برادران از جاده عدل و انصاف خارج نشوید

برادران از جاده عدل و انصاف خارج نشوید

*سیدمحمدرضا میر تاج الدینی

لایجر منّکم شنئانُ قومٍ علی الاّ تعدلوا اِعدلوا هو اقربُ للتقوی

دو نفر از نمایندگان محترم مجلس آقایان دکتر توکلی و دکتر نادران طی نامه ای از ریاست محترم مجلس تقاضای تشکیل جلسه فوق العاده مجلس برای بررسی وضعیت اقتصادی کشور را کرده اند و به بهانه نوسانات اخیر نرخ ارز، وضعیت اقتصادی کشور را بحرانی جلوه داده و به فکر نجات آن افتاده اند و ضمن نقد غیر منصفانه عملکرد اقتصادی دولت، بجای امیدواری؛ یاس و ناامیدی و بجای روحیه بخشی، دلسردی و ناتوانی را به جامعه القا کرده و ناخواسته آنان را که در کمین نظام اسلامی نشسته اند و در انتظار به ثمر نشستن تحریم ها و انواع فشارهای سیاسی و اقتصادی روزشماری می کنند، امیدوار ساخته اند، لازم دیدم نکاتی را در برابر این القائات یادآور شوم.

1-    سخن از وضعیت بحرانی و رکود اقتصادی کشور گفته اند و مهم ترین نشانه آن را هم افزایش نرخ ارز و نوسانات آن دانسته اند، آیا در کشوری که هر هفته شاهد افتتاح چندین کارخانه، واحد تولیدی، پروژه های ملی و استانی هستیم، چنین سخن گفتن انصاف است؟

در وضعیتی که صادرات غیر نفتی کشور از مرز 32 میلیارد دلار گذشته و تا پایان سال از مرز 40 میلیارد دلار هم خواهد گذشت سخن از بحران اقتصادی گزاف نیست؟ در کشوری که حدود 46 میلیارد دلار واردات بود و تا مرز 60 میلیارد دلار تا پایان سال پیش بینی می شد، حرف از رکود اقتصادی سخنی ناصواب نیست؟

آیا در شرایطی که دولت برای ایجاد اشتغال دو و نیم برابر بیش از تکلیف قانونی، خیز برداشته است، در شرایطی که هر هفته شاهد افتتاح هزاران واحد مسکن مهر در اقصی نقاط کشور هستیم، در شرایطی که هر روز شاهد پیشرفت های تازه ای در فناوری هسته ای و سایر عرصه های علمی و فناوری هستیم، می توان سخن از بحران و رکود اقتصادی زد؟ آیا اینها نشانه رکود و ضعف اقتصادی کشور است؟ یا دلیل بر رونق و نشاط اقتصادی جامعه؟ و این در شرایطی است که ما با تحریم های شدید و به ادعای دشمن فلج کننده ای روبرو هستیم.

دولت برای کاهش نرخ ارز و کنترل نوسانات و تثبیت آن، برنامه های مختلفی دارد و به زودی جامعه اقتصادی شاهد آن خواهد بود. آیا نوسانات ارزی تنها شاخص اصلی برای چنین ادعای بزرگ است؟ در مسائل ارزی چرا به شبکه دلال بازی بی مسئولیتی رسانه ها، ایجاد جو روانی کاذب و بعضی اظهارات افراد غیر مسئول از جمله افرادی از اتاق بازرگانی که همواره نرخ ارز را بالا معرفی کرده اند، اشاره نکرده اید؟

2-  به یارانه نقدی و سرازیر شدن آن به بازار نقدینگی اشاره کرده اید، اصلا هدفمندسازی یارانه ها یکی از کارهای بزرگ اقتصادی کشور بوده و هست که موافق و مخالف، اقتصاددانان داخلی و خارجی همگی به عظمت اجرای این تحول بزرگ اقتصادی اذعان کرده اند و این کار بزرگ اقتصادی را همین دولتی که شما آن را به ضعف مدیریت اقتصادی متهم می کنید، به اطمینان و جدیت عملیاتی کرده است. اقدام بزرگی که دولت های پیشین از نزدیک شدن به آن واهمه داشتند و به رغم تاکیدات رهبر معظم انقلاب حضرت آیت الله خامنه ای مدظله العالی برای عینیت بخشی به عدالت همواره از اجرای آن ابا داشته و امتناع کردند.

