سوره نساء
وَإِنِ امْرَأَةٌ خَافَتْ مِن بَعْلِهَا نُشُوزًا أَوْ إِعْرَاضًا فَلاَ جُنَاْحَ عَلَيْهِمَا أَن يُصْلِحَا بَيْنَهُمَا صُلْحًا وَالصُّلْحُ خَيْرٌ وَأُحْضِرَتِ الأَنفُسُ الشُّحَّ وَإِن تُحْسِنُواْ وَتَتَّقُواْ فَإِنَّ اللّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا «128» وَلَن تَسْتَطِيعُواْ أَن تَعْدِلُواْ بَيْنَ النِّسَاء وَلَوْ حَرَصْتُمْ فَلاَ تَمِيلُواْ كُلَّ الْمَيْلِ فَتَذَرُوهَا كَالْمُعَلَّقَةِ وَإِن تُصْلِحُواْ وَتَتَّقُواْ فَإِنَّ اللّهَ كَانَ غَفُورًا رَّحِيمًا «129» وَإِن يَتَفَرَّقَا يُغْنِ اللّهُ كُلاًّ مِّن سَعَتِهِ وَكَانَ اللّهُ وَاسِعًا حَكِيمًا «130» وَللّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الأَرْضِ وَلَقَدْ وَصَّيْنَا الَّذِينَ أُوتُواْ الْكِتَابَ مِن قَبْلِكُمْ وَإِيَّاكُمْ أَنِ اتَّقُواْ اللّهَ وَإِن تَكْفُرُواْ فَإِنَّ لِلّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الأَرْضِ وَكَانَ اللّهُ غَنِيًّا حَمِيدًا «131» وَلِلّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الأَرْضِ وَكَفَى بِاللّهِ وَكِيلاً «132» إِن يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ أَيُّهَا النَّاسُ وَيَأْتِ بِآخَرِينَ وَكَانَ اللّهُ عَلَى ذَلِكَ قَدِيرًا «133» مَّن كَانَ يُرِيدُ ثَوَابَ الدُّنْيَا فَعِندَ اللّهِ ثَوَابُ الدُّنْيَا وَالآخِرَةِ وَكَانَ اللّهُ سَمِيعًا بَصِيرًا «134»
و اگر زنى از ناسازگارى شوهرش ، يا روى گردانى اش [ از حقوق همسردارى ] بترسد ، بر آن دو گناهى نيست كه با يكديگر به طور شايسته و پسنديده آشتى كنند ، [ گرچه به چشم پوشى بخشى از حقوقشان باشد . ] و [ در حقيقت ] صلح و آشتى بهتر است . و بخل ، نزد نفوس [ آدميان ] حاضر است [ به اين خاطر هر يك از دو زوج در عفو و گذشت و سازش و اداى حقوق بخل مي ورزند ] . و اگر [ شما شوهران ] نيكى كنيد و [ از سركشى و ناسازگارى نسبت به زنان ] بپرهيزيد [ از ثواب و پاداش حق بهره مند مي شويد ] ; يقيناً خدا همواره به آنچه انجام مي دهيد ، آگاه است . « 128» و شما هر چند حريص [ بر عدالت ] باشيد ، هرگز نمي توانيد [ از نظر علاقه و ميل قلبى ] ميان زن ها [ يى كه در عقد خود داريد ] عدالت ورزيد ، پس تمايل خود را به طور كامل متوجه يك طرف ننماييد تا ديگرى را به صورت زنى سرگردان و بلاتكليف رها كنيد . و اگر توافق و سازش نماييد و تقوا را [ در محيط خانواده ] رعايت كنيد [ مورد آمرزش قرار مي گيريد ] ; زيرا خدا همواره بسيار آمرزنده و مهربان است . « 129» و اگر [ زن و شوهر راهى براى صلح و سازش نيافتند و ] از يكديگر جدا شوند ، خدا هر يك را از توانگرى خود بى نياز مي كند ; و خدا همواره بسيار عطا كننده و حكيم است . « 130» و آنچه در آسمان ها و آنچه در زمين است ، فقط در سيطره مالكيّت و فرمانروايى خداست . و البته ما كسانى را كه پيش از شما كتاب آسمانى به آنان داده شده است ، و نيز شما را سفارش كرديم كه [ در همه امورتان ] از خدا پروا كنيد . و [ هشدار داديم ] اگر كفر ورزيد [ زيانى به او نمي رسانيد ] ; زيرا آنچه در آسمان ها و آنچه در زمين است ، فقط در سيطره مالكيّت و فرمانروايى خداست ، و خدا همواره بى نياز و ستوده است . « 131» و آنچه در آسمان ها و آنچه در زمين است ، فقط در سيطره مالكيّت و فرمانروايى خداست ، و خدا نسبت به كارسازى [ همه امور جهان آفرينش ] كافى است . « 132» اى مردم ! اگر خدا بخواهد همه شما را از ميان برمي دارد ، و گروه ديگرى را [ به جاى شما ] مي آورد ; و خدا همواره بر اين كار تواناست . « 133» كسى كه فقط پاداش دنيا را بخواهد [دچار اشتباه وكوته بينى شده است ; زيرا ] پاداش دنيا وآخرت كه [ محصول ايمان و تقواست ] نزد خداست ; و خدا همواره شنوا و بيناست . « 134»
