DNSSEC
Domain Name System Security Extensions
ضمیمههای امنیتی سامانه نام دامنه (به اختصار DNSSEC) یک مجموعه از مشخصههای نیروی ضربت مهندسی اینترنت (به اختصار IETF) برای تامین امنیت برخی از انواع اطلاعات آماده شده بوسیله سامانه نام دامنه، بطوریکه که در پروتکل اینترنت (به اختصار IP) شبکهها استفاده میشود است.
رایانه در ابتدا و پیش از ارتباط با اینترنت, آدرس پروتکل اینترنت یک سرویس دهنده سامانه نام دامنه (DNS resolver) را (که معمولا پیشتر بوسیله شرکت تامین کننده خدمات اینترنت آنها راه اندازی شده) به عنوان سرور سامانه نام دامنه خود تعیین میکند. از این زمان به بعد رایانه هر آدرس اینترنتی که قصد رجوع به آن را دارد ابتدا به سرویس دهنده سامانه نام دامنه خود داده تا با کمک آن، آدرس پروتکل اینترنت آن آدرس اینترنتی را بیاید. سرویس دهنده سامانه نام دامنه پاسخ برگشتی را پس از انجام تعدادی پرسش زنجیرهای (recursion) از سایر سرویس دهندگان سامانه نام دامنه، به رایانه کاربر برمی گرداند. بطور ساده این پرسش و پاسخها منجر به ترجمه نام یک آدرس اینترنتی به آدرس پروتکل اینترنت آن میشود.
به منظور جلوگیری از دریافت اطلاعات اشتباه بوسیله سامانههای نام دامنه در زمان دریافت پاسخ پرسشهای زنجیرهای (به منظور یافتن آدرس پروتکل اینترنت انجام میشود) که بوسیله افراد سودجو و نفوذگر (Hacker) ایجاد شده و در اینترنت پخش میشود، پروتکلی تحت عنوان ضمیمههای امنیتی سامانه نام دامنه ایجاد شد. نتیجه وجود چنین اطلاعات اشتباهی دریافت آدرس پروتکل اینترنت اشتباه و برگشت آن به رایانه کاربر میباشد که باعث اتصال رایانه به سرویس دهنده آدرسی غیر از آدرس مورد درخواست کاربر میشود. برای مثال متقاضی مشاهده وب سایت یک بانک به جای مشاهده وبگاه اصلی آن، یک وبگاه جعلی را مشاهده کرده و بدیهی است که این امر میتواند دست نفوذگرها را برای هرگونه سوء استفاده احتمالی باز بگذارد.
استفاده از پروتکل ضمیمههای امنیتی سامانه نام دامنه به جای روش قدیمی و معمول استفاده از سامانه نام دامنه میتواند پاسخ مناسبی برای چنین مشکلاتی بوده و موجب جلوگیری از دریافت اطلاعات از منابع اشتباه در اینترنت شده و به طبع مانع از بروز سوء استفادههای احتمالی نفوذگرها شود.
این پروتکل درستی یک محتوا را در زمان انجام پرسش و پاسخهای زنجیرهای تضمین نمیکند، بلکه فقط میتواند درستی هویت منتشرکننده آن محتوا را مورد بررسی قرار دهد. بدین ترتیب هر سرویس دهنده سامانه نام دامنه میتواند مطمئن شود کسی که پاسخ پرسشی را میدهد همان است که باید باشد نه یک سرویس دهنده اشتباه. به عبارتی اگر بر اثر اشتباه انسانی و سهوی اطلاعاتی اشتباه درباره نام یک وب سایت در اینترنت پخش شود، این پروتکل قادر به تشخیص این اشتباه نیست، بلکه فقط میتواند هویت منتشرکننده محتوا آن را تایید کند که آیا این همان منتشرکنندهای است که باید انتظار شنیدن پاسخ از آن را داشت یا خیر.
IPSec
Internet Protocol Security
IPsec عبارت است از مجموعهای از چندین پروتکل که برای ایمن سازی پروتکل اینترنت در ارتباطات بوسیله احراز هویت و رمز گذاری در هر بسته (packet) در یک سیر داده به کار میرود. این پروتکل محصول مشترک مایکروسافت و سیسکو سیستمز میباشد که در نوع خود جالب توجه است .
