در اسلام آمده است که زنان نباید در تجارت با شوهران یا مردان سهیم شوند در حالی که حضرت خدیجه همسر پیا

این که زنان نباید در تجارت با شوهران و یا سایر تاجران شریک باشد چنین چیزی در اسلام نیست؛ اسلام مخالف با تجارت زنان به گونه مستقل و یا مشارکت شوهر نیست، بلکه اسلام شخصیت حقیقی و حقوقی زن را به رسمیت شناخته است. زن میتواند فعالیت‏های اقتصادی داشته باشد و خود به تنهایی با شرکت دیگران به این امر اقدام کند. قرآن میگوید: "للرجال نصیب مما اکتسبوا و للنساء نصیب مما اکتسبن؛ (1) برای مردان از آن چه کسب کرده‏اند، بهره‏ای است و برای زنان نیز از آن چه کسب کرده‏اند، بهره‏ای است". در این آیه هم مالکیت زن در کسب به رسمیت شناخته شده است و هم مالکیت مرد. بنابر این، تلاش و فعالیت‏های اقتصادی تنها در اختیار مردان نیست، زنان هم میتوانند چه با مشارکت مردان و چه به طور مستقل در امر تجارت اقدام کنند. لیکن باید یک سلسله امور را رعایت کنند. از جمله: غض بصر؛ (2) یعنی خودداری از نگاه فتنه‏انگیز، پرهیز از دست دادن زنان با مردان، پرهیز از اختلاط زن و مرد، پرهیز از خلوت با نامحرم، پوشش مناسب، (3) پرهیز از به ناز سخن گفتن(4) و. نه تنها زن میتواند در امور اقتصادی مشارکت داشته باشد، بلکه حتی شوهر نمیتواند در معامله امر و نهی کند. به تعبیر امام خمینی(ره) شوهر اختیار همسرش را در امور تجارت و اقتصادی ندارد.(5) اما آن چه درباره تجارت حضرت خدیجه در تاریخ نقل شده است، مربوط به قبل ازدواج آن بانوی گرامی با پیامبر اسلام (ص) است و تجارت حضرت خدیجه هم به این معنا نیست که خود شخصا اقدام میکرد، بلکه دیگران با مال التجاره او کار میکردند. پی نوشت‏ها:1 - نساء (4) آیه 32. 2 - نور (24) آیه 30 و 31. 3 - نور (24) آیه 31. 4 - احزاب (33) آیه 32. 5 - امام خمینی، استفتائات، ج 2، ص 78