و فراموش نمی کنم که بعضی از همین نظریه پردازان اقتصادی همواره نقش بازدارنده و ترمز را در این طرح اساسی که گامی بزرگ به سوی عدالت بود، عمل کردند و تبعات آن را بخصوص از جهت تورم را بزرگ جلوه دادند و از تورم 60، 70 درصدی جامعه را بیمناک کردند. مناظره اینجانب با آقای دکتر نادران هنوز در خاطره دانشجویان دانشگاه امام صادق(ع) است که ایشان با ژست اقتصاد دانی و با تحقیر و توهین که بارها در طول مناظره اتفاق افتاد، مردم را شدیداً از تورم سنگین می ترساند و به اشکال مختلف سعی در کوبیدن آن داشت. در حالی که بعد از اجرای طرح همه شاهد شدند که نه از آن تحلیل های نادرست خبری شد و نه تورم لجام گسیخته پیش آمد و در سال اول اجرای آن میانگین تورم پایین تر از 20 درصد بود که حداقل ده، دوازده درصد آن ربطی به هدفمندی یارانه ها نداشت و بی شک عوامل و متغییرهای دیگر اقتصادی خصوصا در ماه های اخیر در افزایش نسبی تورم تاثیر داشت. آنچه که روشن است؛ گزارش و تحلیل و پیش بینی آقایان در تورم هدفمندسازی یارانه و سایر تبعات عمدتا نادرست از آب درآمد.

ثانیاً پرداخت یارانه نقدی طبق قانون مصوب مجلس است، بنابراین غیر قانونی نیست واگر تامل کنید، یارانه های نقدی از موارد افزایش حجم نقدینگی نیست چرا که نقدینگی که با فروش حامل های انرژی از جامعه جمع آوری و به صندوق یارنه ها واریز می شود، همان نقدینگی دوباره با عنوان یارانه نقدی در میان مردم توزیع می شود. پول جدیدی از این جهت چاپ و به حجم نقدینگی افزوده نمی شود. بله در ماه های اول، دولت برای پرداخت یارانه ها تنخواه گرفته بود بنابراین یارانه های نقدی جریان   نقدینگی در جامعه است و عمدتا از دهک های درآمدی بالا جامعه بسوی دهک های متوسط و مستضعف جامعه جریان پیدا می کند و از تراکم و تجمع ثروت و نقدینگی در دست بخشی از ثروتمندان جامعه کاهش و بدست اقشار محروم و متوسط جامعه هم می رسد.

«کَیْ لا یَکُونَ دُولَةً بَیْنَ الأغْنِیَاءِ مِنْکُمْ » و همین امر موجب کاهش ضریب جینی شده یعنی چهار درصد فاصله طبقاتی در جامعه کمتر شده است و ما را به جامعه اسلامی و عدالت محور نزدیک کرده است.

سهم تولید و صنعت هم به اشکال مختلف به این بخش تزریق می‌شود. سهمیه‌های انرژی با نرخ های پایین یکی از این شکل‌ها است، توزیع بیش از سه میلیارد تومان در قالب تسهیلات برای نوسازی صنعت بخش دیگری از این حمایت‌هاست.

آیا غیر از این چه انتظاری از پرداخت یارانه‌ها به بخش تولید دارید؟ آیا امکان پذیر است که به بخش تولید یارانه بلاعوض بدهند؟ آیا رانت و بی‌عدالتی و تبعیض را دامن نمی‌زند؟ آیا قانون چنین تکلیفی کرده است؟ چرا این همه به این موضوع دامن زده می‌شود؟

3-    ایشان در بند 3 و 4 نامه‌شان به تحریم‌ها اشاره کرده و گفته اید که تحریم‌های مالی مشکلاتی ایجاد کرده است.

اولاً در چنین شرایط تحریمی، مشکلات اقتصادی را بجای نشست‌های تخصصی و همفکری‌های صمیمی به روزنامه و رسانه می‌کشانند؟ و دولت را که در میدان عمل و در خط مقدم و زیر بار سنگین اداره کشور است بجای ارائه راهکار عملی و حمایت، به ضعف و سیاسی کاری متهم می‌کنند.

کدامیک از این جلسات عمومی و حتی جلسات غیر علنی مجلس نظام وافی بسته است و کدام مشکل اساسی حل شده است و کدام راهکار اقتصادی به تصویب رسیده است انصاف داشته باشید هم شما و هم بنده در این جلسات بوده‌ایم جلساتی که از باب اسقاط تکلیف ـ اگر گفته نشود ـ تبلیغاتی و سیاسی تشکیل می‌شود و پس از سخنرانی چند نفر از مجلس و دولت بدون نتیجه به پایان می‌رسد.همین جلسه غیر علنی اخیر درباره مسائل اقتصادی کشور چه نتیجه مشخصی داشته‌است. آیا می‌توانید جز بیان انتقادهای تند و بعضاً از موضع سیاسی، گزارش قابل قبولی به مردم بدهید؟ در همین جلسه یک نفر از نمایندگان اقلیت سیاسی مجلس که به نمایندگی از طرف 160 نفر نماینده مجلس اصولگرا با لحن تندی درباره تحریم‌ها سخن گفته‌اند، ایشان و هر نماینده دیگر حق دارند از طرف خود در مجلس و بیرون از مجلس سخن بگویند لکن آیا یک نماینده اصولگرا و آشنا به مسائل اقتصادی نبود که از طرف 160 نفر سخن بگویند. البته اصل جلسه هم با طراحی ایشان و امضائی که از 160 نفر نماینده گرفته بودند تشکیل شده بود.

