آشنایی با امارات متحده عربی

 - همشهری آنلاین:

امارات متحده عربی کشوری در کنار خلیج فارس است که از مجموعه ۷ شیخ‌نشین در سال ۱۹۷۱ تشکیل شد.

این کشور از شرق با عمان و از جنوب با عربستان سعودی مرز زمینی دارد. امارات متحده عربی با قطر و ایران هم از طریق آب‌های خلیج فارس همسایه است.

هفت شیخ‌نشین این کشور شامل ابوظبی، دوبی، شارجه، راس‌الخیمه، فجیره، ام‌القوین و عجمان است.

ابوظبی بزرگترین شیخ‌نشین آن است و دومین شیخ‌نشین دوبی است. بخش اعظم این سرزمین را صحرا تشکیل می‌دهد. دو رشته کوه نیز در این کشور وجود دارد. سواحل این کشور، که اکثر جمعیت کشور در آن ساکنند، عمدتا پوشیده از نمکزار است.

سیاست در امارات متحده عربی

نوع حکومت در این کشور فدرال است. هر شیخ‌نشین دولت محلی مستقل خود را دارد و قوانین خود را مستقلا تصویب می‌کند.

در هر ایالت رهبری به صورت موروثی منتقل شده و سران در کنار هم بزرگترین قدرت دولت فدرال یعنی کنسول عالی رهبری را تشکیل می‌دهند.

انتخاب رئیس جمهور بر عهده اعضای این کنسول است. دولت فدرال را نیز نخست‌وزیر اداره می‌کند. نخست وزیر را رئیس جمهور و هیئت 40 نفره از مشاوران به نام شورای ملی انتخاب می‌کنند.

 آشنایی با مترو دوبی

اقتصاد در امارات متحده عربی

تولید ناخالص داخلی در این کشور 3/167 میلیارد دلار است. سه میلیون ۶۵ هزار نفر نیروی کار این کشور را تشکیل می‌دهند.

نرخ بیکاری در این کشور 4/2درصد است. 5/19 درصد از مردم آن زیر خط فقر زندگی می‌کنند. در سال ۲۰۰۷ نرخ تورم ۱۱ درصد بود.

سیاست نظارت بر ارز در این کشور وجود ندارد. بانک‌های تجاری بسیاری تحت نظارت بانک مرکزی فعالیت دارند. در این کشور مالیات شخصی دریافت نمی‌شود.

امارات متحده عربی روزانه دو میلیون و ۵۴۰ هزار بشکه نفت تولید می‌کند که تمامی آن را صادر می‌کند. مصرف نفت این کشور روزانه ۳۷۲ هزار بشکه است که آن را وارد می‌کند.

محصولات صادراتی این کشور شامل نفت خام، گاز طبیعی، کالاهای ترانزیتی، ماهی خشک شده و خرما است که به کشورهای ژاپن (4/23درصد)، کره جنوبی (3/10 درصد)، تایلند (۵ درصد) و هند (8/4 درصد) صادر می‌شود.

محصولات وارداتی این کشور شامل ماشین‌آلات و تجهیزات حمل و نقل، مواد شیمیایی و غذا است که از کشورهای چین (1/13 درصد)، هند (2/10 درصد)، آمریکا (9/8 درصد)، ژاپن (6/2 درصد)، آلمان (1/6 درصد) و ایتالیا (7/4 درصد) وارد می‌شود.

مردم امارات متحده عربی

جمعیت این کشور حدود چهار میلیون و ۶۲۱ هزار نفر با میانگین سنی ۳۰ سال است. امید به زندگی در این کشور برای زنان ۷۹ و برای مردان ۷۳ سال است.

حدود 18/0 درصد از جمعیت بزرگسال این کشور به بیماری ایدز مبتلا هستند. تنها ۱۹ درصد از جمعیت آن را اماراتی‌ها تشکیل می‌دهند. ۲۳ درصد دیگر ایرانی و عرب هستند و ۵۰ درصد آسیای جنوبی.

۹۶ درصد از مردم این کشور مسلمانند. زبان رسمی این کشور عربی است اما زبان‌های فارسی، انگلیسی، هندی و اردو نیز در میان گرو‌ه‌های مختلف مردم رایج است.

ارتباطات در امارات متحده عربی

یک میلیون و ۳۱۰ هزار خط تلف نثابت و هفت میلیون و ۵۹۵ هزار خط تلفن همراه در این کشور وجود دارد.

امارات شش هزار میزبان اینترنتی و یک میلیون و ۷۰۹ هزار کاربر اینترنت دارد.

