معرفی کامل(به همراه عکس) انواع ماهیان زینتی...................

رامیرزی (Mikrogeophagus ramirezi) یا (Ram cichlid)
رامییزی ریزه میزه ramirezi

رامیزی یکی از زیباترین و در عین حال آرامترین سیچلایدهای در اندازه کوچک میباشه

دارای نام علمی Microgeophagus ramirezi هست

و در ایران به نامهای رامیزی-رامیزیا و در دیگر نقاط به همین نام رامیزی -بولو-گلد-جرمن رم و همچنین سیکلید پروانه ای شهره است

این ماهی میتونه به 7.5 سانتیمتر برسه

بومی آمریکای جنوبی همیشه سر سبز و ریو اوریوناکو و قسمتهای از کلمبیاست

1 جفت از آن حداقل به 50-60 لیتر آب احتیاج دارند
به آبی با کیفیت بالا سافت تا کمی اسیدی نیازمندند و شرایط فاکتورهای آبی آنها مانند دیسکاس ماهیان هست

نرها معمولا کمی درشتر و خوشرنگتر و همچنین در باله پشتی در شعاع 1-2 ((اوایل باله پشتی))دارای باله بلندتر و گسترده تری نسبت به ماده ها میباشند و ماده ها معمولا نسبت به نرها کمی کوچکتر و در هنگام زاد و ولد در قسمت زیرین آنها میتوان نقاط مایل به صورتی را مشاهده کرد

دارای رژیم غذایی گوشتخوار میباشند و من خودم بهشون کرم خونی و گاهی دل ریز شده میدم((به غذا های زنده ریز از جمله آرتمیا لارو پشه ها و... علاقه فراوانی نشان میدهند))

برای تخم گذاری آنها باید 1 سطح صاف مانند سنگ صاف یا چوب آماده و آنها را خوب تغذیه کنید گاهی ممکنه که رامیزیای ریزه میزتون 1 گودال تو شنها بکنند و تخمهاشون رو اونجا بزارند که بعدا خودشون روی 1 سطح صاف تخمهارو منتقل میکنند در این هنگام جفت والدیت از تخمها محافظت میکنند ولی ماهی نر نسبت به هر جسم متحرکی اطراف محل تخمگذاری بشدت واکنشی تا سر حد مرگ نشان میدهد
بزرگ کردن بچه ها کمی صبر و حوصله میخواهد.....

توجه کنید این رامیزیای زیبا رو با هر ماهی همخونه نکنید چرا که با سیچلیدهای دیگر اکثرا نمیتونه بسازه منجر به مرگ یا گوشه گیریش میشه و با دیسکاس ماهیم بعد از 1 مدت بخاطر خلق و خوی سیچلاید بودنش کمی قلمروطلب میشه((بخصوص در وقت تخمگذاری)) و دیسکاس شما نمینونه از عهدش بر بیاد

با رامیزی میتونید گیاه طبیعی رو بخوبی نگه دارید

در آخر اینکه سعی کنید آب رامیزیاتون کریستاله باشه و سیفون و تعویض منظم آب از یادتون نره و((نیتراته آب تانک را بین 25-50 و زیر 25 میلی نگهداريد)) تا رامیزیای زیبا داشته باشید

«خانواده گوارامیها»
گوارامیها دارای انواع زیادی هستند. آنهایی که در ایران تاکنون تکثیر و پرورش یافته اند، شامل: گوارامی آبی، کاذبی، زرد و گوارامی عسلی، گوارامی بوسنده، گوارامی پرل، فایتر یا سیامی جنگجو، گوارامی دارف کوتوله و گوارامی بهشتی هستند.
که اغلب این ماهیها به ماهیهای ضعیفتر و کوچکتر از خود آزار می رسانند. بنابراین باید همیشه گوارامیها را رقم بندی کرد و گوارامیهایی که با ماهیهای داخل آکواریوم یک اندازه باشند قرار داد.
نگهداری از گوارامیها کار آسان و ساده ایی است چون مقاومتشان نسبت به بقیه ماهیهای آکوریومی بیشتر است.
چنانچه گرسنه بمانند خیلی زود هم جنس خواری می کنند و اگر بتوانند حتی بقیه ماهیها را طعمه خود می کنند و آنها را بعنوان غذا می خورند.
گوارامیها خیلی زیاد تغییر رنگ می دهند، در مواقع ترس و آمیزش رنگ آنها پررنگ می شود و با هر تغییراتی در داخل آکواریوم رنگ آنها عوض می شود. برای تکثیر گوارامیها باید از ماهیهای بالغ که معمولا بین 6 تا 8 ماهگی بالغ می شوند انتخاب کرد.
باید از بهترین آنهایی که سرحالتر، شادابتر و خوب رشد کرده اند و نسبت به بقیه بزرگترند و در واقع از شاه تخمها یا شاه ماهیها هستند انتخاب و مورد استفاده تکثیر قرار گیرند.

