آنها در این 10شب مراسم شبیه خوانی و تعزیه دارند و حمل گهواره حضرت علی اصغر(ع)، حمل نماد شمربن ذی الجوشن، حمل نماد امام سجاد (ع)، نمایش اسیر كردن اهل بیت امام حسین (ع) در قالب اسیر كردن 50 تن از كودكان با حالت آه و شیون و شلاق زدن كودكان از سوی دشمنان و نمایش شور و شعف دشمنان و به آتش كشیدن خیمه‌های نمادین كه به صورت مجزا و پشت سرهم و با تزئین لباس‌های مخصوص در روستاها برگزار می شود.

کرب زنی

اگر مراسم عزاداری مازندرانی ها را ببینید، متوجه می شوید که در بخشی از مراسم، یعنی همزمان با سینه زنی کرب زنی هم صورت می گیرد. كرب دو قطعه كوچك چوبی است كه در كف دستان عزاداران قرار می‌گیرد و با خواندن اشعار مداحان به صورت دو ضرب، سه ضرب و هفت ضرب و چند ضرب به هم كوبیده می‌شود.

مراسم دیگری مثل پرده‌خوانی، شامل پارچه‌های پرده‌ای از نقاشی صحنه‌های درگیری ظهر عاشورا و تصاویر سربازان و افراد شركت كننده در نبرد حق علیه باطل و «اشقیاء» و «اتقیاء» و ظلم و ستمی كه بر امام حسین(ع) و اصحاب با وفایش كه از سوی نقال روایت می‌شود.

تکیه های مازنی

تكیه در مازندران مترادف با حسینیه است. در واقع در مازندران شما چادرهای عزاداری مرسوم در نقاط دیگر کشور را نمی بینید. محوطه‌های جلویی این تكیه‌ها دارای مكان‌هایی به نام «سقا نفار» است كه دو طبقه دارد و عمدتاً جوانان محل در طبقه دوم آن جمع می‌شوند و در طبقه اول آن چای و شربت به عزاداران داده می‌شود. سالمندان و میان‌سالان هم در تكیه مستقر می شوند.

سقاتالارهای بابل

در شب و روز هفتم ماه محرم، مردم عزادار و سوگوار و هیئت‌های عزادار محلات در تكایا و سقا تالارهای شهرستان بابل شروع می شود. تکیه هایی مثل «پیرعلم»، «امامزاده قاسم»، «كیجا تكیه»، «ابوالحسن كلا»، «شیادهم، «شهیدآباد»، «لنگور مقری كلا» معمولا شلوغ ترین سقاتالارهای این شهر هستند که مراسم سنتی هفتم محرم را كه منتسب به حضرت باب الحوائج حضرت ابوالفضل العباس(ع) است، به جا می‌آورند.

براساس یك سنت جاری، مردم سوگوار و هیئت‌های عزادار بابل به انگیزه مصادف شدن روز هفتم محرم با مسدود شدن آب روی اصحاب با وفای امام حسین(ع) و به یاد سقای تشنه لب كربلا، با تجمع در این اماكن متبرك و روحانی، برای رفع حاجات خود و برآورده شدن مشكلات و شفای عاجل بیماران، مراسم نذر و نیاز و توسل را به جای می‌آورند.

آنان با خیرات كردن چای، شیر، شربت و حلوا و نان‌های قندی و سوخاری میان عزاداران و قربانی كردن گوسفند در این مكان ها به سوگ نشسته و خاطره جانبازی‌ها و رشادت‌های سالار دشت نینوا، حضرت ابوالفضل(ع)، علمدار و حماسه سازان عاشورا را گرامی می‌دارند.

نخل كشی در ساری

معروف ترین مراسم ساری، نخل کشی است. نخل نوعی تابوت چوبی است كه بر بالای آن حالتی قوسی و محراب مانند دارد و با پارچه‌های سبز رنگ، كه رنگ نمادین ائمه(ع) است و پارچه‌های سیاه به عنوان نمادی از عزا بر آن می‌پوشانند.

نخل چهار پایه چوبی دارد و به ارتفاع یك و نیم متر می رسد كه در مسجد روستای تیله بن ساری این نخل وجود دارد. مردم تیله بن همگی از سادات بوده و خود را در عزای جدشان حسین ابن علی(ع) سزوارتر می‌دانند. نظیر این نوع نخل‌ها و نخل كشی در برخی از روستاهای استان مازندران به‌عنوان مثال در روستای نوا از توابع آمل نیز و جود دارد.