برای آنکه به طور تمام و کمال برای شرایط آینده انرژی آماده شویم، لازم است تمام سطوح دولتی مجموعه ای از راهبردهای حفظ و مقابله ای انرژی را در پاسخ به حالتهای متنوع سناریوهای عرضه انرژی، فراهم آوردند. البته عملکرد ناهماهنگ سطوح مختلف دولتی ابهام و دلهره را- که دلیل اصلی برای ارائه این طرح است- افزایش خواهد داد.
فرایند طرح مقابله ای باید بتواند سه محصول اصلی را تولید کند. اول خود فرایند را: ارتباط بین سطوح متعدد دولتی و مؤسسات خصوصی می تواند تضادهایی را بر سر نقشها، مسئولیتها و امور مالی ایجاد کند. برای اجتناب از ابهام، پیش از آنکه کمبود انرژی پیش آید، این تضاد باید حل و فصل شود. دوم آنکه، فرایند باید به ارتباطات کاری رایج در بین برخی سطوح دولتی، کسب و کار خصوصی و مؤسسات، برای مکمل قرار دادن راهبردها منتهی شود. سوم آنکه، فرایند باید بتواند طرحهایی احتمالی و راهبردهایی تکمیلی تولید کند که برای پوشش دادن حالات مختلف کمبودهای انرژی مناسب به عنوان مثال:
· کمبودهای پیش بینی شده دوره ای طولانی
· کمبود محلی، سه هفته ای، 8 تا 12 درصدی که ناشی از تخصیص نامناسب سوخت باشد
· کمبود ملی، 6 ماهه، 8 تا 12 درصدی که ناشی از شوک بین المللی باشد(مشکل مصر)
· کمبود شدیدتر 12 تا 20 درصدی
· کمبود بالغ بر 20 درصد که همراه با جیره بندی باشد
لازم است تمام دست اندرکاران مربوط آگاه باشند که در شرایط مقابله ای چه تدابیری را باید اتخاذ کنند، چه اموری می توانند به دیگران محول کنند، کارهایشان چه هزینه ای به دنبال دارد، خدمه آموزش دیده آنها از کجا آمده اند و محدوده کارایی آنها تا کجا است. این اطلاعات باید در حد کافی مشخص باشند تا بتوانند به عنوان پایه ای برای تصمیم گیری در خصوص سیستم حمل و نقل عمومی، تاکسی و سواری مشترک و هزینه های فراهم آوردن هر یک از این تصمیمها به شمار می رود.در مجموع، این طرحها باید بوضوح مسئولیت های مکمل، نتایج مورد انتظار و جدولهای زمانی مناسب را ترسیم کنند .
تقریباً تمامی سازمانهای برنامه ریزی کلان شهرها، طرحهای مقابله با کمبود انرژی حمل و نقل را با توجه به توصیه های دولت باید تهیه نمایند. توصیه های مربوط به انرژی یک کلان شهر، بر مبنای مطالعه ای جامع به قرار زیر است:
1. اصلاح قوانین برای اولویت دادن به حمل و نقل عمومی در تخصیص سوخت.
2. حفظ برنامه های مشترک در کلان شهرها
3. توسعه منابع ذخیره سازی سوخت
4. تعیین نوعی هماهنگ کننده انرژی در شهرها و روستاها
5. تشویق ساعات کاری قابل انعطاف
6. افزایش سیستم حمل و نقل عمومی و اتوبوس
7. تعیین قوانین استا نی برای استفاده از اتوبوس مدارس در شرایط اضطراری برای استفاده عموم.
8 . بررسی تأثیر کمبود انرژی بر تاکسی ها و نقش احتمالی آنها در جابجایی محلی در شرایط اضطراری
9. توسعه برنامه های پارک سوار منطقه ای و طراحی مسیر ویژه برای اتوبوسها
10. تهیه موافقت نامه به منظور ایجاد همیاری متقابل بین دولتهای محلی، مسئولان حمل و نقل و رانندگان تاکسی ها
11. شروع مذاکرات و گفتگوهای بین دولتی در زمینه برنامه های مقابله ای انرژی و راه حل های محلی
طبیعتاً، هر کلان شهر اولویتها و سازوکارهای اجرایی طرحهای مقابله ای را که به عواملی مانند جمعیت، اقتصاد، ترکیب شهر، سطح سرویس عبور و مرور، ویژگیهای استخدام و غیره بستگی دارد تعیین کرده و به کار می گیرد