امارات متحده عربی در یک نگاه

ابوظبی

ابوظبی
شهر ابوظبى
پرچم
مختصات: شرقی′۲۲°۵۴ شمالی′۲۸°۲۴
کشور	امارات متحده عربی
دولت مشروطه سلطنتی
- شیخ ولیعهد	خلیفه بن زاید آل نهیان محمد بن زاید آل نهیان
مساحت
- جمعاً	۶۷٫۳۴ کیلومترمربع
جمعیت (۲۰۰۹)
- کل	۸۹۶٬۷۵۱
- تراکم	۱۳٬۳۱۶٫۸/کیلومترمربع
منطقه زمانی	UAE standard time (یوتی‌سی ۴+)

ابوظبی (به عربی: أبوظبي)(به انگلیسی: Abu Dhabi) یکی از شهرها و شیخ‌نشین‌های هفت‌گانهٔ امارات متحده عربی است.

وجه تسمیه  

وجه تسمیه این امارت به «ابوظبی» از آنجاست که بعلت وجود آب شیرین در دوران قدیم، گله‌ای از (ظباء) یعنی آهو، قبل از ورود انسان به این منطقه در آنجا وجود داشته‌است. در سال ۱۷۶۱ قبیله بنی یاس بعد از پیدا کردن آب شیرین در منطقه ساکن می‌شوند و نام منطقه را به خاطر وجود آهو « ظباء » ابوظبی می گذارند.

جغرافیا  

امارت ابوظبی بین خط عرض ۲۲٫۵ شمالی، وخط طول ۵۱ و ۵۵ درجه شرقی از نصف النهار مبدأ واقع شده‌است.

نمايى از ابوظبي

و بزرگ‌ترین امارت هفت‌گانه کشور امارات متحده عربی است.

مساحت آن حدود ۶۷۳۴۰ کیلومتر مربع است، و در حدود ۸۶٫۷ ٪ از مساحت خاک امارات متحده عربی را در بردارد ودر ساحل جنوبی خلیج فارس واقع شده‌است.

نام قدیم ابوظبی «ام النار» است.

پایتخت دولت امارات متحده  

ابوظبى

شهر « ابوظبی » پایتخت کشور امارات متحده عربی است و در سال ۲۰۰۹ با پیشی گرفتن از نیویورک و پاریس به عنوان دومین شهر گران جهان برای مسافران اعلام شد ابوظبی در سال ۲۰۰۸ پنجمین شهر گران جهان محسوب می‌شد که یکی ازهفت امیر نشین (امارت) می‌باشد: ابوظبی، دبی، شارجه، عجمان، ام‌القوین، رأس‌الخیمه، فجیره.

ابوظبى از ارتفاع

حاکمان ابوظبی  

حاکم إمارت أبوظبی «  شیخ خلیفه بن زاید بن سلطان آل نهیان  » ورئیس دولت امارات عربی متحده است. ولیعهد امیرنشین ابوظبی، «  شیخ محمد بن زاید آل نهیان  » است.خانواده آل نهیان بر ابوظبی حکمرانی میکنند

مناطق ابوظبی  

شهر ابوظبی مرکز این امارت است و از سه منطقه اصلی تشکیل شده‌است:

• ۱: «منطقه ابوظبی» شامل شهر ابوظبی، پایتخت کشور امارات.
• ۲: «منطقه شرقی» شامل شهر العین وتوابع.
• ۳: «منطقه غربی» شامل شهر بدع زاید و توابع.

دبی

مختصات: °۵۵٫۳۰۹۵شرقی °۲۵٫۲۶۹۷شمالی (نقشه)

دبی شیخ‌نشین دبی
—  شیخ‌نشین  —
إمارة دبيّ
برج العرب و مدینه جمیرا
پرچم
موقعیت دبی در امارات متحده عربی
مختصات: ‏۰۰″ ۱۸′ ۵۵°شرقی ‏۰۰″ ۱۵′ ۲۵°شمالی
‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍کشور	امارات متحده عربی
شیخ‌نشین	دبی
شهرنشینی	۹ ژوئن ۱۸۳۳
استقلال از بریتانیا	۲ دسامبر ۱۹۷۱
کاشف	مکتوم بن بطی بن سهیل آل مکتوم (۱۸۳۳)
استان	دبی
تقسیمات شهری و روستایی	دبی، عویر، جبل علی، مرموم، لیسیلی، خوانیج، حتا
دولت
- نوع	پادشاهی مشروطه
- شاه	محمد بن راشد آل مکتوم
- ولیعهد	حمدان بن محمد بن رشید آل مکتوم
مساحت
- شیخ‌نشین	۴٬۱۱۴ کیلومترمربع
جمعیت (۲۰۱۰)
- شیخ‌نشین	۲٬۲۶۲٬۰۰۰
- تراکم	۵۴۹٫۸/کیلومترمربع
- شهر وحومه	۳٬۴۱۰٬۷۳۷
- ملیت‌ها  (۲۰۰۵)[۱]	٪۱۷ اماراتی ۹٫۱٪ مردم عرب ۴۲٫۳٪ هندی ۱۳٫۳٪ پاکستانی ۷٫۵٪ بنگلادش ۲٫۵٪ فیلیپینی ۱٫۵٪ سریلانکایی ۰٫۹٪ اروپایی ۰٫۳٪ آمریکایی ۵٫۷٪ کشورهای دیگر
منطقه زمانی	ساعت استاندارد امارات متحده عربی (یوتی‌سی +۴)
وب‌گاه	شیخ‌نشین دبی شهرداری دبی

