نسل ما - نسل بعد از جنگ - هيچ شناخت بي واسطه‌اي از جنگ ايران و عراق ندارد و آنچه از اين هشت سال مي‌داند حاصل خواندن و شنيدن نوشته‌ها و گفته‌هاي ديگران است.اما در اين ميان بعضي از نوشته‌ها هستند كه مي‌توانند تصويري نسبتا روشن از واقعيت جنگ - يعني همان چيزي كه مردم كشور با تمام وجودشان آنرا تجربه كرده‌اند- به ما نشان بدهند. يكي از اين نوشته‌ها كتاب «سفر به گراي 270 درجه» نوشته احمد دهقان است.
شخصيت اول داستان نوجواني است كه امتحانات مدرسه را رها مي كند تا براي روزهاي عمليات خودش را به جبهه برساند و خواننده را به همراه خود به جبهه‌ها و زير خمپاره و تركش و بمباران مي‌برد.خواننده داستان از يك سو با تصاويري هولناك از پيكر‌هاي مجروحين و شهدا مواجه مي‌شود و از سوي ديگر با شخصيت رزمندگان و طرز رفتار آنها در اين موقعيت آشنا مي‌شود. رزمندگان در اين كتاب انسان‌هايي زميني معرفي مي‌شوند با تمام ضعف‌ها و قوت‌هاي يك انسان عادي، انسان‌هايي عادي كه در وقت نياز كاري غير عادي انجام دادند و با فداكاري كشور را حفظ كردند. اما افرادي را هم مي‌بينيم كه حتي در اين موقعيت به چيزي جز راحتي خودشان فكر نمي‌كنند.
«سفر به گراي 270 درجه» در كنار «زمين سوخته» اثر احمد محمود و «شطرنج با ماشين قيامت» نوشته حبيب احمدزاده از بهترين رمان‌هايي است كه درباره‌ي جنگ ايران و عراق نوشته شده است.
«سجاد»
http://bookclub.blogfa.com/8609.aspx
