"جهاد اقتصادی" در حوزه فرهنگ

با فیروز زنوزی جلالی و احمد شاکری در سال "جهاد اقتصادی"

فیروز زنوزی‌جلالی درباره نقش اهالی فرهنگ و ادب در سال جهاد اقتصادی گفت:

هر فرد باید در عرصه فعالیت و حوزه اشتغال خود تلاشی افزون و مضاعف‌تر داشته باشد، ادبیات نیز یک شاخه‌ از شاخه‌های متفاوتی است که در این موضوع توانایی فعالیت دارد.

زمانی یک نویسنده‌ پیرنگ‌ اثر خود را بر مبنای وجوه اقتصادی قرار می‌دهد که آن را تقویت کند و به‌گونه‌ای نشان دهد، البته کار نویسنده زمان‌بر است؛ به این معنا که درون‌مایه آثار او به مسائلی باز می‌گردد که دغدغه نویسنده است، هر نویسنده هم دغدغه‌ای دارد، اما اینکه تا چقدر این مسئله برای او نهادینه شود؛ مسئله دیگری است. به‌هرحال نویسنده باید کار خود را انجام دهد.

نویسنده‌ای که دغدغه این مسئله را دارد، باید پیرنگ اثر خود را به شکلی بنا نهند که آن مسئله برای او درونی شده باشد، باید دید این مسئله چقدر برای نویسندگان ممکن است درونی شده باشد، ضمن اینکه ادبیات برد درازمدت دارد، اگر بنده بخواهم درباره این موضوع بنویسم این‌گونه نیست که در کوتاه مدت بتوانم بنگارم، طبیعی است که به زمان احتیاج دارد و ممکن است که یک یا دو سال به‌طول انجامد، اما این مسائل می‌تواند دغدغه نویسندگان ما باشد که بر اساس آن پی‌رنگ اثر خود را بنویسند.

احمد شاکری

:

راهکار رسیدن به پیام «جهاد اقتصادی» احیای ارزش‌های فرهنگی است

هر پیامی، بصیرتی را با خود همراه می‌کند، جریان یافتن خون در رگ‌های اهالی هنر و ادبیات، نیازمند وجود وسایلی است که پیام‌های کلیدی – که سیاست‌های اصلی یک دوره مشخص زمانی جامعه را ترسیم می‌کنند - را به فهم و ضرورت هنری قشر هنرمند بدل کنند؛ این کار از رسانه‌ها ساخته است، خبرگزاریها، مطبوعات و رسانه‌های دیگر مراکزی هستند که اولین چراغ‌ها را در این باره مطرح می‌کنند.

نویسندگان باید به تاکیدات مکرر مقام معظم رهبری درباره ادبیات داستانی توجه ویژه‌ای داشته باشند.

اثبات شیئ نفی ما عدا نمی‌کند، مراد از «جهاد اقتصادی» قطعا این نیست که جهاد فرهنگی یا وحدت و انسجام ملی در اولویت بعدی قرار دارد، بلکه تاکیدی است بر مجموعه عواملی که همراهی همگی آنها با یکدیگر تحقق آنها را تضمین خواهد کرد.

جهاد نیازمند فقاهت و بصیرت است؛ چنانکه همان حضرت درباره مجاهدان اسلام می‌فرمودند: "حملوا بصائرهم علی اسیافهم "؛ اینها صاحب بصیرت بودند، بنابر این کسی که در حوزه داستان می‌خواهد مجاهد باشد باید بصیرت ایجاد کند، و این امر ممکن نیست مگر خود نیز مجاهد با بصیرتی باشد؛ مجاهد بی بصیرت آب بر اسیاب دشمن می‌ریزد و شمشیر بر همرزم خود می‌کشد.

نویسنده‌ای می‌تواند «جهاد اقتصادی» کند که اقتصاد را برای اقتصاد نخواهد.

راهکار رسیدن به پیام «جهاد اقتصادی» احیاء ارزش‌های فرهنگی است. مناعت طبع، قناعت و وارستگی، شرطی اساسی برای نویسنده‌ای است که پیام جهاد اقتصادی را دریافته باشد، چنین نویسنده‌ای می‌تواند استقلال فکری خود را حفظ کند و از مخاطب و رقبای خود در گردونه سلامت اقتصادی پیش افتد.