سطوحی که عملیات اسپارک یا انحلال شیمیایی (اچ) شده اند

سطوحی که عملیات اسپارک یا انحلال شیمیایی (اچ) شده اند

با  کمک تکنیکهای مدرن ساخت – اسپاک و به خصوص اچ فتو شیمیایی –تقریباً تمامی طرح های دلخواه بر سطوح قابل تولید هستند.

هر دو روش ظاهر مشخصی بر سطح قالب ایجاد می کنند. قالبهای اسپارک شده سطحی تخت با حاشیه ای که با حفره های حاصل از تخلیه گرد شده دارد. سطوح اچ شده متفاوت هستند .ساختار عمیق تر است و لبه های تیزی دارد .در هر دو مورد می توان ساختار را با دمیدن ذرات سخت (کاربید سیلیسیم) یا ذرات نرم (ساچمه شیشه ای ) به ساختاری که خریدار می خواهد تبدیل کرد .با ذرات سخت سطح زبز و با ذرات نرم سطح صاف می شود.

 هر ماده پلاستیک با توجه به ویسکوزیته ،سرعت انجماد و متغیرهای فرآیند مثل فشار تزریق و دمای قالب سطح را به شکل متفاوتی تولید مجدد می کند.

یک قانون کلی این است که با کم شدن ویسکوزیته مذاب دقت سطح تولید شده بیشتر می شود.در نتیجه موادی که ویسکوزیته مذاب آنها پائین است سطح قالب و گوشه های تیز را دقیقاً تولید می کنند .نتیجه حاصل سطح بسیار مات و مقاوم در برابر خرابی است.موادی که ویسکوزیته حالت مذاب آنها بالا است. گوشه های قالب قوس بزرگتری داشته و این سطح براق بوده ولی به خرابی حساس است .بیشتر شدن متغیر های فرایند مثل دمای قالب سرعت تزریق و فشار حفره قالب باعث تولید مجدد دقیق تر ساختار ظریف سطح قالب می شود و ظاهر کلی این سطح مات تر می شود. این موضوع به این معنا است که قطعات پیچیده و مشکل که سطح بزرگی دارند و قطعاتی که ضخامت دیواره آنها بسیار متفاوت است. اگر مذاب ئاخل حفره قالب در تمامی نقاط در در شرایط یکسانی باشد سطح یکنواختی ظاهر می کنند.

از این رو ابعاد و موقعیت گلوئی تزریق و راهگاه اهمیت خاصی دارند. اگر موقعیت گلوئی تزریق نامناسب باشد کیفیت محصول کم است و در سطوحی که دور از گلویی تزریق هستند افزایش درخشندگی مشاهده می شود. علت این امر وجود مذاب سرد شده در فاصله زیاد از گلوئی تزریق و در نتیجه فشار بسیار کم برای ایجاد جزئیات ساختار است.

هنگام خارج کردن قطعه کار از قالب بافت سطح مثل شیار عمل می کند و مانع جدایش می شود. بنابراین با توجه به شیب دیواره قالب در حین اچ کردن یا اسپارک نباید بیشتر از عمق مشخصی کار کرد. جهت بافت عمودی موازی یا نامنظم نسبت به جهت خارج کردن قطعه مهم است. با حساب سرانگشتی عمق اچ کردن برای هر 0.5 شیب حداکثر mm 0.02 است.

اگر اچ کردن ماهیچه لازم باشد عمق باید کمتر باشد و یا شیب باید بیشتر باشد اگر نتوان از مقادیر پیشنهاد شده تبعیت نمود پس از ایجاد دماهای مختلف در دیواره قطعه قالب گیری از شیار به بیرون کشیده می شود . همچنین می توان ابتدا ماهیچه را خارج کرد و در نتیجه قطعه قالبگیری به سمت مرکز جمع شده و از بافت جدا می شود. (مثلاً بدنه خودکارهای ساچمه ای ) پیش شرط این کار ایجاد شیب بیشتر روی ماهیچه نسبت به سطح خارجی قطعه است.