| گر بود عمر به ميخانه رسم بار دگر خرم آن روز که با ديده گريان بروم معرفت نيست در اين قوم خدا را سببی يار اگر رفت و حق صحبت ديرين نشناخت گر مساعد شودم دايره چرخ کبود عافيت می‌طلبد خاطرم ار بگذارند راز سربسته ما بين که به دستان گفتند هر دم از درد بنالم که فلک هر ساعت بازگويم نه در اين واقعه حافظ تنهاست |
|
بجز از خدمت رندان نکنم کار دگر تا زنم آب در ميکده يک بار دگر تا برم گوهر خود را به خريدار دگر حاش لله که روم من ز پی يار دگر هم به دست آورمش باز به پرگار دگر غمزه شوخش و آن طره طرار دگر هر زمان با دف و نی بر سر بازار دگر کندم قصد دل ريش به آزار دگر غرقه گشتند در اين باديه بسيار دگر |
|
تعبیر:
از زحمتی که تحمل کرده ای و تو را به نتیجه نرسانده است نا امید شده ای. غم و اندوه حاصلی ندارد و راههای دیگر را امتحان کن. اراده داشته باش و نا امیدی را رها کن. با هر کسی راز خود را در میان نگذار.