دُبِی (به عربی: دبيّ)(به انگلیسی: Dubai) یکی از شهرها و شیخ‌نشین‌های هفت‌گانهٔ امارات متحده عربی است. این شهر در جنوب کشور ایران و در حاشیهٔ خلیج فارس و در شبه جزیره عربستان واقع شده است. دبی بیشترین جمعیت را در میان «هفت شیخ‌نشین» کشور امارات دارد و بعد از شهر ابوظبی بزرگ‌ترین شهر کشور امارات است.

اولین اشاره‌های تاریخی در دبی از سال ۱۰۹۵ میلادی ثبت شده است و اولین نشانه‌های شهرسازی در دبی به سال ۱۷۹۹ بر می‌گردد. دبی در سال ۱۸۳۳ توسط شیخ مکتوم بن بطی بن سهیل آل مکتوم به طور رسمی به عنوان یک شهر تأسیس شد. موقعیت جغرافیایی مهم این شهر، باعث شد تا در قرن بیستم به یک بندر مهم تبدیل شود. در سال ۱۹۶۶ و با کشف نفت در دبی، دبی و کشور قطر تصمیم به راه‌اندازی یک واحد پولی جدید به جای «روپییهٔ خیلج» که قبلأ پول رایج بود گرفتند. کشف نفت منجر شد تا کارگران خارجی برای کار در این شهر به سرعت به آن نقل مکان کنند به طوری که در مدت بسیار کوتاهی ۳۰۰ درصد به جمعیت آن اضافه شد و آن را به یکی از منابع مهم بین‌المللی نفت تبدیل کرد. دبی جدید از زمانی که انگلستان آن را در سال ۱۹۷۱ ترک کرد شروع به شکل گرفتن کرد. در این زمان، دبی به همراه ابوظبی و ۴ شیخ‌نشین دیگر کشور امارات متحده عربی را تأسیس کردند. یک سال بعد شیخ‌نشین رأس‌الخیمه به کشور امارات پیوست اما قطر و بحرین تصمیم گرفتند که هرکدام یک کشور مستقل باشند. در سال ۱۹۷۳ درهم امارات به عنوان واحد پولی رسمی امارات معرفی شد و به این ترتیب دبی و قطر اتحادیهٔ پولی بین خود را منحل کردند. در سال ۱۹۷۹ در یکی از محله‌های دبی با نام جبل علی یک منطقهٔ آزاد تجاری تأسیس شد که به شرکت‌های خارجی اجازهٔ واردات و صادرات بدون محدودیت را می‌داد. با شروع جنگ خلیج فارس در سال ۱۹۹۰ سرمایه‌داران و تاجران پول‌ها و دارایی‌های خود را از این شهر خارج کردند که باعث شد اوضاع اقتصادی این شهر برای مدتی بحرانی بشود اما با تغییر فضای سیاسی، دوباره رونق خود را به دست آورد.

امروزه دبی به عنوان یک شهر جهانی و تجاری موفق و مهم در منطقه جای خود را پیدا کرده است. اگرچه اقتصاد دبی با صنعت نفت رشد کرد اما بیشتر درآمد دبی از منطقه آزاد جبل علی، فروش ملک به اتباع خارجی در مناطق آزاد، اعطای اقامت، صدور مجدد کالا، ترانزیت مسافر و کالا و همچنین قسمت بزرگی نیز از گردشگری و دیگر خدمات مالی و تجاری تأمین می‌شود. دبی به تازگی توجه جهانیان را از طریق ساخت و سازهای بزرگ و عظیم و همینطور رویدادهای تفریحی و ورزشی هیجان‌انگیز به خود جلب کرده است.

در سال‌های پایانی دههٔ ۲۰۰۰ میلادی به خاطر بحران‌های مالی گسترده در جهان، ساخت و ساز املاک در دبی برای مدت ۳ سال با مشکلات جدی روبه‌رو شد.

