در طول تاريخ همواره ادبا، شعرا و نويسندگان متعهد، با اتكا به قدرت معجزه آساي قلم، بيان و كلام خود، نقش سازنده و بسيار مؤثري در رشد و تربيت معنوي و اخلاقي جوامع و كسب موفقيت هاي ملي و حتي فراملي داشته اند و در اين عرصه ممالك شرقي و بخصوص كشورهاي اسلامي به عنوان پرچمداران فرهنگ و ادب، پيوسته گوي سبقت را از آن خود ساخته اند.
تاريخ صدر اسلام بخصوص در جريان جنگ با كفار و ظالمين آن دوران، سرشار از نمونه هايي است كه فرماندهان جنگ با استفاده از نبوغ كلامي شعرا به رجزخواني در برابر دشمن پرداخته و يا عوامل فرهنگي لشكرها با قرائت اشعار حماسي و تهييج كننده، افراد را به مقابله با دشمن ترغيب نموده و يا مانع از فرار آنها از جنگ مي شده اند.
سرزمين ايران نيز از ديرباز مهد وجود شعرا و ادباي نامي و بزرگي بوده كه نام شان آوازه جهاني داشته و پس از گذشت سالها از حيات پر بركتشان، اشعار متعالي، روح بخش و انسان ساز آنها همچنان دست مايه زندگي كساني است كه در جست وجوي عرفان، اخلاق و معنويت، مسير علم و ادب را برگزيده اند.
بزرگاني مانند: فردوسي، سعدي، مولوي و حافظ به عنوان قدماي عرصه شعر و شاعري و كساني مانند: استاد شهريار، قيصر امين پور، سهراب سپهري و دهها و بلكه صدها شاعر نامي و گمنام ديگر به عنوان شعراي معاصر، از جمله مفاخري هستند، كه در مجموعه آثارشان مي توان ردپاي توامان علم و ادب و درعين حال، عطر ايمان و ارادت به قدرت لايزال الهي را به راحتي حس كرد و بي شك همين ويژگي است كه سبب شده تا كلام آنان پس از سالها همچنان بوي تازگي و قدرت اثربخشي خود را حفظ نمايد، به عبارت ديگر اشعار اين بزرگان چنان با معنويت و الوهيت درهم آميخته كه به يك دوره خاص تعلق نداشته و در طول تاريخ و در مسير رشد و تعالي جامعه مي تواند، همچنان چراغ راه انسان ها قرار گيرد.
اين مفهوم بدان معني است كه در اين رهگذر، كلامي از ماندگاري و اثربخشي بالاتري برخوردار است كه از روح معنويت تهي نبوده و انسانيت انسان را به فراموشي نسپرده باشد و قطعاً چنين اشعاري مصداق ضرب المثل معروف «سخن كز دل برآيد لاجرم بر دل نشيند» قرار خواهند گرفت.
همان گونه كه اشاره شد، تأثير اشعار را مي توان در مقاطع گوناگون تاريخ و كشورهاي مختلف جهان به وفور ملاحظه كرد. به عنوان مثال: چه كسي مي تواند نقش ارزشمند و اثرگذار اشعار غني و پرشوري را كه در جريان مبارزات ابتداي انقلاب اسلامي در قالب سرود هاي انقلابي براي ايجاد اتحاد ملي و انسجام اسلامي مورد استفاده قرار مي گرفت و يا تأثير اشعار حماسي و درعين حال برانگيزاننده دوران دفاع مقدس را كه به شكل سرود ها و نوحه هاي معنوي و عرفاني از سوي مداحان اهل بيت يا شعرايي مانند مرحوم آغاسي(ره) و يا ساير خوانندگان عرضه مي شد، را منكر شود.
بي ترديد يكي از عوامل تهييج مبارزان راه اسلام استفاده از ابزار نشر ارزشها آثار و اشعار معنوي، عرفاني و حماسي شعرا، ادبا، نويسندگان و نيز مديحه سرايان و خوانندگاني بوده و هست كه خاطره آنها هرگز از ذهن ملت قدرشناس و رزمندگان قهرمان ايران اسلامي پاك نخواهد شد.
اما اينك اين سؤال مطرح است، كه چرا برخي هنرمندان و نخبگان ادبي اين سرزمين، با تمام نبوغ و قابليت هاي نهفته در وجودشان، ايفاي سهم خود در اعتلاي علمي و فرهنگي كشور را فراموش كرده اند؟ چرا در نزد برخي شعرا، اشعار عرفاني و اخلاقي كه متضمن تحكيم زيرساخت هاي اخلاقي و فرهنگي جامعه بوده، جاي خود را به اشعار سطحي، كم ارزش و غيراخلاقي با مضامين عمدتاً عاشقانه داده اند؟ چه شده است كه در محفل انديشمندان ادبي ما، شأن ادبي و سابقه علمي اين مرز و بوم كه در طول تاريخ همواره به عنوان مهد علم و دانش مطرح بوده، رنگ باخته است؟ چرا برخي بزرگان فرهنگي كشور درحالي كه مي توانند نقشي ماندگار در رشد علمي، فرهنگي و اخلاقي جوانان اين مرز و بوم داشته باشند، از اين موضوع غفلت كرده و كمتر از سحر سخن، كلام و هنرشان در جهت ترغيب و تشويق جامعه براي مشاركت در سازندگي و پيشرفت همه جانبه كشور، بهره مي برند؟
در پايان اميدوار است، از سوي مسئولين ذي ربط ترتيبي اتخاذ گردد تا شرايط لازم براي استفاده بيشتر و بهتر از ظرفيت هاي عظيم و قدرت شگفت انگيز نهفته در اين عرصه فراهم و موضوع ارائه اشعار حماسي، برانگيزاننده، ترغيب كننده و تشويق كننده و نيز توليد موسيقي فاخر كه بتواند همكاري عمومي جامعه را براي حضور فعال تر در عرصه هاي مختلف سازندگي كشور به ويژه در زمينه توسعه علمي به همراه داشته باشد، بيش از گذشته مورد توجه قرار گيرد.