البته دلسوزی جمع زیادی از نمایندگان و سخن از موضع احساس تکلیف و راهگشایی را منکر نیستم کما اینکه در همان جلسه نیز چند نفر از نمایندگان به قید قرعه سخن گفتند.

جان کلام در این است: از این جلسات عمومی آیا راه حلی برای معضلات کشور حاصل می‌شود؟ آیا بهتر نیست بجای این کارهای تبلیغاتی و سیاسی، فضا را به طرف تفاهم و تعامل مثبت و نشست‌های علمی و همفکری‌های صمیمانه سوق دهیم تا پیام امیدواری وحدت در جامعه گسترش یابد؟ و هم راهکارهای عملی برای پاره‌ای از مشکلات اقتصادی پیدا شود؟

وانگهی خوب است شما یکبار دیگر متن ماده 103 آیین نامه داخلی مجلس را بخوانید آیا واقعاً شرایط مقتضی استفاده از آن است؟ در دوران 8 سال دفاع مقدس، در شدیدترین تحریم‌ها و تهدیدها به آن نکته نرسیدیم، الان که شرائط بسیار عادی است آیا چنین تقاضای شما خود ناخواسته القاء شرایط اضطراری و روانی و تشدید وضعیت موجود نمی‌شود؟

4-    در بند 4 و 5 دو عضو محترم کمیسیون اقتصادی مجلس ضمن اشاره مجدد به مدیریت ضعیف و مسئله‌دار اقتصادی بار دیگر به مسائل حاشیه‌ای پرداخته و از رعایت اخلاق اسلامی در سیاست فاصله گرفته‌اند.

اولاً نیاز به تکرار نیست در دوره همین دولت که شما آن را متهم می‌کنید همه کارهای بزرگ اقتصادی اجرا یا طراحی شده است که هر مورد آن کافی بود که نام یک دولت را در توانمندی ماندگار نماید، هسته‌ای شدن کشور، مدیریت کنترل مصرف انرژی، مسکن مهر و حل مشکل مسکن، هدفمندسازی یارانه‌ها، کاهش نرخ بانکی، کوچک سازی دولت و ادغام وزارتخانه‌ها افزایش صادرات غیر نفتی، طرح تحول اقتصادی، سفرهای استانی و توزیع عادلانه منابع در اقصی نقاط کشور، عدالت محوری  و توجه ویژه به مستضعفین، در برابر شدن فعالیت های عمرانی، همگانی کردن بیمه روستاییان و عشایر، اجرای سیاست های اصل 44، ایجاد صندوق توسعه ملی، واگذاری سهام عدالت و ده ها مورد دیگر، البته وجود مشکلات اقتصادی و پاره ای از اشکالات و ضعف ها در عملکرد ها را انکار نمی کنم و چنین ادعایی از کسی مسموع نیست لکن در کدام دوره از دوره های انقلاب عاری از مشکلات بودیم؟ مگر می شود کار کرد و هیچ اشکالی نداشت؟ از رودخانه پرخروش عبور کرد و دامن و لباس تر نکرد، از قدیم گفته اند املاء نانوشته غلط ندارد.

ولی انصاف آن است فقط ضعف ها را نبینیم، قسمت پر لیوان را هم باید دید، برخی عینک بدبینی زده اند، فقط ضعف را می بینند و چشم بر روی پیشرفت ها و موفقیت می بندند البته حب و بغض ها آدمی را به این وادی سوق می دهد"حبّ الشّیء یعمی و یصمّ"

ثانیا مثل همیشه انگشت اتهام را بسوی یکی از مدیران ارشد جامعه برده اند. فردی را که در کمیته تحریم و سایر مسئولیت ها بطور شبانه روزی به کمک کارشناسان و متخصصان و سایر مسئولان تلاش می کند، تخریب کرده اند. چرا به راحتی با آبروی یک فرد مسلمان حتی اگر مدیر ارشد جامعه هم نباشد، بازی می کنید؟ آیا روا نیست یک بار حرف های ایشان را از نزدیک می شنیدید و سپس سخن می گفتید؟ یا منتظر نظر قضایی می ماندید، مگر اخلاق اسلامی چنین حکم نمی کند آیا بزرگان بارها از اینکار نهی نکرده اند؟ آیا دشمنی با فردی این اجازه را می دهد که به راحتی اخلاق و انصاف را زیر پا بگذارید؟ روز قیامت چه پاسخی خواهید داشت؟

*معاون پارلمانی رئیس جمهور