شارجه

مختصات: ‏۰″ ۲۳′ ۵۵°شرقی ‏۰″ ۲۶′ ۲۵°شمالی (نقشه)

شارجه (به عربی: الشارقة)(به انگلیسی: Sharjah) یکی از شهرها و شیخ‌نشین‌های هفت‌گانهٔ امارات متحده عربی است. و یکی از هفت امارتی است که دولت امارات متحده عربی را تشکیل می‌دهند و محدوده این امارت حدود ۱۶ کیلومتر از ساحل کشور امارات در خلیج فارس را می‌پوشاند. عمق خاک این امارت رو به داخل کشور حدود ۶۰ کیلومتر است. مساحت شارجه ۲۶۰۰ کیلومتر مربع می‌باشد، و این امارت با تمام امارات‌های که کشور دولت امارات عربی متحده تشکیل می‌دهند حدود مشترک دارد. مساحت شارجه ۲۶۰۰ کیلومتر مربع می‌باشد.

قلعه شارجه

بادگير المدفع ــ العرصه ــ شارجه

مسجد شيخ سلطان ـ شارجه

بازار اسلامى ــ شارجه

بازار مركزى ــ شارجه

دانشگاه الشارقة ــ شارجه

مسجد فيصل ــ شارجه

بازار مجره ــ شارجه

قنات القصبا ــ شارجه

مدينة الشارقة ــ شارجه

قلعة الشارقة ــ شارجه

مساحت  

مساحت شارجه ۲۵۹۰ کیلومتر است که ۳٫۳ درصد خاک امارات متحده را دربر می‌گیرد. پایتخت این امارت شهر شارجه و حاکم کنونی (آوریل ۲۰۰۵) این امارت شیخ دکتر سلطان بن محمد القاسمی است.

شارجه همچنین دارای سه شهر در کرانه دریای عمان است که از بدنه اصلی خاک امارت شارجه جدا هستند. نام این شهرها خور فکان، خور کلباء و دِبا الحُصن است. مهم‌ترین واحه شارجه ذَید نام دارد که دارای زمینهای کشاورزی حاصلخیزی است.

پایتخت فرهنگی  

شارجه از سال ۱۹۹۸ به اینسو در میان امارات به عنوان «پایتخت فرهنگی» مشهور شده‌است و سبب آن بیشتر بودن آثار باستانی و فعالیتهای فرهنگی در شارجه نسبت به دیگر امارات‌ها است. دانشگاهی نیز به نام دانشگاه آمریکایی شارجه در این امارت وجود دارد که به عنوان یکی از بهترین دانشگاه‌های امارات متحده عربی یاد می‌شود.

امارت شارجه با تمام امارت‌هایی که کشور دولت امارات عربی متحده تشکیل می‌دهند مرزهای مشترک دارد. مثلاً از طرف غرب با امارت ابوظبی حدود مشترک دارد از جهت روستای «شویب» نزدیک به شهر «العین» که تابع امارت ابوظبی است. در اینجا منطقه «المدام» با روستای شویب حدود مشترک دارند. منطقه المدام تابع امارت شارجه‌است و روستای شویب از توابع امارت ابوظبی است.

از طرف جنوب با امارت رأس الخیمه و عمان حدود مشترک دارد از ناحیة روستای «المدام» و روستای «الملیحه». در این منطقه روستائی هست بنام «الحویلات». این روستا از توابع امارت رأس الخیمه‌است که با امارت شارجه و عمان حدود مشترک دارند. البته امارت شارجه با دبی و عجمان حدود مشترک دارند.

یک قطعه دیکر از امارت شارجه از این امارت جدا افتاده‌است که بنام «الحمریه» معروف است. این قطعه از خاک شارجه بین امارت عجمان و امارت أم القیوین واقع شده‌است. در الحمریه تأسیسات بندر صدور گاز وجود دارد و گاز منطقه «الصجعه» تابع شارجه از این بندر به خارج صادر می‌شود.

شارجه، الگویی موفق از گردشگری کشورهای اسلامی  

شارجه در حوزه بازاریابی‌های گردشگری و معرفی خود به عنوان مهم‌ترین جاذبه گردشگری کشورهای عربی و جهان اسلام موفق بوده‌است. این موفقیت بزرگ و قابل توجه براساس یک راهبرد (استراتژی) روبه گسترش طولانی مدت گردشگری بوده‌است. با این حال شارجه و امارات رویهمرفته ویژگی اسلامی و عربی خود را نیز حفظ کرده‌اند. شارجه از موقعیت جغرافیایی‌اش مزایای بسیار زیادی به دست آورده است؛ به گونه‌ای که خلیج فارس در شرق آن و دریای عمان نیز در غرب آن واقع شده‌است. در واقع این منطقه تنها منطقه در امارات است که به این دو دریای مهم دسترسی دارد. شارجه در ساحل شرقی واقع شده و مرکز فعالیت‌های اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و گردشگری امارات به حساب می‌آید.

