معرفی غارهای تاریخی و آتشکده های تاریخی استان تهران

غار اینهون

غار اینهون

قرار دارد. ابتدای ورودی این غار در گذشته ساختمانی وجود داشت که اکنون دیواره قسمتی از آن برجای مانده است. پشت این دیوار گودالی وجود دارد که پس از عبور از آن به تالار بزرگی ختم می شود.

این غار

واقع است. در گذشته از این غار به صورت پناهگاه استفاده می شد؛ این امر از دروازه، دیدگاه و نیز محل نشیمن و استراحتگاهی که در غار وجود دارد، مشهود است. طول غار 25 متر است.

این غار

واقع است. دهانه غار تنگ است و درون آن منابع آب های زیرزمینی دیده می شود. طول غار 85 متر است و از سنگ چین های دستی درون غار استنباط می شود که این غار در ادوار پیش از تاریخ مورد استفاده انسان ها بوده است.

سه غار به فاصله تقریباً 15 متر از یکدیگر در دامنه کوه قرار دارند. طبق مطالعات انجام شده این احتمال وجود دارد که غارها مربوط به دوران پارینه سنگی باشد.

، در ارتفاع 400 متری در دل صخره های مرتفع، دهانه یک غار وجود دارد. داخل غار نشانه دودخوردگی فراوان به چشم می خورد که خود نشانه سکونت افراد در زمان های دور است. در سمت شمال غار یک پناهگاه صخره ای وجود دارد که در آن خرده سفال های لعاب دار ساده اسلامی از دوره سلجوقی و ایلخانی به چشم می خورد.

این بنا

واقع است . آتشگاه که به حکم قرائن موجود در اصل دو طبقه بود ، در پهنه ای به مساحت تقریبی 110 متر ساخته شده است. این آتشگاه را در محل به نام «قصر دخترک» و «قلعه دخترک» و نام های ترکی «قزل ماما» و «قزماما» می خوانند و منظور از دختر و ماما در این نام ها احتمالاً ناهید و آتشگاه نیایشگاه آناهیتا بوده است.

خرابه ای به نام تخت رستم وجود دارد که از دو صُفـّه (ایوان مسقـّف، غرفه مانندی درون اطاق بزرگ که کف آن کمی بلندتر است و بزرگان بر آن نشینند) یا تخت گاه تشکیل شده است. یکی از این صفه ها در قله صخره و دیگری در ثلث ارتفاع همان صخره قرار دارد. صفه اول در هوای آزاد است که روی آن آتش قرار می دادند. روی صفه دوم مراسم مذهبی به عمل می آمد. در فاصله 15 متری از تخت گاه پایین، یک ساختمان گنبددار کوچک دیده می شود که در آن به احتمال زیاد آتش مقدس را حفظ می کردند.

قرار دارد. در این محل نیز تخت گاهی مشابه تخت رستم دیده می شود که در بالای تپه سنگی قرار گرفته است.

این اثر

واقع شده است. این نقش برجسته در یک معبر کوهستانی باریک به نام «تنگ واشی» قرار دارد. حجاری های آن در سمت چپ رودخانه و در محلی بسیار تنگ و باریک که رودخانه پر آبی از آن می گذرد، بر سینه دیواره ای از سنگ، نقش بسته است. نقش به ابعاد 7×6 متر است و در قسمت فوقانی چهار ردیف و قسمت پایینی دو ردیف کتیبه به خط نستعلیق وقایع زمان سلطنت فتحعلی شاه قاجار را همراه با اشعار و آیات قرآنی بیان می دارد. در مرکز نقش برجسته، فتحعلی شاه سوار بر اسب سرگرم شکار گوزنی است و عباس میرزا نایب السلطنه و تنی چند از رجال و شاهزادگان دربار قاجاریه، عده ای سوار بر اسب و چند تن پیاده ، نشان داده شده اند. نام اشخاص در کنار نقش آنها ذکر شده است.

  

( سه راه سیمان) قریب سه کیلومتر در سمت چپ در دامنه کوه های مسگرآباد واقع شده است.

بنای زندان به شکل مکعب مستطیل به ارتفاع 9 متر و به صورت دو طبقه ساخته شده و از درازا و پهنای یکسانی برابر با 30/16 متر برخوردار است. زندان هارون دارای ساختاری متشکل از لاشه سنگ و گچ و از نظر قدمت متعلق به دوره آل بویه حدود 1100 سال قبل است.

  

استودان گبرها ( استخوان دان گبرها )

واقع شده است. به عبارت دیگر این اثر ارزشمند در شهرری، چهارراه خط آهن پشت دانشگاه آزاد اسلامی، سمت راست جاده مشیریه در دامنه کوه قرار دارد.

پیروان آیین زردشتی اجساد مردگان خود را در این مکان تقدیم به پرندگان گوشتخوار می کردند. آن گاه استخوان های اجساد را در منسوجی ( بافته ) می پیچیدند و در اتاق هایی که در داخل استودان تعبیه شده بود جای می دادند. استودان گبرها به صورت استوانه های مدور و بلند به ارتفاع حدود 6 متر احداث شده و دارای ساختاری متشکل از لاشه سنگ و ساروج (مخلوطی است از آهک و خاکستر یا ریگ که در آب به مرور جذب انیدرید کربنیک کنند و آهکش به صورت سنگ آهک که محکم و پایدار است در می آید و از آن برای ساختن بنا استفاده می کنند) و از نظر قدمت متعلق به هزاره اول پیش از میلاد است.