سیستم پیش ساخته بتنی
سیستم پیش ساخته بتنی
این سیستم در سال های ۱۹۵۰ تا ۱۹۶۰ در اروپا به نحو گسترده ای مورد استفاده قرار گرفت و سپس در نقاط مختلف دنیا گسترش یافت. در این سیستم، قطعات بتنی براساس نقشه ها و مشخصات مورد نظر به صورت پیش ساخته از کارخانه سازنده به محل کارگاه حمل میشوند.
با توجه به تولید قطعات در کارخانه، کیفیت ساخت آنها نسبت به قطعات تولید شده در کارگاه بالاتر بوده و از نظر زمان اجرا نیز، نسبت به سیستم های متداول، سریعتر است. به طور معمول، قطعات مورد نیاز در سه گروه قطعات سقف، دیوار و قطعات متفرقه با استفاده از تجهیزات و امکانات مکانیزه در کارخانه های سازنده تولید میشوند.
در طراحی معماری این سیستم، با توجه به پیش ساخته بودن قطعات محدودیت چندانی از نظر ابعاد و تناسبات فضاها وجود ندارد. در این روش بدلیل استفاده از تیرهای با مقطع I شکل، میتوان دهانه های بزرگ ( تا ۱۸ متر ) را پوشاند. در نتیجه از نظر معماری، انعطاف پذیری بسیاری وجود دارد و میتوان فضاهای داخلی را به نحو دلخواه تقسیم بندی کرد.
پایداری و باربری جانبی سازه در این سیستم به یکی از دو روش کلی زیر تامین میشود:
الف) سیستم قاب خمشی با اتصالات گیردار ( اتصالات صلب)
ب) سیستم قاب با اتصالات ساده ( مفصلی ) همراه با مهاربندی یا دیوار برشی
مهاربندی قاب های ساده به یکی از روش های زیر انجام میگیرد:
صرفه جویی در مصرف انرژی در این روش قبل از همه در مرحله حمل و نقل اتفاق می افتد. در هنگام حمل قطعات و مصالح، صرفه جویی عمده ای به دلیل کاهش تعداد دفعات تردد واقع می شود. همچنین در مراحل نصب سازه، عملیات اجرایی بسیار آسانتر از سیستم های متداول است که سبب کاهش انرژی مصرفی در مرحله اجرا میشود.
بررسی های انجام شده در خصوص عملکرد صدابندی، نشان دهنده آن است که در اکثر مواقع، دیوار ساخته شده با پانل های بزرگ تامین کننده شرایط مورد نظر از لحاظ عایق بندی صدا نیست و لازم است لایه و یا لایه های تکمیلی برای تامین حدود تعیین شده در مقررات به دیوار اضافه شود.
با اجرای لایه های پلاستوفوم در بدنه دیوارها، ساختمان از عایق بندی حرارتی و صوتی مطلوبی برخوردار میشود. هرقدر ضخامت دیوار و چگالی سطحی آن بیشتر شود، صدابندی افزایش می یابد. استفاده از دیوار با دو لایه بتن و عایق حرارتی معدنی در قسمت میانی به نحو قابل ملاحظه ای صدابندی را در شرایط عادی افزایش میدهد.
