ازبکستان
ازبکستان
جمهوری ازبكستان در بخش مركزی آسیای میانه و بخش بزرگی از سرزمین‌های واقع در بین رودخانه‌های سیردریا و آمودریا قرار گرفته است. ازبكستان با پنج كشور قرقیزستان در شمال شرقی، قزاقستان در شمال و شمال غربی، تركمنستان در جنوب غربی، تاجیكستان در جنوب شرقی و افغانستان در جنوب هم‌مرز است. مساحت سرزمین ازبكستان ۴۴۷٬۴۰۰ کلیومتر مربع و طول آن از شمال تا جنوب 930 كیلومتر و از غرب تا شرق 1425 كیلیومتر است.
ازبكستان دارای طبیعتی رنگارنگ و زمینی ناهمار است. بعضی مناطق آن دارای كوهستان‌های بلند و رودخانه و دریاچه‌های فصلی و بعضی مناطق دیگر آن از بیابان‌ها و زمینهای كم‌آب تشكیل یافته است. مناطق كوهستانی، تقریباً یك پنجم خاك ازبكستان را تشكیل می‌دهد و بلندترین نقطه آن در ازبكستان به 4643 متر می‌رسد. تعداد كل دریاچه‌های ازبكستان به حدود هشتاد می‌رسد كه اكثر آن‌ها را دریاچه‌های كوچك تشكیل می‌دهد. بزرگترین دریاچه ازبكستان «آرال» نام دارد كه بخش جنوبی آن به ازبكستان تعلق دارد.
ازبكستان پرجمعیت‌ترین كشور در میان جمهوری‌های آسیای میانه است و از لحاظ شمار جمعیت، سومین كشور بعد از روسیه و اوكراین قرار دارد. بنا به آمار سال 2004 جمعیت كشور به 26 میلیون نفر می‌رسد كه حدود 63 درصد آن در روستاها زندگی می‌كنند.
در سال 1924 به شوروی سابق ملحق شد و در سال 1991 از آن استقلال یافت. كشوری كم ارتفاع است كه فقط در مناطق جنوبی وشرقی، دارای ارتفاعات و كوههای مختلف می باشد. آب وهوای قاره ای وخشك، با زمستانهای كوتاه و ملایم، از ویژگیهای ازبكستان است. كوههای جنوبی این كشور، از جهت تولید برق و آبیاری زمینهای زیر كشت، اهمیت فراوانی دارند. این كشور، بزرگترین تولید كننده ماشین آلات و صنایع سنگین درآسیای میانه بوده، و به علت دارا بودن خاك حاصلخیز وچراگاههای فراوان، تولیدكننده كتان، گوشت و لبنیات نیز می باشد. ازبكستان، ذخایر معدنی و طبیعی مانند: زغال سنگ – نفت – آهن و گاز طبیعی دارد
کشوری کم ارتفاع است که فقط در مناطق جنوبی وشرقی، دارای ارتفاعات و کوههای مختلف می باشد. آب وهوای قاره ای وخشک، با زمستانهای کوتاه و ملایم، از ویژگیهای ازبکستان است. کوههای جنوبی این کشور، از جهت تولید برق و آبیاری زمینهای زیر کشت، اهمیت فراوانی دارند .غرب ازبکستان پست و عمدتا بیابانی است.
رودهای مهم: آمودریا ، کارادریا.
بلندترین نقطه: قله بانووکا 4488 متر