MPLS
Multi Protocol Label Switching
در شبکه جهانی رایانه و ارتباطهای تلفنی، تعویض برچسب چندپروتکلی (MPLS) یک مکانیزم حمل دادهاست که با بعضی از خصوصیات شبکه تعویض چرخشی بر روی شبکه تعویض پاکتی رقابت میکند. MPLS در لایه مدل OSI عمل میکند که به طور کلی در بین معانی سنتی لایه ۲ (لایه انتقال داده) و لایه ۳ (لایه شبکه) در نظر گرفته شدهاست، بنابراین اغلب به لایه ۲ و ۳ رجوع میکند و برخی آن را لایه ۲/۵ می نامند. MPLS به منظور فراهم کردن سرویس حمل داده برای مشتریهای چرخشی و مشتریهای تعویض پاکت که یک مدل سرویس دیاگرام را تولید میکند طراحی شده بود. آن میتواند در حمل انواع مختلفی از ترافیک شامل پاکتهای IP به خوبی Sonet ،ATM و اترنت استفاده بشود.
IS-IS
Intermediate Sysytem-Intermediate System
سامانه حدواسط به سامانه حدواسط ، ایز-ایز یا آیاس-آیاس (IS-IS) حالت کوتاه شده عبارت Intermediate Sysytem-Intermediate System است و روشی طراحی شده به منظور انتقال کارامد اطلاعات در یک شبکه کامپیوتری، گروهی از کامپیوتر های متصل به هم به صورت فیزیکی و یا دستگاه های مشابه می باشد.
این پروتکل توسط تعیین بهترین مسیر برای انتقال داده ها در یک شبکه از نوع سویچینگ بسته ای این کار را انجام می دهد.این پروتکل در ISO/IEC ۱۰۵۸۹:۲۰۰۲ به عنوان یک استاندارد بین المللی در مدل مرجع OSI یا ارتباط سیستم های باز تعریف شد. اگرچه آن اصالتاً یک استاندارد ISO بوده، با این حال سازمان IETF این پروتکل را به عنوان یک استاندارد اینترنتی منتشر کرد. IS-IS یا سامانه واسط-سامانه واسط، به عنوان یک استاندارد بالفعل برای ستون فقرات سرویس دهندگان بزرگ در نظر گرفته می شود.
LT2P
Layer Tunneling 2 Protocol
پروتکل تونلزنی لایه ۲ (به انگلیسی: Layer 2 Tunneling Protocol) یا به اختصار LT2P، یک پروتکل تونلزنی است که در شبکههای رایانهای جهت پشتیبانی از شبکه خصوصی مجازی (VPN) به کار میرود. در این روش هیچ رمزگذاری یا امنیتی توسط خود پروتکل ارائه نمیشود، بلکه LT2p برای ایجاد حریم شخصی متکی به پروتکل رمزنگاری در داخل تونلی است که از آن میگذرد.
اگرچه LT2P عمل کردی مشابه پروتکل لایه پیوندداده در مدل OSI دارد، اما در حقیقت یک پروتکل لایه نشست است و از درگاه UDP ثبت شده ۱۷۰۱ استفاده میکند.
SCVP
Server-based Certificate Validation Protocol
پروتکل معتبرسازی گواهینامه مبتنی بر سرور (به اختصار SCVP)، یک پروتکل اینترنتی است که هم مسیر بین یک گواهینامه دیجیتال x.۵۰۹ و یک ریشه مورد اعتماد(نمایند کشف مسیر) را تعیین مینماید و هم اعتبار مسیر را با توجه به سیاست معتبر سازی(نماینده معتبر سازی مسیر) مشخص تعیین مینماید.
TLS
Transport Layer Security
پروتکل امنیتی لایهٔ انتقال (TLS)، بر پایه لایهٔ سوکتهای امن(Secure Sockets Layer) که یکی از پروتکلهای رمزنگاری است بنا شدهاست. این پروتکل امنیت انتقال دادهها را در اینترنت برای مقاصدی چون کار کردن با پایگاههای وب، پست الکترونیکی، نمابرهای اینتزنتی و پیامهای فوری اینترنتی به کار میرود. اگرچه TLS و SSL با هم تفاوتهای اندکی دارند ولی قسمت عمدهای از این پروتکل کم و بیش یکسان مانده است.
