پکن

در جای شهر کنونی پکن در ابتدا شهری به نام چونگدو بود که مغول‌ها آن را سوزاندند و ویران‌کردند. قوبیلای قاآن در جای پکن کنونی شهری ساخت و آن را پایتخت خود کرد. آن شهر را در مغولی خانبالِق (به معنای شهرِ خان) و در چینی دادو (به معنای پایتخت بزرگ) می‌خواندند^[۱]. در متون فارسی دوران مغول نیز این شهر به صورت خانبالق و خانبالغ ذکر شده است. پس از برپایی سلسلهٔ مینگ در سال ۱۳۶۸ میلادی، این شهر نام بِیپینگ (به معنای صلح شمالی) گرفت و در سال ۱۴۲۱ نامش به بِیجینگ (به معنای پایتخت شمالی) تغییر کرد. پکینگ و پکن گونه‌های دیگری از نگارش همان واژهٔ چینی بیجینگ اند. در واقع، روش‌های متفاوتی برای نوشتن واژه‌های چینی به خط لاتین وجود دارد. در لاتین‌نویسی نقشهٔ پستی چین، این نام به صورت Peking نوشته می‌شود و در روش پینیین، این نام به شکل Beijing نشان داده می‌شود. تلفظ معیار این واژه (در گویش معیار چینی ماندارین) نزدیک به بِیچینگ است.

هنگ کنگ

منطقه هنگ کنگ یکی از دو منطقه تقسیماتی ویژه در جمهوری خلق چین است. منطقه دیگر ماکائو است. منطقه هنگ کنگ در شرق دلتای رودخانه مروارید قرار گرفته و از سوی شمال با استان گوآنگ‌دونگ و از سوی جنوب یا دریای چین جنوبی هم‌مرز است.

شهر هنگ کنگ که در سدهٔ نوزدهم همچون یک بندر بازرگانی عمل می‌کرد امروزه به صورت یک مرکز اصلی امور مالی در جهان درآمده است.

تیانجین

جمعیت آن در سال ۲۰۰۸ میلادی برابر ۳٬۶۸۲،۱۷۷ نفر تخمین زده شده است ^[۱].

جمعیت آن با حومه بیش از ده میلیون نفر است که پس از شانگهای و پکن سومین کلانشهر بزرگ چین به حساب می‌آید ^[۲]. تیانجین شهری ساحلی است و در خاور کشور چین قرار گرفته است.ت

یانجین (به چینی: 天津 به انگلیسی: Tianjin) یکی از شهرهای کشور جمهوری خلق چین است.

این شهر بزرگ، یکی از شهرهای مستقل چین است.

ووهان

ووهان (به چینی: 武漢 به انگلیسی: Wuhan) یکی از شهرهای کشور جمهوری خلق چین است. این شهر پنجمین شهر بزرگ چین است. جمعیت آن در سال ۲۰۰۸ میلادی برابر ۴،۲۶۲،۲۳۶ نفر تخمین زده شده است ^[۱]. جمعیت آن با حومه بیش از نه میلیون و هفتصد هزار نفر است ^[۲].

منطقه ووهان برای نخستین بار پیرامون سه هزار سال پیش مسکونی شد. در روزگار دودمان هان، بندر هانیانگ از بندرهای نسبتاً پرجنب‌وجوش چین بود. در سدهٔ سوم پس از میلاد یکی از نام‌آورترین نبردهای تاریخ چین یعنی نبرد تخته‌سنگ‌های سرخ در نزدیکی ووهان رخ داد. این نبرد رویداد اصلی در داستان سه پادشاهی نیز هست.^[۳].

گوانگ‌ژو

گوان جوئو به چینی(穗)، که در فارسی بیشتر گوانگ‌ژو یا گوانگجو یا گوانجو نوشته می‌شود، شهری است در جنوب کشور چین. نام رسمی آن در هنگام حکومت جمهوری چین «کانتون» بود. گوان جوئو مرکز استان گوانگ‌دونگ است و ۷٬۶۰۷٬۰۰۰ نفر جمعیت دارد ^[۱].^[۲]

در نوشته‌های دورهٔ اسلامی- برای نمونه در مروج‌الذهب- از این شهر به نام خانقوا یاد کرده‌اند.

شن‌ژن

شِن‌ژن (به چینی: 深圳市 به انگلیسی: Shenzhen) یکی از شهرهای کشور جمهوری خلق چین است. جمعیت آن در سال ۲۰۰۸ میلادی برابر ۱،۲۰۴٬۱۰۹ نفر تخمین زده شده است ^[۱]. جمعیت آن با حومه بیش از دوازده میلیون نفر است ^[۲].

شن‌ژن در استان گوانگ‌دونگ در جنوب شرقی چین و در نزدیکی هنگ کنگ قرار گرفته است. از این رو از اهمیت بازرگانی زیادی برخوردار است. شن ژن یکی از مناطق آزاد تجاری موفق در چین است.

شن‌یانگ

شِن‌یانگ (به چینی: 沈阳 به انگلیسی: Shenyang) یکی از شهرهای کشور جمهوری خلق چین است. جمعیت آن در سال ۲۰۰۸ میلادی برابر ۳٬۵۲۶٬۵۴۶ نفر تخمین زده شده است ^[۱]. جمعیت آن با حومه بیش از هفت میلیون نفر است ^[۲]. این شهر بزرگ، یکی از شهرهای صنعتی چین است. کارخانجات ماشین سازی و نظامی بزرگی در این شهر وجود دارد. شن یانگ در شمال شرقی کشور چین و در منطقه‌ای سردسیر نزدیک به کشورهای کره شمالی و روسیه قرار گرفته است. این شهر، مرکز استان لیائونینگ است.

