مردم عراق هميشه «عاشق» من مي مانند!

صدام حسين، ديکتاتور سابق عراق، اندکي پس از دستگيري در دسامبر 2003، توسط ماموران سازمان FBI مورد بازجويي قرار گرفت.

خلاصه بازجويي ‌ماموران پليس فدرال آمريكا از صدام ابتدا توسط يك موسسه مستقل غير دولتي در آمريكا تحت عنوان «آرشيو امنيت ملي» منتشر شد و سپس روزنامه واشنگتن پست بخش‌هايي از آن منتشر کرد. ماموران آمريکايي در مجموع بيست مصاحبه رسمي و دست كم پنج گفت‌ و گوي غيررسمي با صدام داشته اند.

روزنامه گلف نيوز، جزئيات يکي از مصاحبه هاي FBI با صدام که در روز هفتم فوريه 2004 صورت گرفته را منتشر کرده است:

مرکز عمليات بغداد

بازجو: جرج ال. پيرو از ماموران ويژه پليس فدرال آمريکا

صدام حسين روز هفتم فوريه در يک بازداشت گاه نظامي در فرودگاه بين المللي بغداد (BIAP) تحت بازجويي قرار گرفت.

صدام در ابتداي اين بازجويي اعلام کرد: در يک مدت زمان بسيار طولاني به مردم عراق خدمت کرده است. او بزرگترين دستاوردهاي خود را برنامه هاي اجتماعي عرضه شده براي عراقي ها و پيشرفت بخش هاي مهم اقتصادي از جمله بهبود آموزش، سيستم بهداشتي، صنعت، کشاورزي و ساير بخش هايي ناميد که به گفته او عموماً شيوه زندگي عراقي ها را بهبود بخشيد.

صدام گفت: در سال 1968 مردم عراق فاقد حداقل امکانات زندگي بودند، غذا کمياب بود، هم در مناطق روستايي و هم در شهرها. زمين هاي کشاورزي مورد غفلت قرار گرفته بود و روش هاي کشاورزي ابتدايي و بدوي استفاده مي شد، اقتصاد عراق وابستگي کامل به توليد نفت داشت و بخش عمده نفت عراق توسط شرکت هاي خارجي و بدون کنترل دولتي صادر مي شد. عراق کالاهاي بسيار معدودي توليد مي کرد و اغلب کالاها وارداتي بود، سيستم بهداشتي قديمي بود و نرخ مرگ و مير به ويژه در بين تهيدستان بسيار بالا بود. درصد سواد پايين بود و ...

من يک رهبر بزرگ هستم. شما بايد از من تمکين کنيد، فقط اطاعت کافي نيست شما بايد عاشق من باشيد

صدام اعتقاد داشت همه اين حوزه ها را متحول کرده و تاکيد داشت: اين بزرگترين دستاورد و «خدمت» به مردم عراق بوده است.

ديکتاتور سابق در پاسخ به سئوالي در رابطه با اشتباهات دوران حکمراني خود گفت: "همه انسان ها اشتباه مي کنند و تنها خداوند است که عاري از هرگونه لغزش مي باشد."

صدام در عين حال اعتراف کرد که "همه تلاش هاي او از نگاه برخي مردم ، موفق ارزيابي نشده است."

زماني که بازجو براي دومين بار با طرح موضوع اشتباهات صدام ، او را تحريک کرد ، او چنين پاسخ داد: "شما فکر مي کنيد من به دشمن خود مي گويم که اشتباه کرده ام؟"

وي در عين حال توضيح داد که دشمن وي نه شخص بازجوست و نه مردم آمريکا، بلکه او سيستم دولتي آمريکا را دشمن خود مي داند.

صدام گفت: "آنچه مردم درباره گذشته من مي گويند يا مي انديشند ، مهم نيست بلکه موضوع مهم اين است که مردم در 500 يا هزار سال آينده درباره صدام چه مي گويند."

با اين حال ديکتاتور معتقد بود: "مهم ترين چيز اين است که خداوند چه نظري (درباره من) دارد. اگر خدا به چيزي معتقد باشد مردم را هم متقاعد مي کند که به آن چيز باور بياورند و اگر خداوند با چيزي مخالف باشد در اين صورت مهم نيست که مردم چه مي انديشند."

صدام اضافه کرد: "يک «خائن» اطلاعات منجر به دستگيري مرا در اختيار آمريکايي ها قرار داده است. در حالي که اين فرد به عنوان مهمان من و همچنين به عنوان يک عراقي نبايد در مقابل نيروهاي آمريکايي تسليم مي شد."

صدام حسين گفت: "نوه اين فرد خائن بعدها او را مسوول خواهد دانست و اين قضيه را به نسل هاي آينده خواهد گفت."

ديکتاتور عراق گفت: "من در آينده به نيکنامي و به عنوان مردي شناخته خواهم شد که با ظلم و ستم مواجه شده است!"

