيراهن منچستر را پوشيد و در آن مدت ۳۶۱ بازى براى منچستر انجام داد. او در اين مسابقات ۱۳۶ گل هم براى تيم اش زد. البته بست تا سال ۱۹۸۴ فوتبال را كنار نگذاشت. او در سن ۳۸ سالگى در«سن خوزه» امريكا بازى مى كرد. جرج با تيم ملى ايرلند شمالى هم ۳۷ بازى ملى داشت كه در آن ۹ گل زد.

او همراه منچستر دو بار قهرمان انگليس شد. يك بار قهرمان جام باشگاه هاى اروپا و در سال ۱۹۶۸ توانست جايزه بهترين بازيكن قاره اروپا را بگيرد.

روزنامه«ديلى تلگراف» در بخش كوتاهى از پيام يادبود دوازده صفحه اى خود آورده:«جرج كارى كرد كه كودكان بريتانيايى به عشق فوتباليست شدن درس بخوانند.» ديويد سيگ از گاردين هم نوشت:«هنوز مى توانم او را با موهاى مشكى و جثه كوچك تصور كنم كه در زمين فوتبال مى درخشد.» و روزنامه«تايمز» هم در يك يادداشت احساسى به او لقب«ونگوگ» فوتبال را داد.

جرج كه در چهارده سال بازى در منچستر يونايتد با گل هاى خود زندگى را براى مردم اين شهر معنا مى كرد، پيش از مرگ خود هم به فكر آنها بود. روزنامه«ديلى اكسپرس» مى نويسد:«آرزوى بست اين بود كه تمام اعضاى بدنش را اهدا كند.»
جرج بست : "من در زندگی همواره خرج کردم و دنبال مش روبات ا لکلی بودم و سرانجام تمام زندگی خود را در این راه دادم