روش تکثیر و پرورش انواع گوارامیها

تمام گوارامیها برای تکثیر و پرورش شرایط یکسان و مساوی دارند.
چنانچه شما بتوانید یک نوع آن را با موفقیت تکثیر و پرورش دهید از بقیه گونه های دیگر گوارامیها براتی خواهید توانست تخمگیری بعمل آورید و براحتی آنها را پرورش دهید.
در ابتدا بایستی گوارامیهای ماده و نر قبل از تخمگیری 15 روز بطور جداگانه نگهداری شوند تا علاوه بر علاقه و میل بیشتر تعداد تخم زیادتری را در موقع تخمریزی رها سازند.
ترتیب و رعایت انجام کارهای لازم برای تکثیر گوارامیها دارای اهمیت زیادی است. چنانچه بموقع آن کارها انجام نگیرد نتیجه تکثیر خراب خواهد شد.
باید همزمان با آماده ساختن ماهیهای مولد برای انجام تخمریزی پیش بینی لازم را برای تهیه غذای لاروهای گوارامیها صورت بگیرد و از قبل اقدامات لازم را انجام داد و برای آنها غذا تهیه کرد.
لاروهای گوارامی در ابتدا خیلی ریز هستند و غذای خیلی ریزتری احتیاج دارند. معمولا نوزادان میگو را تا یکهفته بعد از شنای آزاد نمی توانند صید کنند و بخورند زیرا برایشان بزرگ است و اگر بی غذا بمانند تمام آنها تلف خواهند شد.
بنابراین باید موجودات زنده خیلی ریزتری را مانند انفوزئرها و فیتوپلانکتنها را تولید کرد. تا لاروهای گوارامی بعد از آنکه کیسه زرده زیر شکمشان را جذب کردند و دارای شنا آزاد شدند، بتوانند آنها را بعنوان اولین غذا استفاده نمایند.

طرز تهیه آنفوزئرها و فیتوپلانکتنها:
ابتدا ظرفی را آب کنید و در مکانی قرار دهید که نور مستقیم آفتاب به آن بتابد. برای تولید فیتوپلانکتنها و تک سلولیهای گیاهی مقداری برگ کاهو را داخل ظرف قرار دهید. برای تولید انفوزئرها بهتر است مقداری کاه گندم را داخل ظرف قرار دهید. بعد از گذشت یکهفته داخل آب موجودات ره بینی و خیلی ریزی تولید شده اند که غذای لاروهای گوارامی در مرحله اولیه زندگی شان خواهد بود.

