در اوايل سال 1361 ازدواج كرد ولي تاهل او، تاثيري بر حضور فعالش در ميادين نبرد نداشت، بلكه هر روز فعالتر و خالصتر از روز پيش، وظايف و مسئوليتهاي محوله را دنبال مي كرد. تا اينكه سرانجام پس از آخرين ماموريت خود به شمال كردستان در تاريخ 6/6/1361 در حين پاكسازي محور پيرانشهر – سردشت در يكي از روستاهاي سردشت به آرزوي ديرينه اش نايل شد و شهد شيرين شهادت را نوشيد و به سوي معشوق پر كشيد.
كردستان يكپارچه در سوگ او عزادار شد. مادر يكي از شهداي كردستان در روستاي كوخان گريه مي كرد و بر سرزنان مي گفت:
من در شهادت فرزندم اين قدر ناراحت نشدم، كه او از فرزندم عزيز تر بود.