یکی از عمده ترین آثار فیزیکی حاصل از تنزل هزینه های حمل و نقل و افزایش تسهیلات ارتباطی، تغییر در ساختار فضای اقتصادی مناطقی است که به طریق توسعه شبکه های حمل و نقل قابل حصول شده اند. این پدیده در نوع خود موجب شده است که اراضی مناطق دور دست که به دلیل فقدان بازار و مشکلات دسترسی به آنها بایر مانده بوده اند، مورد بهره برداری قرار گرفته و وارد کادر تولید شده اند و با این ترتیب با افزایش قیمت زمین در نواحی دوردست “رانت زمین” افزایش یافته است. به موازات چنین تغییرات وسیع فضایی در افزایش قیمت زمین، اثرات متقابلی را نیز در افزایش قیمت اراضی حومه شهرها برجای گذاشته و با توسعه روزافزون شهرها که خود مولد پیشرفت تسهیلات ارتباطی است به فزونتر شدن “رانت موقعیتی” زمین انجامیده است.