طرز تکثیر و پرورش گوارامیها
ابتدا آکواریومی که ارتفاع آب آن 15 سانتیمتر باشد را با آب که دارای سختی 6 تا 8 درجه dh و دمای مناسب 27 درجه سلسیوس باشد، مهیا و آماده می سازیم.
برای جلوگیری از مزاحمتهای احتمالی دور آکواریوم پوشیده می شود که از بیرون برایشان مزاحمت ایجاد نشود و داخل آکواریوم شن یا ماسه و شعله اکسیژن قرار داده نمی شود. گوارامیها قادرند از سطح آب اکسیژن بگیرند و باید در محیطی آرام و ساکت و بدور از مزاحمتهای دیگران و بدون تلاتم آب تخمریزی کنند.
چند شاخه گیاه طبیعی یا مصنوعی در روی سطح آب قرار دهید.
از آنجائیکه گوارامیهای نر خیلی زیاد علاقه به تخمها و نوزادان دارند با شتاب و عجله می خواهند صاحب نوزاد شوند و این عجله و شتاب در مواقعی که ماهی ماده آمادگی نداشته باشد اختلاف بوجود می آید و ماهی نر شروع به زدن و کندن دم و باله های ماهی ماده می کند. اگر ماهی ماده همچنان بی میل و بی رغبت به تخمریزی باشد، آنچنان ضربات شدیدی را خواهد خورد که گاهی منجر به تلف شدن ماهی ماده خواهد شد.
وجود چند شاخه گیاه طبیعی و مصنوعی پناهگاهی برای ماهی ماده خواهد بود که بتواند رد لابلای آنها پنهان و مخفی شود. و بتدریج ماهی ماده آماده خواهد شد و با گذشت چند ساعت اعلام آمادگی برای تخمریزی خواهد کرد. و بدون ناراحتی و درگیری و با بدن سالم و شاداب به کنار ماهی نر خواهد آمد و با راهنمایی ماهی نر به قسمت لانه هوایی هدایت می شود. و در آنجا آرام باقی می ماند و در چندین مرحله با ماهی نر تخمریزی می کنند.
بنابراین نحوه تخمریزی و مراحل انجام کارها بترتیب اهمیت بشرح زیر است.
1- آکواریوم محل تخمریزی باید دارای آبی با سختی بین 6 تا 8 درجه dh و دمای 27 درجه سلسیوس باشد. ارتفاع آب حداکثر 15 سانتیمتر و دور آکواریوم پوشیده شود.
اکسیژن داخل آکواریوم قرار نمی گیرد چون باعث تلاتم آب خواهد شد و گوارامیها محیط آرام و ساکت را دوست دارند. هیچگونه شن و یا ماسه در کف قرار ندهید و هرگز برای آنها مزاحمت ایجاد نکنید. چند شاخه گیاه داخل آکواریوم قرار دهید تا علاوه بر اینکه محیط طبیعی برای ماهیها ایجاد می شود، ماهی ماده بتواند در لابلای آن رد مواقع ضروری پنهان شود. با ایجاد چنین محیطی حالا می توانید ماهی نر را بداخل آکواریوم بگذارید.
ماهی نر شروع به ساختن لانه هوایی می کند و با بزاق دهانش از سطح آب هوا می گیرد و بصورت حبابهای بلوری شفاف در سطح آب بصورت لانه هوایی به خانه سازی می پردازد. بیشتر دوست دارد در بین گیاهان باشد. اگر گیاهان برگ دار پهن استفاده شود، در زیر برگ گیاه لانه هوایی ایجاد می کند. و سر پناه مناسبی برایش خواهد بود. و مکان مناسبی برای تخمها و لاروها در چند روز اول است.
2- بعد از گذشت 24 ساعت حالا نوبت به معرفی ماهی ماده خواهد بود. بآرامی ماهی ماده را داخل آکواریوم قرار دهید. دقت کنید، کوچکترین ضربه ای به بدن ماهی ماده باعث صدمه جدی و یا اینکه احتمالا از شدت درد و ضربه وارده به بدنش تخمریزی را به تأخیر می اندازد که در این فاصله چون حوصله ماهی نر کم است امکان ضربه زدن شدید به ماهی ماده زیادتر می شود و ممکن است ماهی ماده تلف شود. بنابراین با حوصله و بآرامی ماهی ماده را در کنار ماهی نر قرار دهید. با اضافه شدن ماهی ماده به آکواریوم، حرکات زیبا و دیدنی ماهی نر شروع خواهد شد. بطوریکه رقصهای زیبا و با ایجاد حرکاتی موزون که بهمراه این حالت، آبششها را باد می کند و ژست مخصوصی می گیرد و با گاردهای زیبا به دور و اطراف ماهی ماده می چرخد و همراه رقص، ماهی ماده را به آغوش می گیرد و به زیر لانه هوایی که ساخته است می برد و خیلی زود خانه اش را تکمیل تر و بزرگتر می کند. سپس ماهی ماده را دعوت به تخمریزی در محل لانه هوایی می کند. اگر ماهی ماده آماده باشد در همان ساعات نخست اعلام خواهد کرد و برای تخمریزی به زیر لانه هوایی می رود و خیلی آرام می ایستد و تخمریزی شروع می شود. و چندین ساعت تخمریزی طول می کشد و در هر نوبت تخمها در داخل لانه هوایی چیده می شود چنانچه ماهی ماده به هر دلیلی آماده نباشد و از کنار ماهی نر فرار کند و به طرف دیگری برود. این عمل باعث عصبانیت ماهی نر خواهد شد. ماهی نر دوباره دنبال او می رود و از او دعوت بعمل می آورد و چنانچه با بی میلی و فرار ماهی ماده روبرو شود. شروع به زدن ماهی ماده می کند. ماهی ماده که احساس خطر می کند سعی در مخفی و پنهان شدن دارد. در این مرحله وجود گیاهان بکمک او خواهند بود و او در لابلای آنها دور از ماهی نر ساعتی را پنهان می شود. این تعقیب و گریزها و ضربه زدنها ساعتها ادامه خواهد داشت. و در مواقع عصبانیت ماهی نر در هر دفعه با حمله تکه ایی از باله یا دم و یا از بدن ماهی ماده را کنده و با بی رحمی تمام با او رفتار می کند. اگر ماهی ماده نتواند بخوبی خود را مخفی کند، خیلی زود بد شکل و بد قیافه و بی حال و پژمرده و نیمه جان می شود و چنانچه اوضاع بهمین صورت پیش برود تلف خواهد شد. بنابراین باید مراقب باشید قبل از آنکه ماهی ماده به این وضع دچار شود، چندین شاخه گیاه حتما در آکواریوم قرار دهید. و در صورتیکه تشخیص دادید ماهی ماده آمادگی تخمریزی ندارد او را سریعا از آنجا خارج کنید.
چنانچه ماهی ماده اعلام آمادگی نماید در نهایت حداکثر بین 24 الی 48 ساعت جفت تخمریزی خواهند کرد و پس از پایان تخمریزی ماهی ماده را به آکواریومی که از قبل آماده کرده اید و دارای آب سالم و تمیز و آماده دارد منتقل کنید و مقداری داروی متیلن آبی به آب اضافه کنید تا زخمهای ماهی ماده عفونی نشوند و سپس ماهی ماده را با غذاهای زنده برای مرحله بعدی که باید 15 روز آینده باشد آماده نمائید. خیلی زود قسمتهای کند شده بدن ماهی ماده ترمیم خواهد شد و بحالت اول بر می گردد و بنابراین همه نگرانیها پایان خواهد یافت. مسئولیت و مراقبت از تخمها بعهده ماهی نر خواهد بود. بنابراین ماهی نر در آکواریوم باقی می ماند و شما می توانید تخمها را در داخل لانه هوایی مشاهده نمائید که بصورت دانه های ریز و مانند شکر سفید رنگ است.
