«موزه هنرهای معاصر تهران» بیش از آن که محلی برای نگهداری و نمایش هنرمعاصر باشد، صاحب گنجینهای ارزشمند از آثار هنری مدرن ایران، اروپا و آمریکا است. این موزه، دارای بیش از 4000 اثر نقاشی، طراحی، حجم، عکس، چیدمان و... از هنرمندان بزرگ ایران و جهان است که البته بیشتر این آثار را تابلوهای نقاشی تشکیل میدهد و در زیرزمین موزه در محل نسبتا استانداردی نگهداری میشود و هر از گاهی این آثار از گنجینه خارج شده و به نمایش عموم گذاشته میشود.
موزه هنرهای معاصر تهران برخلاف عنوانش که معاصر است، سهم چندانی در بخش هنر معاصر ندارد؛ اما گنجینهای غنی از آثار هنر مدرن دنیا را در اختیار دارد که عنوان «موزه هنرهای مدرن» را برای آن برازندهتر میکند، اما از آنجا که این موزه سال 1356 ساخته شده است و گردآوری بهترین آثار گنجینهای آن در طول سالهای52 تا 56 صورت گرفته است، این نکته را به ما یادآوری میکند که عنوان این موزه به درستی انتخاب شده است.
چرا که به روز شدن و خرید آثار هنری جدید و معاصر یکی از ویژگیهای اصلی موزه هنرهای معاصر در دنیاست و به نظر میرسد که این موزه نیز از ابتدای تأسیس آن، خرید آثار هنری جدید و اضافه کردن آن به گنجینه موزه را در روند به روز کردن و معاصر شدن، پیش روی خود داشته است؛ اما پس از وقوع انقلاب و جنگ تحمیلی 8 ساله، برنامهریزیهای این موزه را چون دیگر بخشها دستخوش تغییر و تحولاتی کرد که از کارکرد اولیه خود فاصله گرفت و به این ترتیب خرید آثار هنری روز جهان که شاید روزی یکی از اهداف و برنامههای اصلی موزه هنرهای معاصر تهران بوده است، از اولویتهای اصلی موزه کنار گذاشته شد.
اما از سال 56 تا کنون، 34 سال از انقلاب اسلامی و 23 سال از پایان جنگ تحمیلی ایران گذشته است و همچنان هیچ اثر تازهای به بخش آثار خارجی گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران اضافه نشده است.
با وجود این در بخش آثار داخلی به منظور حمایت از هنرمندان ایرانی، روند خرید آثار کم و بیش ادامه یافت و بر غنای مجموعه آثار ایرانی این موزه افزوده شد.اگر چه موزه هنرهای معاصر تهران از پیش از انقلاب اسلامی تا کنون موفق به خرید آثار هنری خارجی نشده است اما داشتن همین مجموعه بی نظیر از آثار هنر مدرن جهان که برخی از آنها شاهکارهای هنری دنیا به شمار میآیند، باعث شده است تا نام این موزه در دنیا همچنان مطرح باشد و هر سال بر تعداد گردشگران و علاقهمندان خارجی که برای بازدید از آثار گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران مراجعه میکنند، افزوده شود و همچنین کشورهای بیشتری خواهان به امانت گرفتن این آثار بینظیر باشند.
اما این سوال همچنان باقی است که اگر موزه هنرهای معاصر تهران همگام با هنر معاصر دنیا حرکت نکند و درهای گنجینه خود را به روی آثار معاصر جهان نگشاید، تا چه زمانی میتواند جایگاه واقعی خود را به عنوان موزه هنرهای معاصر حفظ کند؟