فانوس سرخ

فانوس سرخ • حسین واثقی

می رفت تا عــروج تمــاشای ما شـود

روشنترین ستاره شبهای ما شـود

می رفت تا شکوه خودش را نشان دهد

آئــینه حقـیقت زیبــای ما شـود

می رفت سرنوشت زمیـن را رقــم زند

مـیراث دار صالـح دنیای ما شـود

تاریـخ را به صحنه تکـرار می کشــید

تا ذوالفقـار فـاتح مـولای ما شـود

فریاد بی کسی حسین را شنید ورفـت

پا در رکاب حضرت سقای ما شـود

شیپـورجنگ نـور وسیاهی دمیده شـد

او می رود که مرد غزلهای ما شـود

در چـالشی برابر بتــهای شـرق وغـرب

اسطوره ی شهـامت والای ما شـود

روح خـدا دمید و وطن جان تازه یافـت

او می رود , فدای مسیحای ما شود

فانوس سرخ راه خـدا پر کشید ورفت

تا چلچــراغ روشن فردای ما شـود