در كوچه‌پس‌كوچه‌هاي تهران صداي گريه نوزادي پيچيد و خانواده اي متدين در آذرماه سال 1342 تولد او را جشن گرفتند و او را محسن ناميدند. ضعف توان جسمي، محسن را بارها تا پاي مرگ پيش برد اما خواست خداوند آن بود كه محسن بماند. دوران شيرين كودكي را با شور و حال خاص خود سپري نمود و تحصيلات ابتدايي را در مدرسه يغمائي جندتي تهران گذراند. او كه اسلام در وجودش ريشه دوانيده بود با حضور در مساجد حلاوت دين در كامش ريخته شد و جانش با دم مسيحايي امام (ره) روحي تازه گرفت. محسن كه نوجواني آگاه بود در صف مبارزين رژيم طاغوت قرار گرفت و با انجام فعاليت‌هاي گوناگون در اين جهاد عظيم شركت نمود. پس از پيروزي انقلاب اسلامي محسن چون ديگر دانش‌آموزان به هنرستان بازگشت و به تحصيل مشغول شد. جرقه‌هاي توطئه از گوشه و كنار ايران جنايت آفريد و نوراني هم در تابستان سال 1359 پس از گذراندن دوره آموزشي در پادگان امام‌حسين (ع) عازم كردستان شد و با حضور در تيپ 27 محمد رسول‌الله (ص) يگان ذوالفقار شروع به خدمت نمود و در عمليات بيت‌المقدس شركت نمود. مدتي بعد محسن به همراه حاج احمد متوسليان عازم سوريه و لبنان شد و به كمك شيعيان لبنان كه به مقابله با اسرائيل مي‌پرداختند شتافت. پس از پايان عمليات والفجر مقدماتي فرماندهي تيپ ذوالفقار را بر عهده گرفت. محسن نوراني در خرداد ماه سال 1362 طبق سنت حسنه نبوي با خواهر شهيد عليرضا ناهيدي (فرمانده قبلي تيپ ذوالفقار ) ازدواج نمود و زندگي مشترك خويش را در كنار سفير خمپاره‌ها و به دور از آرامش در اسلام‌آباد غرب آغاز نمود. مدتي بعد لذت لقاء پروردگار در كامش شيرين‌تر آمد و ندايي از عرش او را فرا خواند و در 21/5/1362 بر اثر اصابت چندين گلوله به شهادت رسيد.

منبع:كتاب حماسه ذوالفقار، مصاحبه با خانواده شهيد