اشعار محلي بوشهري

او كه از بار فراقت درب و داغونن مونم

آه سينه ش تو بهارا هم تووسونن مونم

او كه قلاب خيالش پشت سيلي شيرّن

گير دوم عشق  تو چال زنخدونن مونم

او كه تو خورجين سينه ش غير مهر تو نبي

دس و پا  تو كنده و زنجيل و زندونن مونم

او كه آربيز دلش دائم مي بي زه  درد وغم

باز مسّن از شراب ريت غزلخونن مونم

سي نكردي تا بيبيني اي كه از گرماي عشق

صورتش سرخن و اَنُو نار خندونن مونم

مي سُوونه كشك غم  نازت تو اَنجاني دلم

بي سرانجومي كه زير تیر بارونن مونم

اي  جهازي كه زده ليمر شي خاصه كرده  در

مي خوره موج مطاف و گير طيفونن مونم

هر كجا ديدي كسي كنج و كوار خلوتي

دح دو و گيچ كسل يا كه پريشونن مونم

خوب سيلش كن كه بشناسيش چكارن و كی ين

عاشق و کشته یه عمری بی اجازه ی تو مونم

مسّ او چیش قشنگ و لب غلبی تو مونم

انتظار تو مونم هر رو پسین گه تو تیو

بین صد قافله دل داده ی رسوی تو مونم

چوکیلی بازی نکن پی چیش و ابروت دیگه سیم

که اسیر و مُسّر عشوه و غمزه ی تو مونم

گل بیگیر شدّه چنن وختی گل ری تو هسی

که تو هف سنگ  همیشه طالب شدّه ی تو مونم

خیط و قلاب نسون بهر هداک دل مو

که تو گرگورم و دیونی شیدی تو مونم

صد کشه گفتم و بازم یه کشی دیگه میگم

نشسه تو دلم سي سال غم پی كوله بار امشو

كنم صدها هزارون گله اي از ملك دار امشو

نديدم مو جووني و نبردم لذت از عمرم

نكرده سي مو فرقي باز امسالم زپار امشو

چقه بالا كنم دس تمنا پيش تو يا رب

نخونده جاي جغد سيم قمري و بلبل هزار امشو

گل سرخي نديدم تو خزون دل به عمر خوم

همه ش چيش انتظارم كي بيايه سيم بهار امشو

نمي فهمم چمن فل فاليُم حالم غريبن سيم

مثيكه رفته زيرناخونم خار كُنار امشو

مي فهمم رنج و درد و غصه مال منه تنا ني

نه بالِي خوم غم مردم چه خوردم بي شمار امشو

چقه بايد ببينم ناكو و ناجور از اي عالم

بكش سي مو كه از دنيا برم همچون غبار امشو

ندارم دلخوشي هيچي جهان گشته چو زندونم

قِدُم كرده هلال از درد و مُچه از فشار امشو

همه ديوا نقاب ادمي بر چهره و مسّن

نديدم يار خوش سيما شدم ازنو خمار امشو

ندارم طاقت سختي خدايا رس به فريادم

لِوَرده اسغون پا و دسُم زير بار امشو

نه كم داره(( كمالي )) هم تو دل درد و غم و غصه

بنالم سي او هم هر دم از اين  قلب فگار امشو

خليلو هيچ دلش خوش ني از اي چند روزه ي زنده ي

همه ش پُش بلگ زدن سيش همه باخته ري قمار امشو

حرف تو ری کمّه ی دِریا او روزا یادِمِن

هر چی سیم گفتی تو از عشقت به وَالله یادِمِن

کم سی مو گفتی که عشقت پُی دلُم خورده گِرن؟

مو هَمِی او عشوه کِردن ها و نازا یادِمِن

وختی که کِر می شدی پشت جِهازایِ لِهام

دو زدَن ری چیت دِریا ردِّ پاها یادِمِن

هَمّیِ پنشمبِدا وختی می رفتی "شیخ حسن"

چادر و مقنی قشنگِت او دعاها یادِمِن

کِلّه می بَسّی ری تختِت مثل حوری یا پری

از پِسِش سیلُم می کِردی مو او سیلا یادِمِن

شُو تُوِسون وختِ شرجی موقعِ نم رختِنا

بُنگ شروه سر می دادی او نواها یادِمِن

عاشقُم کِردی وُ تو غُبّه چُکُندی گسل مو

داد و فریاد غریبیم بین موجا یادمن

وختی از پیشُم می رفتی دل تو سینم مرده بی

مردن دل تا ابد پُی اشک غم ها یادِمِن

تو خرابِی دل نمونده هیچ جایی سی خوشی

پاک خوشی ها رفته یادُم نا خوشی ها یادِمِن

با ((خلیلو)) عهد و پیمونِت شِکوندی بی وفا

تا که زِندَم تا که دنیا باشه بر جا یادِمِن

پ.ن

وَالله:وَلا:قسم به خدا

گرن:گره

جهازا:لنج ها

لهام:به پهلو خوابیده در جزر دریا

چیت:ماسه

پنشمبدا:پنج شنبه ها

شیخ حسن:یکی از علمای بزرگ شیعه و از مبارزین با استعمارانگلیس

مقنی:روسری (مقنعه)

کلّه:پشه بند

سیلا:نگاه ها

شو توسون:شب های تابستان

بنگ:بانگ

غبّه:قسمت عمیق دریا

وختی که بارون نباره نوگ و نودون سی چمن

ای نباشه نون خشکی چیل و دندون سی چمن

چندل خونه شکس طاقش گلمبی ری سرم

فرش مرغوب کویر و فرش کاشون سی چمن

اسغون مونده تو زخم و خار بمبک تو گولیم

زنده ی گلخونه ای وزیر نیلون سی چمن

جنگل سوزی میخوام تا سیم بخونه بلبلی

ناله مرغ شو و خار بیابون سی چمن

هم دگل اشکس و هم فرمن و هم کانی سکون

باد قبله، باد برو،باد هیرون سی چمن

ری سر جی شیر نر که زوزه میده گرگ گر

اسب تازی لکه میره اسب شیطون سی چمن

وختی همسادم نمیره او خوشی گولیش دومن

قلیه هامور پی مرغ و فسنجون سی چمن

دل تو سینه وختی خوش نی غرق درد و ماتمن

تار و تمبور و دوهل ساز نی انبون سی چمن

دسم الان زیر سنگن داد و فریادم هوان

وعده ی ملک ری و تخت سلیمون سی چمن

ای خدا حالم پریشونن ز دس روزگار

خال تو کنج لب و زلف پریشون سی چمن

کار ازیی حرفا گذشته پیچ تو دل کشتتم

اوشه هیچ فویده نداره زیره زنیون سی چمن

بال فر کردن میخوام تا فر کنم از ای قفس

دس اشکسه تو گردن پای لنگون سی چمن

میکنه شکوه ((خلیلو)) از ته دل تا ابد

وختی نی نور سحر شام غریبون سی چمن