ماهی نر از تخمها مراقبت می کند و گاهی که در اثر ترکیدن حبابهای هوایی بعضی از تخمها به پایین می افتند سریعا ماهی نر با دهان برداشته و آنها را مجددا به داخل لانه هوایی بر می گرداند. ماهی نر مرتب این عمل را تکرار می کند و بخوبی تخمها را تمیز می کند و برایشان حبابهای جدید می سازد و از آنها بخوبی مراقبت بعمل می آورد. تا اینکه تخمها بعد از 36 ساعت باز خواهند شد. همچنان نر فعالیت می کند و تمام لاروهای تازه بدنیا آمده را تمیز می کند و دوباره به حبابهای هوایی بداخل لانه بر می گرداند. از زمانیکه تخمها تبدیل به لارو می شوند. حداکثر تا سه روز ماهی نر در کنار لاروها باقی می ماند بعد از آن بهتر است ماهی نر را برداشته و لاروها را به تنهایی نگهداری کنید. در این سه روز که ماهی نر از آنها مراقبت می کند هیچگونه غذایی احتیاج ندارند و از کیسه زرده ایی که در زیر شکمشان دارند تغذیه می کنند. از این مرحله به بعد چون لاروها قد می کشند و قادرند بخوبی شنا کنند و به تمام نقاط دیگر آکواریوم می روند و از فرمان پدر اطاعت نمی کنند و در نهایت ماهی پدر عصبانی می شود و آنهایی که از لانه دور می شوند با عصبانیت می خورد، پس برای محافظت از بچه ها بهتر است ماهی نر را در روز چهارم بردارید.
از روز سوم معمولا لاروها قادرند شنای آزاد داشته باشند و می توانند موجودات ریز زنده را صید کنند و بخورند. بهترین این موجودات ریز زنده در این مرحله برای لاروها می تواند آمفوزئرها و فیتوپلانکتنها باشد. که برای این منظور همانطوریکه قبلا گفته شد بایستی از یکهفته قبل برایشان تدارک دیده و پرورش داده باشید.
حالا باید از ظرفی که در آن کشت و پرورش آمفوزئر و فیتوپلانکتن داده اید یک لیوان از آن آب را بردارید و در تمام سطح آکواریوم لاروها بآرامی پخش کنید. تا لاروهای گوارامی خیلی زود بتوانند در تمام نقاط آکواریوم براحتی آن موجودات زنده ریز را که همراه آن آب به آکواریومشان وارد شده است بخوبی صید کنند و آنها را بعنوان غذا بخورند. روزانه چهار نوبت باید بدین ترتیب به آنها غذا بدهید و معمولا تا پنج روز غذای آنها بدین روال خواهد بود. رنگ آب آنها سبز خواهد شد که مناسبترین آب برای رشد لاروهای گوارامی همان آب سبز است.
بعد از گذشت پنج روز لاروها کمی بزرگتر شده اند و حالا قادر خواهند بود که از نوزادان میگوی نمکی که تازه از تخم باز شده اند و ریز هستند تغذیه بعمل آورند. (دقت کنید نباید از نوزادان میگو که در 24 ساعت یا بیشتر از تخم در آمده اند استفاده کنید زیرا نوزادان میگو بصورت میکرونی رشد می کنند که البته اندازه رشد آنها را با چشم نمی توانید مقایسه کنید. و در این مرحله لاروها قادر به خوردن آنها هستند.) نوزادان میگو در مدت 24 ساعت بعد از باز شدن رشد می کنند و قد می کشند که بزرگ بودن آنها باعث خواهد شد لاروهای گوارامی قادر بخوردن آنها نباشند ولی نوزادان میگوی تازه از تخم درآمده ریز هستند و لاروهای گوارامی زرد می زند و کاملا شکم لاروها توپ و برآمده می شود و شما می توانید تشخیص دهید که آیا آنها غذا خورده اند یا خیر؟ چنانچه مشاهده نمودید که شکم لاروها خالی است باید مجددا به آنها آمفوزئر و فیتوپلانکتن بدهید و در روزهای بعد مجددا نوزادان میگو را امتحان کنید. چنانچه تعداد لاروهای گوارامی زیاد هستند، بهتر است آنها را به محیط بزرگتری که از قبل مهیا و آماده ساخته اید انتقال دهید و در آنجا با رعایت تمام اصول صحیح و با حفظ و کنترل زنجیره های مراقبتهای ویژه پرورش دهید.
دیده شده است که یک جفت گوارامی حدود دو هزار عدد تخم گذاشته است و تمام آنها تبدیل به لارو شده اند ولی بدلیل عدم رعایت اصول مربوط به تغذیه و در واقع گرسنگی تمام آنها تلف شده اند. اهمیت پرورش آمفوزئرها و فیتوپلانکتنهای گیاهی و استفاده در تغذیه در مراحل اولیه زندگی لاروها آنقدر مهم است که نتیجه تکثیر را بطور کلی عوض می کند و سپس بعد از گذشت پنج روز لاروها چون قد می کشند و بزرگتر می شوند قادرند بخوبی از نوزادان میگو تازه بدنیا آمده بخوبی تغذیه کنند و با سرعت رشد خواهند کرد. مشکل نگهداری لاروها اساسا تا 15 روز اول زندگیشان است. مسئله مهم دیگر گوارامیها اختلاف اندازه آنها است. که خیلی زود ریز و درشت خواهند شد یعنی تمام لاروها به یک اندازه رشد نخواهند کرد بعضی ها که بهتر غذا خورده اند سریعتر رشد می کنند و بزرگتر می شود و بهمین ترتیب بین اندازه آنها اختلاف زیادی به چشم می خورد. و این خطری است که چنانچه گرسنگی ببینند. بزرگترها به کوچکترها حمله می کنند و آنها را طعمه قرار می دهند و در بین آنها عادت همجنس خواری پیش خواهد آمد که روزانه تعداد زیادی از آنها توسط هم نوعانشان از بین خواهند رفت و روز به روز تعداد آنها کمتر خواهد شد. که چاره کار تغذیه مناسب است و باید در هر 15 روز یکبار آنها را رقم بندی کرد. یعنی بزرگترها را جدا و با همدیگر نگهداری کنیم و کوچکترها را هم با همدیگر نگهداری کنیم و تمام اصول و برنامه غذایی آنها را بدقت انجام دهیم و طبق و یک برنامه مرتب و منظم هر 15 روز یکبار آنها را رقم بندی کنیم. برای این منظور می توانید از تورهایی که چشمه های متفاوت دارند به اندازه مورد نیاز درست کنید و ماهیها را داخل آن تورها قرار دهید آنهایی که کوچکترند از چشمه های تور بخوبی عبور می کنند و بزرگترها در داخل تور باقی می مانند و با زحمت کمتری آنها رقم بندی خواهند شد. چنانچه این اقدامات را انجام دهید تعداد زیادی از لاروها به ثمر خواهند رسید. باید توجه داشته باشید! بهترین راندمان و درصد موفقیت زمانی است که از ابتدای تخمریزی تا عرضه به بازار فقط 3% درصد خطا داشته باشید (یعنی از هر 100 عدد لارو فقط 3 عدد آن از مرحله تخمریزی تا فروش تلفات بدهید) چنانچه بیشتر از 3% خطا دارید و تلفات می دهید باید برگردید و بدقت از اول تا آخر تمام برنامه کارتان را مرور کنید و نواقص آنرا برطرف سازید. و در هر قسمت که اشکال دارید باید سریعا برای رفع آن اقدام نمائید تا از تلفات بیشتر لاروها جلوگیری بعمل آید.