صدام گفت: "دست آخر، آنچه مردم عراق درباره او مي انديشند به خودشان بستگي دارد اما عراقي ها، رهبران عصر پيش از اسلام را با عصر اسلامي مقايسه نخواهند کرد."

وي افزود: "شهروندان عراقي اين اختيار را داشته اند تا مشارکت سياسي داشته باشند آنچنانکه در قانون اساسي داخلي در سال 1990 تصريح شد. اين ممکن بود ، به خاطر آنکه مردم رهبري داشتند و دولتي که آنها را هدايت کند.

صدام خاطرنشان کرد: "به عقيده من «عراق نخواهد مرد» و يک ملت بزرگ باقي مي ماند آنچنانکه در مقاطع مختلف در طول تاريخ پابرجا مانده است."

ديکتاتور معتقد بود: "ملت ها عموماً تنها يک بار «به اوج مي رسند» اما عراق چند بار قبل و بعد از اسلام به نقطه اوج رسيده است و از اين نظر در طول تاريخ جهان بي همتاست و اين «هديه» اي است که از جانب خداوند به مردم عراق اعطا شده است."

وي ابراز اميدواري کرد: "عراق در همه حوزه ها چه مالي، چه مذهبي و غيره پيشرفت کند"... و افزود: "به عنوان يک بشردوست (!) اميدوارم که همين قضيه براي مردم آمريکا تحقق يابد."

از صدام سئوال شد که آيا مردم عراق او را فراموش مي کنند و ديکتاتور پاسخ داد: "خير، و البته اين در دستان خداوند است."

صدام ، هر شخص وفادار به عراق و به مردم اين کشور را جزوي از حزب بعث ناميد و گفت: "اين حزب مسوول موفقيت ها و شکست هاست."

ديکتاتور از اعتقاد خود به احزاب سياسي متعدد در عراق سخن گفت و مدعي شد که يک بار در سال 1989 و بار ديگر در سال 2002 تلاش هاي وي در جهت متقاعد کردن همکارانش به لزوم تشکيل احزاب سياسي متعدد در عراق ناکام مانده است.

صدام افزوده بود: وجود تنها يک حزب براي عراق خوب نيست، کمااينکه تنها يک ايده در زندگي وجود ندارد و اين فقط خداوند است که بي همتاست. با اين حال يک سيستم سياسي مشابه با آمريکا با احزاب متعدد موجب هرج و مرج بسيار زيادي براي مردم عراق خواهد شد. من آرزو دارم احزابي به جز حزب بعث نيز در عراق فعاليت کنند."

ديکتاتور عراق با نقل قولي از کتاب خود با عنوان «زبيبه و پادشاه» گفت: "من يک رهبر بزرگ هستم. شما بايد از من تمکين کنيد، فقط اطاعت کافي نيست شما بايد عاشق من باشيد."

به رغم همه تنگناها و مسائل موجود، 100 درصد مردم در انتخابات گذشته به او راي داده بودند

صدام در پاسخ به اين سئوال که آيا يک رهبر از طريق کار براي مردم به «بزرگي» مي رسد يا از طريق ايجاد رعب و وحشت، اظهار داشت: "ايجاد ترس و واهمه باعث نمي شود يا دست کم کافي نيست که مردم را عاشق حکمران کند. عشق و دوست داشتن از طريق ارتباط حاصل مي شود."

صدام معتقد بود: "مردم سال ها پس از مرگ به من عشق خواهند ورزيد. مردم در مقابل اشغال عراق مقاومت کردند همچنانکه قبلاً اين کار را زير «پوسترهاي» صدام انجام دادند."

ديکتاتور مي گفت: "تنها تفاوت کار اين است که او اکنون در قدرت نيست بلکه در زندان به سر مي برد."

صدام اضافه کرد: "مردم تنها کسي را دوست خواهند داشت که به آنها خدمت کرده باشد."

وي سپس با يادآوري اقدامات خود به توافق صلح با بارزاني و کردها در سال 1970، ملي کردن صنعت نفت عراق در سال 1972، حمايت از جنگ عليه اسرائيل در سال 1973، دوام عراق در جنگ 8 ساله با ايران و اولين جنگ خليج فارس متعاقب آن اشاره کرد.

ديکتاتور گفت: "حتي در آن زمان عراق، 13، 14 سال تحت تحريم قرار داشت."

صدام در اين مصاحبه (2004) دنبال آن بود که بداند آيا تحريم ها همچنان پابرجاست که به وي گفته شد اين تحريم ها منقضي شده است.

صدام مدعي بود: "به رغم همه تنگناها و مسائل موجود، 100 درصد مردم در انتخابات گذشته به او راي داده بودند" و به نظر او اين بازتابي از اين واقعيت بود که عراقي ها همچنان از رهبرشان حمايت مي کردند.