آستانت عاشقان را کوی دلبری است
خبرگزاری فارس: دلسوختگان عالم ماه صفر را در سوگ شهادت بزرگ‌مردانی نشسته‌اند که آستانشان مأوای عاشقانی است که روز و شب از هم نشناخته و کبوتروار گرد بارگاه نورانیشان طواف می‌کنند.
به گزارش خبرگزاری فارس از قم، صفر ماه اندوه و گریه بر خاندانی است که حامل پیام آزادی بشر از قید و بند هوا و هوس‌ها و آلودگی‌ها بوده و نسل به نسل این میراث گران‌بها را با خود همراه داشتند و هر کس را که جویای حقیقت و دانستن بود جرعه جرعه از آن آب حیات سیراب ساختند.
صفر ماه گریه و زاری بر مصیبت مردانی است که روح بلندشان را یارای درک نبود و منش و رفتارشان را هیچ بیانی توان گفتار نداشت آنچنان که پس از شهادتشان نیز پرتو انوار الهی آنها روشنگر سالکان راه حق و عابدان شب‌های ظلمانی شد و نور هدایت‌شان چراغی شد برای همه گمشدگان و کشتی نجاتی شد برای طوفان‌زدگان در حوادث و فتنه‌ها تا آنجا که بعد از ده‌ها قرن نامشان شفابخش درماندگان و حدیث‌شان روح‌بخش‌ترین آوایی شد که پس از کلمات قرآن در روح و روان آدمی نفوذ می‌کند.
بزرگ‌مردانی که معنای حقیقی انسان کامل بوده و حقیقت را برای ستمدیدگان همیشه تاریخ معنایی دوباره آوردند و در این راه خود نخستین قربانی شیاطینی شدند که جز تاریکی و ظلمت را برنتافته و تحمل شنیدن صوت الهی آنان را نداشتند.
ابرمردی که فیلسوفان دنیای قدیم و جدید به دنبال او می‌گشتند تا سرّ کمال نهایی بشر را از او دریابند، یک به یک در خاندان وحی دیده به جهان گشوده و رازهای آفرینش را به زبانی شیوا و در عین حال همه فهم در اختیار بشریت نهادند اما گوش سنگین آدمی در هزارتوی تاریخ آوای ملکوتی آنان را نشنید و اگر شنید به سخره گرفت و اگر به سخره نگرفت توسط دیگران کر شد، دیگرانی که شنیدن حقایق حتی توسط دیگران موجب خشم آنها می‌شد و دنیایشان را تباه می‌ساخت، زیرا کاخ قدرت آنها بر روی گرده کسانی بنا شده بود که اگر کلامی از حق در آنها دمیده می‌شد عمارها و مالک‌اشترها و دیگر قهرمانانی از میانشان ظهور می‌کرد که تنها تربیت سیصد و سیزده نفر از آنان قیام منتقم آل محمد را ممکن می‌سازد.
صفر ماه غم است و ناله، ماه مصیبت است و درد جانکاه و ماهی است که دیدگان شیعیان خون می‌گرید در سوگ پیشوایانی که جز راحتی و آسایش مومنان را در دنیا و آخرت نمی‌خواستند، اما کینه‌توزان منافق و خارج‌شدگان از دین الهی تحمل وجود آنها حتی در بند را نداشته و با ترفند‌های شیطانی خود تک تک آنان را به شهادت رساندند.
شهادت این بزرگ‌مردان همه اعصار تاریخ نیز جلوه دیگری از پیام الهی آنان بود که تا آخرین قطره خون خویش از دین جدّ بزرگوارشان دفاع کرده و امر به معروف و نهی از منکر را با عملی‌ترین شیوه ممکن به شیعیان آموختند و چه خوب معلمانی بودند که پس از 14 قرن، آوای الهی‌شان از گلوی آزادمردی از سلاله پاک محمد(ص) بلند شد و ملتی را از چنگال ابرقدرت‌ها و سلاطین جور خارج ساخت و نظامی را برپا ساخت که رهپویان راه حق، سال‌ها انتظارش را می‌کشیدند.
امام رضا(ع)، هشتمین اختر تابناک آسمان امامت و ولایت است که حضور او در هزار و اندی سال پیش خاک ایران زمین را معطر ساخته و هم‌اکنون نیز بارگاه نورانیش کعبه عاشقان و عارفان و دلسوختگانی است که روز از شب نشناخته و کبوتروار گرد آستانش طواف می‌کنند.
بزرگ پیشوایی که دشمنانش تاب روشنگری‌هایش را نداشته و تمام کینه خود از پیامبر و خاندانش را در جام شربتی فشرده و زهری ساختند جانگداز تا به خیال خود شعله‌های درخشان هدایت بشری را خاموش سازند اما بی خبر از اینکه نور الهی خاموش‌ناپذیر است و سرانجام همه ناپاکان را در گرمای وجود خود خواهد سوزاند.