طرز تشخیص جنسیت گوارامیها:

ماهی نر:
1- دارای باله پشتی بلندتر که نوک آن تیز است.
2- دارای باله زیر شکمی بلندتر که نوک آن تیز است.
3- دارای بدن دراز، کشیده و لاغرتری نسبت به ماده است.
ماهی ماده:
1- باله پشتی کوتاه تر و نوک آن گرد است.
2- باله زیر شکمی کوتاه تر و نوک آن گرد است.
3- دارای بدن گرد، چاق و از عرض پهنتر است

معرفی ماهیان زنده زا= انواع مولی - گوپی پلاتی - دم شمشیری
ماهی گوپی!!!

نام ماهیان : گوپی
طول حداکثر: 6 سانتی متر
سطح شنا: میان آب
مکانهای جاگیری :میان تخته سنگهاو گیاهان آبزی
نور مناسب: روشن ، بدون تابش مستقیم آفتاب
همزیستی: سازگار با تمام ماهیان
تغذیه: غذای خشک
خصوصیات فیزیکوشیمیایی : دما 25درجه سانتی گراد - سختی آب 20 درجه - PH= 7
دشواری نگهداری: گروه 2

رفتار و نوع تولید مثل : زنده زا،یکی از فراگیرترین و زیباترین ماهیان اکواریومی بوده و تقریباً تمامی رنگهای موجود در رنگین کمان را میتوان در ماهیان گوپی مشاهده کرد. تکثیرکنندگان گوپی با اصلاح نژاد به انواع مختلف گوپی دست یافته اند. تکثیر آن در اکواریوم امکان پذیر است.




