آیا درست است که امام به شیوه ی انتخاب بین مردم برگزیده شود؟

شیوه ی تعیین امام

بعد از اینکه صفات و ویژگی های امام را شناختیم باید بدانیم که چنین امامی چگونه تعیین میشود.در جوامع امروز بهترین راه برای تعیین هر مقام و مسئولی انتخابات است اما این انتخابات ممکن است راه حل باشد اما همیشه راه حق نیست.زیرا انتخابات هرگز واقعیت را تغییر نمیدهد.نه حقی را باطل و نه باطلی را حق میکند.گرچه در مقام عمل اکثریت مورد نظر قرار میگیرد ولی این دلیل حقانیت انتخاب شدگان نمیباشد.

باقی در ادامه ی مطلب

بسم الله الرحمن الرحیم

بارها تاریخ نشان داده که در انتخابات افرادی با رای اکثریت انتخاب شده اند و سپس دیر یا زود اشتباه این گونه انتخابات روشن شده است،راستی ما با نداشتن علم غیب و بی خبری از آینده و باطن افراد چگونه میتوانیم نظر قطعی و صحیحی درباره ی شخصی داشته باشیم؟پس هیچ گاه اکثریت دلیل حقانیت و اقلیت دلیل باطل بودن نیست.از سوی دیگر قرآن حدود هشتاد مرتبه از اکثریت مذمت نموده است و در سوره ی انعام آیه ی 116 میفرماید((ان تطع اکثر من فی الارض یضلوک عن سبیل الله ان یتبعون الا الظن و ان هم الا یخرصون))یعنی اگر از اکثر آنها که روی زمینند پیروی کنی تو را از راه خدا گمراه میکنند.زیرا آنان از گمان و حدس شخصی خود پیروی میکنند.

بعلاوه امامت و رهبری دینی جامعه فقط اداره ی زندگی جامعه نیست.بلکه امام حافظ و نگهبان دین و دنیای مردم است.از این رو باید از هر خطا و لغزشی معصوم باشد و اعلم و افضل از همه ی انسان ها بوده باشد و مردم قطعا نمیتوانند چنین شخصی را انتخاب کنند،مردم از کجا میدانند که چه شخصی از نیروی ملکوتی عصمت و مقام شامخ علوم الهی و دیگر فضائل انسانی برخوردار اس تا او را انتخاب کنند؟پس فقط باید خداوند متعال که از باطن و آینده ی همه ی انسان ها آگاه است سزاوار ترین شخص را برای امامت انتخاب کرده و شئون لازم را به او عنایت نموده و به مردم معرفی نماید.

امام چگونه تعیین میشود؟

امامت و پیشوایی پس از پیامبر اکرم(ص)همان انجام وظایف مقام رسالت است و تنها تفاوتی که بین رسول و امام است این است که یپامبر پایه گذار و موسس دین ودارای کتاب است و امام بعنوان جانشین او حافظ و نگهبان دین و مبیّن اصول  وفروع و تعقیب کننده ی تمام وظایف مقام نبوت است و همان گونه که انتخاب پیامبر از طرف خداست،تعیین امام هم باید از طرف خداوند باشد و به تعبیر آیه ی 124 از سوره ی بقره امامت عهد خداوند است و عهد خداوند با انتخاب و شوری تعیین نمیگردد،زیرا شوری و انتخاب مربوط به کارهای مردم است و در دو آیه ای که مساله ی شوری بیان شده کلمه ی امر آمده((و امرهم شوری بینهم-و شاور فی الامر))مشورت در دو آیه مربوط به امور اجتماعی است و هرگز شامل عهد و پیمان خداوند نمیشود.در آیه ی 68 سوره ی قصص میفرماید))و پروردگار تو می آفریند هر چه را بخواهد و اختیار میکند و مردم در برابر اختیار خداوند حق اختیار ندارند.))

در بحار الانوار(جلو 23،صفحه ی 74)روایتی امده بدین مضمون:

زمانی که پیغمبر خودش را بر قبیله ها برای دعوت مردم عرضه میکرد،به سوی طایفه بنی کلاب آمد.آنها گفتند با تو بیعت میکنیم بشرطی که امامت بعد از تو برای ما باشد.حضرت فرمود:امر امامت با خداوند است.پس اگر خواست بین شما قرار میدهد یا در غیر شما....