WOL
Wake On Lan
بیدار شدن از شبکه (WOL)، یک سیستم استاندارد شبکه است که اجازه روشن یا همان بیدار شدن را با یک پیغام شبکه به کامپیوتر میدهد. این پیغام معمولاً توسط یک برنامه ساده بر روی سیستمی دیگر روی همان شبکه محلی ارسال میشود. بیدار شدن از شبکه یا همان Wake-on-LAN را به اختصار WOL نیز مینامند.
در مواردی که رایانه باید توسط شبکه وایفای بیدار شود، می توان از بستههایی موسوم به Wireless Multimedia Extensions یا WMM برای فرستادن پیغام استفاده نمود. نام دیگر این روش بیدار کردن از طریق وایرلس Wake on Wireless LAN یا WoWLAN میباشد. این روش در پیاده سازیهای قدیم وجود نداشته است.
POSIX
Portable Operating System Interface for Unix
پازیکس (POSIX) که مخفف « Portable Operating System Interface [for Unix]» است، عبارت است از مجموعه استانداردهایی که برای نامگذاری و تعریف شمایل رابط برنامهنویسی کاربردی در محیطهای شبه-یونیکس در آیتریپلایی تعریف شدهاند. این استانداردها تحت نام کلی IEEE 1003 و نام بینالمللی ISO/IEC 9945 شناخته میشوند، امکان همسانسازی و ارتباط و پرت کردن آسانتر بین محیطهای فوقالذکر را فراهم میآورد. واژهٔ پازیکس پیشنهاد بنیانگذار بنیاد نرمافزار آزاد، ریچارد استالمن بود.
این استاندارد را میتوان در مورد هر سیستمعامل دیگری هم بکار گرفت. استاندارد اولیه پازیکس، IEEE Std 1003.1-1988 بود که مجموعه به روز شده آن این روزها ISO/IEC 9945 خوانده میشود.
این استاندارد شامل ۱۷ سند جداگانه است که استانداردهای خط فرمان، رابط اسکریپتنویسی، برنامههای سطح کاربر، سرویسهای و ابزارهایی مثل awk و echo و ed را به همراه ورودی خروجیهای استاندارد (فایل، ترمینال، شبکه) و threadها و غیره را تعریف کرده است.
اسناد پازیکس در حال در سه بخش تقسیم شده اند:
APIهای کرنل
دستورات و ابزارها
تستهای مربوط به بررسی تطابق با پازیکس
برخی از سیستمعاملهای کاملا سازگار با پازیکس عبارت هستند از BSD/OS، HP-UX، مک اواس ده، مینیکس و سولاریس و OpenSolaris. لازم به ذکر است که سیستمعاملهای فری بیاسدی، گنو/لینوکس، NetBSD، OpenBSD از جمله سیستمعاملهایی هستند که تا حد زیادی سازگاری با پازیکس را حفظ کردهاند.
در نهایت باید ذکر شود که سیستمعاملهای دیگر هم از طریق لایههای مترجم و ابزارهای تطبیق دهنده، به سمت سازگاری با پازیکس حرکت کردهاند. از جمله این سیستمعاملها میتوان به سیمبین ۹، ویندوز NT و XP (پروفشینال با سرویس پک یک به بعد)، ویندوز سرور ۲۰۰۳ و ویندوز ویستا اشاره کرد.
LPT
Line Print Terminal
LPT (خط چاپ ترمینال) نام رابط پورت های موازی در کامپیوترهای IBM است
مدیریت:تالارهای دانشگاه،دانشجو
مدیریت سابق تالارهای تلفن همراه
صفحه اختصاصی:
civilica.com/p/98085
اولین مدرسه عشق که تأسیس شد / درس عشق علی و فاطمه تدریس شد
گـل ادم چـو سـرشـتن به کاه ازلــی / اولـین کلمه که آمـوختند علـی بود علـی