|
یک قرن و نیم بررسی لازم بود تا این مسئله را حل کند که لایه نازک آب مایع در بالای یخ جامد باعث لغزندگی آن می شود.تحرک این لایه مایع باعث می شود که با وجود نازک بودن آن حرکت برروی آن مشکل شود.
اما در این مورد توافق وجود ندارد که چرا یخ – بر خلاف اغلب جامدات دیگر دارای چنین لایه ای از شکل مایعش بر روی خودش است.
دانشمندان مدت های درازی استدلال می کردند از آنجا که آب دارای این خاصیت غیرمعمول است که در شکل جامدش تراکم کمتری نسبت به شکل مایعش دارد، با افزایش فشار می توان نقطه ذوب آ ن را پایین آورد.
با وجود اینکه این نظر صحیح است، اما حتی نوک تیز ترین اسکیت ها هم نقطه ذوب را تنها چند درجه بالا می برند و نظریه فشار نمی تواند وجود لایه آب بر روی یخ را توجیه کند، مگر اینکه یخ قبلا به قدر کافی گرم شده باشد.
قضیه دیگری باید در کار باشد. برخی از تحقیقات بیانگر آن است که اصطکاک ناشی از کفش، اسکیت یا تایر در حال حرکت حرارت لازم برای ذوب یخ را فراهم می کند.
● اما اگر اصلا کفش حرکت نکند چه؟
نظریه دوم پیشنهاد می کند یخ ذاتا دارای یک لایه مایع است، که ناشی از حرکت مولکول های سطحی آن است که در بالای خود دیگر مولکولی برای وصل شدن ندارند و بنابراین برای پایدار شدن به اطراف حرکت می کنند.
شاید هم لغزندگی یخ را باید به ترکیبی از این دو نظریه مربوط باشد.
|