هتل‌های شارجه  

هتلی به نام Oceanic Hotel (مهمانسرای اقیانوسی) یکی از قدیمی‌ترین هتل‌ها در امارات است. این هتل در سال ۱۹۷۴ میلادی و به عنوان یکی از نخستین اقدامات مربوط به تغییر و تحول در عرصه صنعت گردشگری امارات ساخته شد. هشت سال بعد، نخستین هتل پنج ستاره امارات با نام Sharjah Holiday Inn (مهمانپذیر تعطیلاتی شارجه) در این کشور عربی ساخته شد. همچنین در دهه‌های ۷۰ و ۸۰میلادی، هتل‌های سه ستاره‌ای در شارجه احداث شد. باید گفت که نوآوری و بازسازی هتل‌های ساحلی در امارات، یکی از سیاست‌های همیشگی وزارت گردشگری امارات بوده‌است که در سال ۱۹۹۶ اساس آن نهادینه شد. در همین حال چنین به نظر می‌رسد که ساخت تعداد بیشتری هتل در امارات بازگوکننده تمرکز دولت این کشور بر روی تحولات رو به جلوی گردشگری امارات است. از سوی دیگر معماری سنتی امارات و همچنین برج‌های آن که در ساخت آنها از دست ساخته‌های ویژه‌ای بهره برده شده‌است، ویژگی مخصوصی از جمله ویژگی عربی و اسلامی به آن بخشیده‌است.

بارسازی مناطق تاریخی وموزه‌ها  

این طرح‌های بازسازی نتایج قابل توجهی به دنبال داشته است؛ به طوری که این اقدامات به ایجاد موزه‌های هنری متعدد، ساخت ساختمان‌های چند منظوره، سالن‌های تئاتر، بازارهای هنرهای دستی و مساجد گوناگون منجر شده‌است. این تحولات موجب آن شده که شارجه همواره شاهد برگزاری نمایشگاه‌های گوناگونی باشد؛ به طوری که موزه ملی شارجه میزبان برگزاری نمایشگاه بی‌سابقه‌ای از نقاشی‌های نگارگران جهانی بوده‌است. در همین حال معماری جدید و مدرن در ساختمان‌های شارجه نیز به جذب هر چه بیشتر گردشگران بین‌المللی منجر شده‌است. در کنار مناطق سنتی با معماری ویژه خود، در ساختمان‌های تازه شارجه از نوعی شیوه معماری عربی - اسلامی بهره‌گیری شده‌است. از این نوع معماری جدید و مدرن در ساختمان‌های مهمی در شارجه همچون بازار مجره، دانشگاه شارجه، بازار مرکزی، خانه‌های قدیمی در مریجه، و بازار عرصه و شمار زیادی از مساجد این منطقه استفاده شده‌است. با این حال حفظ شیوه زندگی فعلی و سنت‌های اسلامی در شارجه، یکی از نکات مورد توجه صنعت گردشگری این منطقه گردشگری بوده‌است. از جمله این نکات، ممنوعیت استفاده از مشروبات الکلی، جلوگیری از تکمیل باشگاه‌های شبانه و استفاده عمومی از سواحل دریا هستند. امارت شارجه بسیاری از پیشرفت‌های خود را مدیون حاکم شارجه شیخ دکتور سلطان بن محمد القاسمی است.

عجمان

مختصات: ‏۰″ ۳۰′ ۵۵°شرقی ‏۰″ ۲۵′ ۲۵°شمالی (نقشه)

مسجد شيخ زايد ـ عجمان(الجرف)

قلعه عجمان

سد وادى مصفوت ـ عجمان

باغى در مصفوت ــ عجمان

بازار مركزى عجمان

بركه آب باران در منامه ــ عجمان

ساختمان ــ عجمان

شهر عجمان ــ عجمان

عجمان ' (به عربی: عجمان)(به انگلیسی: Ajman) یکی از شهرها و شیخ‌نشین‌های هفت‌گانهٔ امارات متحده عربی است. امارت عجمان کوچک‌ترین امیر نشین امارات متحده عربی است که بین امارت شارجه و امارت ام‌القوین محصور شده و در ۵۱ ـ ۶۰ طول شرقی و در ۲۲ ـ ۲۶ درجه عرض شمالی از نصف‌النهار مبدأ واقع شده‌است. مساحت امارت عجمان در حدود ۲۵۹ کیلومتر مربع است ودر حدود ۳۳ر۰٪ از خاک کشور امارات متحده عربی را در بر می‌گیرد. عجمان کوچک‌ترین امارت از امارات هفت‌گانهٔ امارات متحده عربی است. طول ساحل آن ۱۶ کیلومتر است. این امیرنشین دو قطعهٔ جدا و دور افتاده به نامهای «مصفوت» و «منامه» دارد.

