نبرد آخر

همان‌طور كه می‌دانید نسخه سوم بازی «چرخ‌های جنگ» تا كمتر از یك ماه دیگر منتشر می‌شود. این بازی علاوه بر بخش تك‌نفره‌ بسیار خوب، از بخش چندنفره فوق‌العاده جذابی هم برخوردار است. بخش چندنفره در بازی‌های امروز به معیار مهمی ‌برای موفقیت یك عنوان بخصوص در سبك تیراندازی تبدیل شده است. به همین علت سازنده‌های این سبك سعی می‌كنند تا با ساختن حالت‌های متنوع و خلاقانه، كاربران خود را راضی كنند. بخش چندنفره‌ «چرخ‌های جنگ یك» حالت‌های مختلفی داشت. در حالت Warzone هر تیمی‌ در تلاش بود تا تك‌تك بازیكنان حریف را از پا در بیاورد. در حالت Execution بازی‌كننده‌ها باید دشمنان خود را با «كشتن بیرحمانه» یا همان Execution Kill‌ها از بین می‌بردند. كشتن بیرحمانه یعنی دشمن را به طرزی فجیع و از نزدیك‌ترین فاصله‌ ممكن از پا در آورید مثلا با اره‌ اسلحه وی را تكه تكه كنید یا سر او را در حالی‌كه روی زمین افتاده زیر پای خود له كنید. خرد كردن دندان‌ها، ضربه با قنداق تفنگ، وصل كردن نارنجك به آنها و شلیك تیر خلاص از جمله‌ این مدل كشتن است. در حالت Assassination یك نفر از هر تیم به عنوان فرمانده انتخاب می‌شد كه فرمانده‌ تیم COG شبیه «هافمن» و فرمانده‌ تیم Locust شبیه «رام» می‌شد كه نسبت به سایر بازیكن‌ها كمی‌ تیره‌تر به نظر می‌رسیدند. برای این كه هر دور بازی به پایان برسد باید فرمانده‌ یكی از تیم‌ها كشته می‌شد و این كشته‌شدن هم حتما باید به همان حالت‌های «كشتن بیرحمانه» صورت می‌گرفت. بلافاصله بعد از مرگ فرمانده‌ تیم، یك دور بازی تمام می‌شد و هر كسی فرمانده‌ تیم مقابل را از بین می‌برد در دور بعد فرماندهی تیم خود را به عهده می‌گرفت. فرمانده‌ها این قابلیت را داشتند در حالی‌كه نیمه‌جان بودند به مداوای خود بپردازند و به مبارزه ادامه بدهند. البته بعد از نصب به‌روزرسان خودكار ویرایش سوم، فرمانده‌ها دیگر مجبور نبودند برای هم‌تیمی‌هایشان سلاح آزاد كنند. حالت بعدی Annex نام داشت. در این حالت باید در هر دور، نقاط كلیدی نقشه را شناسایی و به تصرف خود درمی‌آوردید. در هر نقشه بین 2 تا 5 محل مشخص برای تسخیر و جمع‌آوری امتیاز وجود داشت كه البته در آن واحد فقط یكی از آنها قابل تسخیر بود و هر یك از این محل‌ها می‌توانست تا 60 امتیاز برای هر تیم به ارمغان بیاورد. هر تیم ‌باید مالكیت آن منطقه را به عهده می‌داشت تا تمام امتیازها را به دست بیاورد. هر ثانیه یك امتیاز ارزش داشت و این یعنی برای به دست آوردن تمام قابلیت‌های موجود در یك قرارگاه ‌باید یك دقیقه‌ كامل از آن محافظت می‌كردید. هر كس كه در نهایت امتیاز بیشتری كسب می‌كرد، برنده‌ آن دور بازی می‌شد. امتیاز كلی یك دور، بین 120 تا 480 متغیر و به انتخاب بازی‌كننده‌ها بود.

در شماره‌ دوم، حالت‌های دیگری هم به بخش چند نفره اضافه شد، از جمله حالت جدید Submission كه مشابه همان فتح پرچم استاندارد بازی‌های چندنفره بود با این تفاوت كه به جای پرچم باید یك شخصیت غیرقابل بازی را كه توسط هوش مصنوعی كنترل می‌شد، به پایگاهتان می‌بردید. حالت Wingman هم همان Deathmatch بازی‌های استاندارد است كه در آن 10 نفر به 5 گروه 2 نفره تقسیم می‌شدند و هر تیم كه 15 امتیاز كسب می‌كرد، برنده‌ آن دور بازی می‌شد. نكته‌ جالب این حالت این بود كه شروع دوباره‌ای وجود نداشت، یعنی بازی‌كننده بعد از مرگ Respawn نمی‌شد. تغییر دیگر نیز حالت Guardian است كه همان حالت Assassination نسخه‌ قبل بود با این تفاوت كه وجود فرمانده‌ها باعث می‌شد بقیه بازی‌كنند‌ه‌ها بعد از مرگ دوباره بتوانند ظاهر شوند و زمانی كه فرمانده از بین می‌رفت، بازی به پایان نمی‌رسید و فقط این قابلیت از بین می‌رفت. یك حالت جدید هم به نام Horde به بازی اضافه شده بود كه بازی‌كننده‌ها می‌توانستند در قالب یك تیم، جلوی هجوم 50 موج دشمنان را بگیرند كه در هر 10 موج، مشكل‌تر می‌شدند. همچنین بازی‌كننده‌ها می‌توانستند به سبك بازی‌های سری هیلو برای خود مسابقه طراحی كنند و در آن از تلفیق هوش مصنوعی (با قابلیت تنظیم درجه‌ سختی) و بازی‌كننده‌ها استفاده كنند. حالا باید ببینیم كه بخش چندنفره چرخ‌های جنگ 3 می‌تواند موفقیت دو شماره قبلی خود را تكرار كند یا اتفاق دیگری می‌افتد؟

فرهنگ هدایتی