براي نگهداري از ماهي گوپي توصيه مي شود آکوارومی کوچک با حجم 20 گالن همراه با مقدار زیادی گیاه آكواريومي نظیر java Fern و java Moss استفاده شود. گیاهان فوق مقاوم هستند و می توانند ترکیبات آب سخت را که برای گوپی ها مطلوب است تحمل كنند.
خانواده گوپي
گوپی ها از وابستگان مولی ها، پداتی ها و دم شمشیری ها هستند که نام خانواده این گونه Poeciliidae می باشد. همه آنها زنده زا هستند به این معنی که بچه زا می باشند. این ماهیها گونه هایی هستند که بین آنها سازگاری وجود دارد. بنابر این شما می توانید آنها را در کنار هم بدون هیچ خطری نگهداری کنید.
ماهی گوپی معمولا PH در محدوده متوسط یعنی 7 (خنثی) را ترجیح می دهد اما می تواند خود را با شرایطی پایین تر تا 6 و در نهایت تا بالای محدوده 7 (نزدیک به 8) وفق دهد و ( اگرچه آنها آب سخت را به خوبی تحمل می کنند) سختی آب می بایست در حد متوسطی باشد. هنمچنین در مقابل سختی كم مقاومت نيستند. درجه حرارت محيط نگهداري آنها می بایستی پایین تر از 75 درجه فارنهایت باشد اما می توانند درجه حرارتی مابین 60تا 80 درجه فارنهایت را نيز تحمل کنند.

از گوپی ها استفاده گسترده اي براي كنترل پشه مي شود و به عنوان غذاي اين ماهي پشه هايي كه تهديدي براي انتقال بيماري مالاريا هستند را مي توان استفاده كرد.
شما می توانید در آکواریوم خانه خود به گوپی ها غذاهای خشک شده، فریزری، لارو قرمز رنگ پشه های ریز، توبی فیکس، میگوی آب شور و همچنین غذاهای آماده که حاوی حجم بالای سبزیجاتی نظیر Spirulina است، بدهید.
هیچگاه به آنها بیشتر از آنچه که در 1 دقیقه می توانند بخورند غذا ندهید. باقیمانده غذايي که خورده نمی شود تجزیه شده و مخزن را آلوده می کند. اگر بخشي از غذاي آنها خورده نشد، آنها را جمع آوری کنید. به گوپی هایتان در وعده های کمتر مثلا 2 دفعه در طول روز غذا دهید.

گوپیها را با ماهی Betta (نوعی ماهی آکواریومی) یا دیگر ماهیهایی که جنبش و حرکت کمی دارند نگهداری نکنید زیرا آنها به باله های خودشان صدمه خواهند زد. همچنین ممکن است به خودشان آسیب برسانند.
بنابراین بهترین راه این است که چندین گوپی را بصورت زوجی برای کاهش حالت تهاجمی و جنگجویی ماهیها در آکواریوم با هم نگهداری کنید.
ماهی گوپی نر باله های بلندتر با رنگهای جالب توجهی دارد و بقیه خصوصیات ظاهری اش نسبت به ماده که معمولا بزرگتر است برابری دارد.
گوپیها در آبهایی که کیفیت بهتری دارد سالم تر خواهند بود. برنامه غذایی مناسب همراه با آبی که زود به زود تعویض شود محیطی سالم تر را ایجاد می کند. بهترین مقدار تعویض 10 تا 15 درصد آن هر هفته یا 20 تا 25 درصد در هفته های بعد توصیه می گردد.
تکثیر گوپی ها خیلی آسان است. در حقیقت تنها چیزی که نیاز است یک نر همراه 2 ماده می باشد. حال ممکن است این سوال در ذهن شما بوجود آید که چرا فقط 1 ماده مورد نیاز نیست؟ این مسئله به این خاطر است که گوپی های نر بیشتر وقت و نیرویشان را صرف جلب توجه کردن ماده ها می کنند. بنابراین بهتر است که در ازای 1 نر دو ماهی ماده موجود باشد تا ماده ها هر از چند گاهی فرصت استراحت داشته باشند.
گوپی نر، گوپی ماده را بارور می کند. به این صورت که از باله مخرجی اش یا همان منفذ تناسلی استفاده کرده و این کار را انجام می دهد. ماده هایی که باردار می باشند معمولا در محیط تاریک ظاهر می شوند و اطراف مخرج و همینطور بدنشان افزایش حجم پیدا می کند.

ما توصیه می کنیم که ماهی های ماده باردار را از داخل ماهي دان به مخزن زایشگاه برای تولد بچه هایشان انتقال دهید.

اگر بعد از تولد نوزادان، بالغين را از داخل جعبه زایمان خارج نکنید، بزرگترها، نوزادان را خواهند خورد (حتی اگر مادرشان باشد).