چونگ‌کینگ

چونگ‌کینگ یا چونگ‌چینگ (به چینی: 重庆؛ به انگلیسی: Chongqing؛ پین‌یین: Chóngqìng؛ وید-جایلز: Ch'ung-ch'ing؛ سیستم هجی پست چین: Chungking) شهری است در غرب کشور چین.^[۱]

این شهر از مراکز عمده صنعتی و بازرگانی جنوب غرب چین بوده و مرکز ایالت ۳۱ میلیون نفری به همین نام است.

بزرگترین سرویس بهداشتی جهان در این شهر قرار دارد.

نانچانگ

انچانگ (به چینی: 南昌 به انگلیسی: Nanchang) یکی از شهرهای کشور جمهوری خلق چین است. جمعیت آن در سال ۲۰۰۸ میلادی برابر ۲،۰۲۹،۵۸۱ نفر تخمین زده شده است ^[۱]. جمعیت آن با حومه بیش از چهار میلیون و پانصد هزار است ^[۲]. نانچانگ مرکز استان جیانگ‌شی چین است.

نانجینگ

نانجینگ (یا نانکینگ) (به چینی: 南京) (پین‌یین: Nánjīng) پایتخت استان جیانگسو در چین و شهری با اهمیت بسیار در تاریخ و فرهنگ چین است. نانجینگ در دوره‌های مختلف تاریخی پایتخت چین بوده‌است و به عنوان یکی از «چهار پایتخت باستانی بزرگ چین» شمرده می‌شود. جمهوری چین، که تنها تایوان و جزیره‌های اطراف آن را کنترل می‌کند، آن را به عنوان پایتخت رسمی خود به رسمیت می‌شناسد.

این شهر در منطقه اقتصادی دلتای رود یانگ تسه بنا شده‌است و همیشه یکی از مهم‌ترین شهرهای چین بوده است. جدا از این که در طول شش سلسله پایتخت چین بوده‌است در ضمن در طول تاریخ به عنوان یکی از مراکز ملی تحصیلات، تحقیق، ترابری و گردشگری بوده‌است.

در منطقه چین شرقی این شهر از لحاظ مرکزیت تجاری دوم است و تنها شانگهای از آن بالاتر است.

جیانگ هوکون شهردار کنونی این شهر است و لو ژیژون دبیر کمیته نانجینگ حزب کمونیست چین است. مجموعاً بیش از هشت میلیون نفر در این شهر زندگی می‌کنند و ۶۵۹۸ کیلومتر مربع وسعت دارد. کد تلفن منطقه‌ای آن ۲۵ است.

هاربین

هاربین (به چینی: 哈爾濱 به انگلیسی: Harbin) یکی از شهرهای کشور جمهوری خلق چین است. این شهر بزرگ، یکی از شهرهای مستقل چین است. جمعیت آن در سال ۲۰۰۸ میلادی برابر ۳٬۳۲۰،۴۵۶ نفر تخمین زده شده است ^[۱]. جمعیت آن با حومه نزدیک به ده میلیون نفر است ^[۲]. این شهر مرکز استان هیلونگ‌جیانگ است.

هاربین در شمال شرقی کشور چین قرار گرفته است و مهمترین شهر این منطقه به حساب می‌آید. دیگر شهر بزرگ این ناحیه شنیانگ است. هاربین در مقایسه با شن یانگ از شهرت بین‌المللی بیشتری برخوردار است و گردشگران و مسافران خارجی بیشتری را به خود جلب می‌کند.

شیجیاژوانگ

شیجیاژوانگ (به چینی: 石家莊 به انگلیسی: Shijiazhuang) یکی از شهرهای کشور جمهوری خلق چین است. جمعیت آن در سال ۲۰۰۸ میلادی برابر ۲،۲۲۷،۰۴۸ نفر تخمین زده شده است ^[۱]. جمعیت آن با حومه بیش از نه میلیون و چهارصد هزار نفر است ^[۲]. شی جیا ژوانگ مرکز استان هِبی چین است. این شهر در کرانه شرقی چین قرار گرفته است.

شی‌آنشی‌آن و نیزشیان و سیان (به چینی: 西安 به انگلیسی: Xi'an) یکی از شهرهای کشور جمهوری خلق چین است. این شهر از قدمت تاریخی و فرهنگی بالایی برخوردار است. جمعیت آن در سال ۲۰۰۸ میلادی برابر ۴،۳۰۵،۵۳۶ نفر تخمین زده شده است ^[۱]. این شهر مرکز استان شاآن‌شی است. جمعیت آن با حومه بیش از هشت میلیون و دویست و پنجاه هزار نفر است

چنگدو

چنگدو (به چینی: 成都) (به انگلیسی: Chengdu) یکی از شهرهای جمهوری خلق چین و مرکز استان سیچوآن است. این شهر در جنوب غربی چین جای دارد و یکی از مهمترین مرکزهای اقتصادی، ترابری و ارتباطی این کشور است.

جمعیت چنگدو برابر با ۱۱٬۳۰۰٬۰۰۰ نفر است (برآورد سال ۲۰۰۷).

چانگچونچانگچون (به چینی: 長春 به انگلیسی: Changchun) یکی از شهرهای کشور جمهوری خلق چین است. جمعیت آن در سال ۲۰۰۸ میلادی برابر ۲،۶۸۸،۶۶۹ نفر تخمین زده شده است ^[۱]. جمعیت آن با حومه بیش از هفت میلیون و چهارصد هزار نفر است ^[۲]. چانگچون مرکز استان جیلین چین است. این شهر در شمال شرقی این کشور و در منطقه‌ای سردسیر قرار گرفته است.