خبرگزاری فارس: فصلنامه پژوهشهای منطقههای ویژهنامه افغانستان از سوی پژوهشگاه بینالمللی المصطفی منتشر شد.

به گزارش خبرگزاری فارس از قم، فصلنامه پژوهشهای منطقهای به صاحب امتیازی پژوهشگاه بینالمللی المصطفی، مدیر مسئولی مهدی رجایی و سردبیری حسن رضایی از سوی انتشارات تعلیم و تربیت اسلامی روانه بازار چاپ و نشر کشور شد.
در این شماره از فصلنامه پژوهشهای منطقهای که ویژه کشور افغانستان به چاپ رسیده موضوعاتی از جمله نقش افغانستان در تمدن اسلامی، جریانهای فکری و سیاسی افغانستان، وضعیت رسانههای جمعی افغانستان و وضعیت زنان در این کشور مورد بررسی قرار گرفته است.
تعلیم و تربیت در افغانستان، تنوع قومی، فرهنگی و زبانی افغانستان، چالش دینی در افغانستان، فرهنگ مردم افغانستان و... از دیگر بخشهای این شماره از فصلنامه پژوهشهای منطقهای به شمار میروند.
در بخشی از مقدمه این فصلنامه با عنوان «همسایه شرقی ما» آمده است: افغانستان چندی پس از استقلال در سال 1126، زیر سلطه بریتانیا درآمد. از زمان استقلال افغانستان در سال 1298 این کشور دو بار توسط امپراتوری بریتانیا اشغال شد و تا زمان اعلان استقلال آن توسط امانالله خان سیاسی خارجی افغانستان زیر نظر مستقیم امپراتوری بریتانیا بود.
در ادامه این مقدمه تصریح شده است: واژه افغانستان به عنوان نام یک کشور در سال 1302 و در قانون اساسی امانالله شاه به تصویب رسید. آغاز پادشاهی امانالله شاه در در سال 1302 آغاز تاریخ مستقل افغانستان است. تاریخ پیش از این زمان تاریخ مشترک افغانستان با ایران محسوب میشود. حکومت افغانستان در گذشت از نوع پادشاهی بود که آخرین پادشان آن محمدظاهر شاه محسوب میشود و دوره پادشاهی او با کودتای سال 1352 داود خان به پایان رسید. داود خان که پسرعموی محمدظاهر شاه بود نخستین رئیس جمهور این کشور است.
در بخش دیگری از این مقدمه تاکید شده است: بر اساس قانون اساسی جدید قوانین این کشور اسلامی است و هیچ قانونی نباید مغایر با آن باشد. حقوق انسانی، آزادیهای انسانی و اجتماعی، وحدت ملی و حقوق زن و مرد باید مراعات شود. همه اقوام و گروهها از حقوق یکسان و برابر برخوردارند و دولت باید به منشور ملل متحد، معاهدات بینالمللی و اعلامیههای جهانی حقوق بشر وفادار و متعهد باشد؛ هر جوان با 18 سال سن در این کشور میتواند رای بدهد و قوه قضاییه افغانستان مستقل است.
همچنین در این مقدمه اضافه شده است: دلیل مشکلات مالی و اعتباری اکثر نشریات در این کشور وابسته به کمکهای دولتی و یا امکانات مالی احزاب و گروهها هستند. به جز کابل و برخی شهرهای بزرگ که از نعمت برق برخوردار هستند، رادیو به ویژه تلویزیون شنونده و بیننده زیادی نداشته و به همین دلیل این دو رسانه مهم بسیار محدود بوده و جایگاه خود را به دست نیاورده است. استفاده از اینترنت در این کشور از زمان تسلط طالبان ممنوع بوده ولی پس از سقوط طالبان استفاده از اینترنت آزاد شد و پیوسته در حال توسعه است.