محدودهٔ عَجمان 

محدودهٔ امارت عجمان: از شمال خلیج فارس، از جنوب ام‌القوین، رأس‌الخیمه، واز شمال وشمال غرب شارجه و بعد از شارجه دبی، از شرق به ذید و فجیره محدود می‌شود.

وجه تسمیه  

وجه تسمیه: عَجمان از آنجاست که در سده دهم هجری قمری شاخه‌ای از قبیله بزرگ «العجمان» از بادیه نجد در شبه‌جزیره عربستان به این منطقه مهاجرت کردند و قبیله العجمان از سلاله نشوان بن مرزوق بن علی بن هشام المرزوقی از بطن یام هستند. نام منطقه پس از ورود قبیله « العجمان » به این منطقه (عجمان) گذاشته شد. قبل از ورود قبیله العجمان، منطقه خالی از سکنه بوده‌است. شاخهٔ دیگری از همین قبیله (العجمان) به سر پرستی راشد بن نشوان به بر فارس رسیدند ودر مغویه مستقر شدند ومدتها مناطق گسترده‌ای از شیبکوه شیبکوه رازیر نفوذ داشته‌اند. ازمشهورترین حکمرانان قبیله العجمان در بر فارس شیخ سلطان المرزوقی بود که آثار کاخ بزرگ او که به (قلعه شیخ سلطان) مشهور است در مغویه باقی است.

• روستای مصفوت از توابع امارت عجمان است.

این روستا در حدود ۱۱۰ کیلومتر از امارت عجمان فاصله دارد و در وسط خاک سلطنت عمان قرار دارد، اما از طرف جنوب به روستای حتا متصل شده‌است که از توابع امارت دبی است و خود روستای حتا نیز در خاک عمان محصور شده‌است.

• روستای منامه در شمال شرقی امارت عجمان واقع شده‌است و در حدود ۸۰ کیلومتر از امارت عجمان فاصله دارد، این روستا بین خاک راس‌الخیمه و خاک فجیره محصور شده‌است.

• حاکم امارت عجمان شیخ حمید بن راشد النعیمی ویکی از اعضاء هفت‌گانه مجلس ملی اتحادی است.

او یکی از نوه‌های قبیله العجمان است.

مناطق گوناگون  

• مصفوت.
• منامه.
• الحلیو.
• مزیرع.
• الحمیدیه.
• النعیمیه.
• الزهراء.
• المویهات.
• الجرف.
• الصبیغه.
• البستان
• الرميلة
• النعيمية
• الكرامة
• الراشدية
• مشيرف
• السوان
• الصناعية القديمة
• الصناعية الجديدة

کوه‌ها ودره‌ها  

• جبل دفتا.
• جبل لیشن.
• جبل الأبیض

دره‌های مفصوت عبارت‌انداز  :

• وادی غلفا.
• وادی الصوامر.
• وادی مصفوت.
• وادی الخنفریة.
• وادی الضفدع.
• وادی الصبیغة
• وادی الاشیخرة

ام‌القوین

مختصات: ‏۲۴″ ۵۶′ ۵۵°شرقی ‏۱۱″ ۵۹′ ۲۵°شمالی (نقشه)

 

 

قلعه‌ام القيوين ــ موزه ملى

أم القيوين

فلج المعلا ــ ام القيوين

بلوارى در ام القيوين

ام‌القوین ' (به عربی: ام‌القوین)(به انگلیسی: Umm Al Quwain) یکی از شهرها و شیخ‌نشین‌های هفت‌گانهٔ امارات متحده عربی است. ام‌القیوین در ساحل خلیج فارس واقع می‌باشد بطول ۲۴ کیلومتر، از مغرب امارت عجمان واز سمت مشرق به امارت رأس الخیمه محدود می‌گردد. اما عرض خاک ام القیوین در داخل صحرا تا حدود ۳۲ کیلومتر است. مساحت کلی امارت ام القیوین ۷۷۷ کیلومتر مربع می‌باشد. چند مناطق آباد از توابع امارت ام القیوین است که عبارت‌اند از: فلج المعلا در ۵۰ کیلومتری جنوب شرقی شهر ام القیوین واقع شده‌است، وجزیره السینیة در یک کیلومتری شمال شرقی ام القیوین قرار دارد، مساحت این جزیره ۹۰ کیلومتر مربه می‌باشد. حاکم امارت ام القیوین شیخ راشد بن أحمد المعلا ویکی از اعضاء هفت‌گانه مجلس ملی اتحادی هستند.

