خبرگزاری مهر- گروه دین و اندیشه: این کتاب شامل یکصدو هفت درس درباب راه و رسم زندگی و اخلاق اسلامی است که از کلمات قصار و گهربار حضرت علی (ع) گردآوری شدهاست که برای تأثیر بیشتر از آثار آیات قمشهای و حکیم استفاده شده است.
اثبات یگانگی خدا، خوف ورجا، معرفت نفس، اخلاص در توحید،خداشناسی به توهم نیست، حقیقت توحید، اخلاص و سعادتمندی، ارکان ایمان، تمثیل ایمان، زاهدان دردنیا، وفای به عهد، تقسیم ساعات نزد اهل ایمان، انس با خدا، اقسام صبر، مخالفت با هوای نفس، راه وصول به طهارت نفس، جهادنفس مبدأ فتوحات، لذت ترک گناه، اصالت و حسن خلق، مؤمن حقیقی، اهل یقین، حب دنیا ماده فساد، ترک شهوات نردبان تعالی و ترقی، توجه به آخرت و نیت الهی، یادخدا سرمایه انسان، خویشتن داری در عین قدرت، عدالت، حیات حقیقی، مذمت دنیا، پنددنیا، برخورد عاقل با دنیا، کوچک شمردن دنیا، حق پرستی، قناعت، صبر، بدگمانی ، بعضی ازعناوین یکصد و هفت درس این کتاب هستند.
در درس هفتم با این عنوان که خداشناسی به توهم نیست حضرت می‌فرمایند: توحید آن است که خدا را در وهم و اندیشه نیاوری و عدل آن است که خدارا به ظلم و کار قبیح متهم نگردانی. در این بخش داریم: خدایی که تصور شود و در مفهوم بیاید، ساخته ذهن بشر است. خدای تعالی همه رحمت و قدرت و علم است و ما فوق تصور، خدایی که بزرگ است. عدل این است که انسان خدارا متهم نکند، در این جهان هرچه که هست خوب است و زیباست، آنچه بد است گناه است، آن هم به خاطر سوءاختیار انسان و الا همه چیز به جای خود نیکوست.
در درس پنجاه و یکم درباره عدالت، امام علی(ع) میفرماید: بهترین پادشاهان عالم آن است که فعلش نیکو و نیتش خیر باشد و باسپاه و رعیتش عدالت کند. (وظیفه هرکس که قدرتی دارد رسیدگی و خدمت به مردم است). باز دراین باره می‌فرمایند: هیچ صفتی مانند عدل بر رعیت ،دولت‌ها را از حوادث عالم حفظ نتواندکرد.
خبرگزاری مهر