اين ماهي با ساير ماهیهایی که همگی در رده زنده زا ها هستند مانند:
تتراها، رازبوراها، گورامی ها، ماهیان رنگین کمان، گریدوراس ها، پلکوها، لوچ ها، گورامی دارف (کوتوله) و گربه ماهیان کوچک سازگاري دارند

ماهی نسبتا صلح طلب که بومی رودخانه ی آمازون بوده و تا 20 سانتیمتر رشد می کند.البته نباید زیاد به صلح طلبی این ماهی دل بست چون بسیار حساس و قدرتمند است
حتی پیرانا ها هم جرات نزدیک شدن و درگیری با این ماهی را ندارند.سورم(Heros Severum) ها معمولا بیشتر گیاهان آکواریومی را از بین خواهند برد بنابراین به کسانی که دوست دار گیاهان اکواریومی هستند توصیه می کنیم که قید این ماهی را بزنند.همچنین از دیگر عادت های بد این ماهی کندن چاله در کف آکواریوم است. چون بعد از بزرگ شدن می تواند ماهی های کوچک را شکار کند بهتر است با ماهی های هم نوع خودش نگهداری شود.
شرایط مناسب برای نگهداری آنها از قرار زیر است: دما بین 22-25 درجه سانتیگراد سختی(dH) 4-6 و pH حدود 6-6.5
سورم ها انواع غذاهای بسته بندی شده چون پلت ها،پولکی و... را می پذیرند.همچنین سبزیجات تازه ای چون کاهو اسفناج کدو و نخود آب پز(پوست گرفته) را به خوبی دیگر غذا ها خواهند خورد.
سورم نیز تا اندازه ای مثل دیسکوس خجالتی است و معمولا گوشه ای از آکواریوم را انتخاب کرده و اکثر ساعات روز را در این مکان می گذراند.عاملی که باغث می شود تا این ماهی نزد ماهی های دیگر خطرناک جلوه کند دندان های جلویی این ماهی است که هیچ ماهی ای دلش نمی خواهد تا بوسیله ی آنها زخمی شود.شکل ظاهری این ماهی دیسک مانند است که شباهتی نبز به دیسکوس دارد.سورم ها در سه رنگ طلایی،سبز و فیروزه ای عرضه می شوند. باله های شکمی به رنگ مسی است9-8 خط عمودی تیره رنگ نیز در طول بدنش به چشم می خورد.این خطوط بیشتر در دوران جوانی به ظاهر می شوند و با بزرگ شدن و بالغ شدن سورم ها تنها نیمی از آنها که به باله ی دمی ماهی نزدیک تر هستند باقی می مانند.با این حال این ماهی قادر است تا این خطوط و رنگ های بدنش را روشن و خاموش کند.چشمان این ماهی رنگ شاخصی از قرمز و نارنجی دارند.
باله ی پشتی و مخرجی ماهی نر در مقایسه با ماده نوک تیز تر بوده و اندازه اش نیز درازتر از باله ی ماده است.که این باله ها در ماهی نر تا نزدیکی باله ی دمی کشیده می شود.رنگ نر و ماده در حالت کلی یکی است ولی ماده ها کمی رنگ پریده تر بوده و خطوط آبی رنگ کرمی شکل در سر ماده ها بسیار کم است(ندارند). نر بالغ باله های درازتر و نوک تیز تری دارد.ماهی ماده(بالغ) نقطه ی تیره رنگی بر روی باله ی پشتی درست در بالای دومین راه خود (بین دومین و آخرین
ها می پردازند.برای تکثیر تنها روش این است که اجازه دهید ماهی جفت خودش را خودش انتخاب کند.ولی به خاطر داشته باشید که سورم ها بسیار مشکل پسند هستند و ممکن است این امر زمان زیادی از شما بگیرد.از اولین نشانه های انتخاب جفت قفل کردن لبها و نیز مجادله ی بین جفت غالب با دیگر هم تانکی ها و سورم ها است.البته بسیار به ندرت اقدام به جفت گیری می کنند.تکثیر آنها باید در تانکی مجزا انجام شود.کف پوش تانک باید از سنگ های تیره رنگ تشکیل شود.این ماهی از داشتن مکان هایی برای مخفی شدن بسیار خوشش می آید که برای این منظور می توان از گلدان های سفالی استفاده کرد که علاوه بر ایجاد مکانی برای مخفی شدن سورم ها بستر مناسبی نیز برای تخم ریزی آنها فراهم می کند.همپنین بسیار به شرایط آب آنها دقت کنید زیرا بسیاری از بیماری های آنها به خاطر شرایط نا مطلوب آب است. بعد از تخم ریزی بطور کامل از تخم ها نگهداری می کنند.ماهی ماده بالای سر تخم هایی که ممکن است به 1000 عدد برسد ایستاده و از آنها مراقبت می کند.بچه نیز در دهان والدین مراقبت می شوند و برای شکار کردن بیرون می آیند.غذای مناسب برای بچه ها، آرتمیای تازه از تخم در آمده و یا پولکی می تواند باشد