تاریخچه  

شیخ مجید المعلی، سردودمان خاندان امیران المعلی از قبیله العالی در سال ۱۷۷۲ شیخ‌نشین ام‌القوین را بنیاد نهاد.

جمعیت  

طبق آمار سال ۲۰۰۰ میلادی جمعیت ام القیوین ۶۲ هزار نفر پیش بینی شده‌است. آب زیر زمینی ام القیوین شور است بنا براین آب آشامدنی در گذشته از شارجه تأمین می‌شده‌است، اما حالا مدت چند سال است که از فلج المعلا به وسیله لوله کشی آب به‌ام القیوین رسانده‌اند.

مناطق توابع ام القیوین [ویرایش]

• فلج المعلا.
• جزیره السینیه.
• الراشديه
• الراعفة
• السلمة
• الدرر
• سويحات
• تل الأبرق
• الرملة
• اللبسة
• الراشدية
• بياتة
• العذيب
• خور البيضا
• السرة
• مهذب
• كابر
• جزيرة الأكعاب
• جزيرة الغلة

رأس‌الخیمه

مختصات: ‏۰″ ۵۷′ ۵۵°شرقی ‏۰″ ۴۷′ ۲۵°شمالی (نقشه)

قلعه ى رأس الخيمه

سد وادى البيح ــ رأس الخيمه

رمال العوافي ــ رأس الخيمه

كوه رأس الخيمه

قلعه ضايه ــ رأس الخيمه

جريان دره بعد از باران - کوه رأس الخیمه

مسجدى تاريخى ــ رأس الخيمه

رأس‌الخیمه' (به عربی: رأس الخيمة)(به انگلیسی: Ras al-Khaimah) یکی از شهرها و شیخ‌نشین‌های هفت‌گانهٔ امارات متحده عربی است. رأس الخیمه در ساحل خلیج فارس در شمال خط عرض ۲۵ _ ۲۶ وخط طول ۵۵ _ ۶۰ واقع شده‌است. طول ساحل رأس الخیمه ۶۴ کیلومتر است. واز سمت جنوب وشمال شرقی سلطنت عمان قرار دارد، طول داخل رأس الخیمه ۱۲۸ کیلومتر ومجموعه مساحت آن ۱۶۸۴ کیلومتر مربع می‌باشد. از سمت مغرب سهل ساحلی، واما قسمت شمال صخری وکوهستانی است واین رشته کوه در نزدیکی دهستان شعم به آبهای خلیج فارس می‌پیوندد. وشعم منطقه‌ای حاصلخیز وزراعتی است. یک زبان آبی شهر رأس الخیمه به دو قسمت نموده‌است، قسمت غربی این لسان آبی بنام رأس الخیمه معروف است اما قسمت شرقی این لسان ازچند منطقه تشکیل یافته‌است. نام قدیم رأس الخیمه جلفار بوده‌است.

مناطق وروستاهای توابع رأس الخیمه 

• شعم.
• رمس.
• العربی.
• النخیل.
• الحدیبة.
• المعیرض.
• المعمورة.
• خور الخویر.
• خت.
• جزیرة الحمراء.
• دقداقه.
• الحویلات.
• الخران.
• صفنی.
• شوکه.
• المنیعی.
• مسافی
• صخیبر.
• ظیت.
• جلفار

آثار باستانی  

• آثار حصن الزباء (قصر الزباء).
• قبرستان وآثار شهرتاریخی جلفار.
• قلعه ضایه.
• قلعه رأس الخیمه (موزه ملی).
• منطقه تاریخی شمل.

وادی‌ها  

• وادی البیح.
• وادی الغاف.
• عین خت

کوه‌ها  

• کوه جیص

گردشگاه عین خت در ۳۵ کیلومتری جنوب شرقی شهر رأس الخیمه واقع شده‌است، سرچشمه آب معدنی (آبگرم) در شمال روستای عین خت قرار دارد، هرساله صدها نفر برای درمان بیماری‌های پوستی و روماتیسم به این آبگرم رو می‌آورند. حاکم امارت رأس الخیمة شیخ صقر بن محمد القاسمی ویکی از اعضاء هفت‌گانه مجلس ملی اتحادی هستند. ولی عهد و نائب حاکم شیخ سعود بن صقر القاسمی هستند.

