بعضي ادمها در برابر كارهاي بدشان احساس گناه ميكنند و عذاب وجدان ميگيرندو گمان ميكنند بايد علت كارهايشان را به همه توضيح دهند. بعضي ديگر به راحتي خيلي كارها را انجام ميدهند بي ان كه حتي به روي مبارك بياورند. گروه اول انسانهاي انسانتري هستند چرا كه حداقل هنوز وجدان دارند كه عذاب وجدان بگيرند.
«عذاب وجدان» به گونه اي تفاوت اين ادم ها را نشان ميدهد. داستان از نامه نگاري ميان دو زن كه زماني با يكديگر دوست بوده اند اغاز ميشود و يكي از انها به خيانت خود اعتراف ميكند و براي فرار از عذاب وجدان تصميم ميگيرد در نامه هاي طولاني علت كارش را براي دوست خود توضيح دهد. كتاب در قالب نامه تا پايان پيش ميرود. نامه نگاري ميان اشخاص متفاوت كه همگي به خيلي كارهاي خود در همين نامه ها اعتراف ميكنند و البته همه با يكديگر ارتباط دارند.
شخصيت هاي داستان كه هر كدام در انزوايي حاصل از عدم وجود عشق به سر ميبرند كم كم به خود ميايند و حقايق نا گفته اي را فاش ميكنند و وجدانهاي خفته ي خود را بيدار.
البادسس پدس نويسنده ايتاليايي به خوبي روابط سرد و اجباري و افكار ماتم زده و نوميدانه ادمهاي درمانده را در قالب نامه در اورده است و البته اگر چه در جاهايي خاص روابط انها پيچيده ميشود اين بيه جذابيت كتاب اضافه كرده است.
« عذاب وجدان» با ترجمه زيبا و روان بهمن فرزانه و توسط انتشارات ققنوس اولين بار در سال 1382( خيلي مطمئن نيستم) به بازار فرستاده شد.
http://bookclub.blogfa.com/8706.aspx