و اما تکثیر ماهی سورم

برای تکثیر این ماهی باید 5-6 جفت سورم را در داخل یک آکواریوم تقریبا بزرگ بذارید و روزی 3-4 بار با غذاهایی که گفتم تغذیه کنید بعد از چند وقت حرکات عجیبی از خود بروز میدهند و با سرعت به سمت یکدیگر ملهمیکنند و به هم ضربه میزنند که این رفتار برای تعیین جفت میباشد و این عمل بین دو ماهی نر انجام میگیرد و سپس نر غالب با ماده ی مورد نظر جفت میخورد و در آکواریوم با هم شنا میکنند که در این موقع باید آنها را به آکوارییوم دیگری منتقل کنید و این کار را باید سریع انجام دهید وگرنه در همان آکواریوم تخم ریزی میکنند و پس چند ساعت بعد از تخم ریزی از مواظبت از تخمها خسته میشوند و دیگران تخم ها را میخورند پس از انتقال به آکواریوم دیگر یک تکه سنگ سیقلی بر دیواره ی آکواریم به صورت عمود قرار دهید ترجیحا رنگ روشن (مرمر) .
پس از چند روز جفتها به سمت سنگ رفته و با حرکات لرزشی خود و لب دهان خود آن را تمیز میکنند پس از آن 14 ساعت بعد از تمیز کردن شروع به تخم ریزی میکنند و این تخم ریزی 16 ساعت طول میکشد سپس سنگ را به آکواریومی با دمای 30 درجه منتقل کنید (سختی باید پائین باشد) و کمی نمک بدون ید به آن اضافه کنید سپس مقداری متیلن بلو به آب اضافه کنید به گونه ای که رنگ آب آبی آبی شود و ینگ هوا را در مقابل تخم ها قرار دهید .
تخمها بعد از 36 ساعت به لارو تبدیل میشود
نکته: رنگ تخمها قهوای است و اگر دیدید سفید شده بدانید قاچ زده

بعد از در آمدن لاروها تا 3 روز نیاز به غذا ندارند و از کیسه ی زرده خود تغذیه میکنند بعد از سه روز باید روزی 5 قاشق آب کاهو و اسفناج به مدت 3 روز به آنها بدهید و کمی هم تخم میگوی نمکی .پس از 3 روز فقط با تخم میگو نمکی تغذیه کنید

معرفی ماهیان کاراسین= انواع تترا ها - کاراسین - دالر - مدادی و ...
خاستگاه منطقه آمازون
خانواده : تترا
رفتار : به صورت گروهی شنا میکند ، ترسو
غذا : تترامین
ویژگیهای جنسی : ماهی نر کوچکتر و کشیده تر است .
دشواری پرورش : 3
طول ماهی بالغ : 12 سانتی متر
حداقل طول آکواریوم : 100 سانتی متر
دمای مناسب آب : 24-28




این ماهی به صورت گروهی شنا میکند و برای آکواریوم های بزرگ که جای شنا ی کافی داشته باشد مناسب است . در تنهایی ماهی ترسوئی است . آکواریوم آن باید پوشیده از گیاهان مختلف باشد تا از آنها تغذیه کند . بهترین حالت نگه داری از شش قطعه ماهی یا ببیشتر در آکواریوم به تنهایی میباشد .

پرورش این ماهی چندان آسان نیست و بیشتر مورد استفاده ی متخصصان قرار میگیرد و آکواریوم این ماهی باید شرایط خاصی داشته باشد که شامل غارهای زیاد داشتن است یعنی آکواریوم این ماهی باید به گونه ای طراحی شود که غار های زیادی داشته باشد . این ماهی آب های سخت را ترجیح میدهد و از مشخصه های دیگر این ماهی آن است که تخم های خود را در دهانش نگه میدارد مانند اکثر گونه های بارش . نام دیگر و عامیانه تر این ماهی بارش طلایی میباشد .

سیچلاید کی هول(سوراخ کلیدی) Keyhole cichlid


این ماهی نام عمومی اش را از لکه سیاهرنگی که شبیه به سوراخ کلید بوده و بر روی بدن زرد رنگش قرار دارد و درست از روی چشمش میگذرد ، می گیرد. آن در طبیعت بومی قسمتهای شمالی آمریکای جنوبی است.

این سیچلاید گونه ای بسیار آرام است که هرچه سنش بیشتر می شود باله های پشتی و شکمی بزرگتر و طبعی تر می شوند. این ماهی در هر طبقه از آب شنا کرده و تا 10 سانتی متر (4 اینچ) رشد میکند. تکثیر خیلی راحت بوده و جهت تخمریزی نیاز به سنگهای صاف دارد. دمای 24 درجه سانتی گراد(79 فارنهایت) را برای مخازن تکثیر و آب سبک و نیمه سنگین (4-12) را ترجیح می دهد. تغذیه این ماهی با یک رژیم غذایی گوشتی همانند سایر سیلکیده ها می باشد.