فجیره

مختصات: ‏۰″ ۲۰′ ۵۶°شرقی ‏۰″ ۱۶′ ۲۵°شمالی (نقشه)

قلعه فجيره

هتل مريديان فجيره

سد سيجى ــ فجيره

مسجد البديه ــ فجيره

شهر فجيره

آبشار الوريعه ــ فجيره

فجیره' (به عربی: الفجيرة)(به انگلیسی: Fujairah) یکی از شهرها و شیخ‌نشین‌های هفت‌گانهٔ امارات متحده عربی است. شهر فجیره در قسمت شرقی شبه‌جزیره عربستان واقع شده‌است، از سمت مغرب رأس‌الخیمه و شارجه، واز سمت جنوب به کلباء محدود می‌گردد، ودر ساحل دریای عمان قرار دارد بطول ۷۰ کیلومتر ابتداء از روستای اوصله تا نهایت دبا در شمال که نهایت حدود فجیره‌است در ساحل دریای عمان. فجیره یکی از مناطق مهم و تاریخی و باستانی امارات متحده عربی در این اماره واقع است، روستای مورد نظر «بدیه» به عربی «البدیة» نام دارد، در این روستا مسجدی با شکل بسیار عجیب وجود دارد، باستان‌شناسان تاریخ بنای این مسجد به ۵۰۰ سال قبل پیش بینی کرده‌اند، این مسجد تاریخی به نام «مسجد بدیه» معروف است. قلعه اوحله یکی از آثار مهم تاریخی این شهر است.

فجیره بندری مهم نیز دارد. در سال ۲۰۱۰ میلادی، بیش از ۱۲ هزار کشتی عبوری از تنگه هرمز، برای سوخت‌گیری به بندر فجیره، که ۴۰ مایل با مسیر تردد کشتی‌ها فاصله دارد، گسیل می‌شدند.^[۱]

نام 

«فجیره» یعنی «تَفَجُر الیَنابیع» بمعنای جایی که چشمهای آب جاری است، وچون در کوههای اطراف این منطقه چند چشمه آب روان جاری است منطقه فجیره نامگذاری کرده‌اند. حاکم امارت فجیره شیخ حمد بن محمد الشرقی ویکی از اعضاء هفت‌گانه مجلس ملی اتحادی هستند.

مربح

پيرامون روستاى مربح

مربح روستاایست نیمه کوهستانی از توابع امارت فجیره از امارات هفتگانه دولت امارات متحده عربی ودر شمال شرقی دولت امارات واقع شده‌است. این روستا در فاصلهٔ ۶ کیلومتری شهر الفجیره ودر روی تپه‌ای و در کنار جادهٔ ارتباطی فجیره به خور فکان و در پایهٔ سلسله کوه‌های سربفلک کشیده کوه حجر واقع شده‌است.

جمعیت  

جمعیت روستا در حدود ۹۰ نفر (۲۷ خانوار) می‌باشند که از اهل سنت و مالکی مذهب هستند،

سیجی

سد سيجى ــ فجيره

سیجی (در عربی: السیجی) روستای کوچک کوهستانی از توابع امارت فجیره از امارات هفتگانه دولت امارات متحده عربی ودر شمال شرقی دولت امارات واقع شده‌است. این روستا در فاصلهٔ ۱۵ کیلومتری شهر الفجیره در داخل کوه ودر کنار جادهٔ ارتباطی فجیره به ذید به رأس‌الخیمه و در تهِ «وادی السیجی» در پایهٔ سلسله کوه‌های کوه حجر واقع شده‌است.

جمعیت  

جمعیت روستا در حدود ۲۵۶ نفر (58 خانوار) می‌باشند که از اهل سنت و مالکی مذهب هستند، یعنی از پیروان امام مالک بن انس هستند.

باغ‌های مرکبات  

سیجی دارای زمینهای حاصلخیز کشاورزی وآب شیرن است. لذا شغل سواد اعظم مردم روستا کشاورزی است و اصحاب محاصیل باغ‌های ومنتوجات کشاورزی متعدد می‌باشند. محاصیل زراعی و میوه‌های مختلف به وفرت در مسافی الفجیرة یافت می‌شود. منتوجات این باغ‌ها عبارت‌اند از: سیب، هلو، انار، پرتقال، نارنگی، لیمو ترش، لیمو شیرین، نارنج، بالنگ، نخل، موز باضافه خربزه، هندوانه، همبا، نخل خرما، گوآوا، لوز، بادام، پاپای، موز، خیار و دیگر درختهای صیفی وشتوی می‌کارند، همچنین در مواسم باران جو و گندم و عدس نیز می‌کارند، ساکنان این منطقهٔ کوهستانی باضافه کشاورزی از کوهای اطراف روستاهای خود عسل نیز جمع آوری می‌کنند ومی فروشند، عسل این مناطق طعم مخصوصی دارد وگران قیمت است. مربح روستاایست نیمه کوهستانی از توابع امارت فجیره از امارات هفتگانه دولت امارات متحده عربی ودر شمال شرقی دولت امارات واقع شده‌است.