يک تيم تحقيقاتي از موسسه فناوري فلوريدا(FTI) با همکاري محققاني از دانشگاه ايالتي نيويورک(SUNY) و موسسه ملي استاندارد و فناوري(NIST) موفق شدند با استفاده از اسيدهاي هوميک نانوذرات نقره توليد کنند.
به گزارش سرويس فناوري ايسنا، وجود نانوذرات نقره در محيط زيست و محيط هاي آزمايشگاهي در حال افزايش است. دليل اين امر خواص مفيد متعدد اين مواد نظير خواص آنتي باکتريال و ضد قارچ است؛ به طوري که از نانوذرات نقره به طور روزافزون در محصولات صنعتي استفاده مي‌شود. با وجود اين شرايط، نگراني جديدي بوجود مي‌آيد و آن اين‌که چه سرنوشتي در انتظار نانوذرات رها شده در محيط است. اخيرا مقاله‌اي به چاپ رسيده که در آن به توليد طبيعي نانوذرات در طبيعت اشاره دارد.
يک تيم تحقيقاتي از موسسه فناوري فلوريدا(FTI) با همکاري محققاني از دانشگاه ايالتي نيويورک(SUNY) و موسسه ملي استاندارد و فناوري(NIST) موفق شدند با استفاده از اسيدهاي هوميک نانوذرات نقره توليد کنند.
ماري سون، از محققان FTI مي‌گويد: يکي از همکاران ما، ويرندر شارما، مقاله‌اي خوانده بود که در آن نويسندگان ادعا کرده بودند از آب انگور براي توليد نانوذرات استفاده کرده‌اند. پس از خواندن اين مطلب، همکار ما به اين موضوع انديشيد که با روشي مشابه، ما نيز مي‌توانيم نانوذرات نقره مورد نظر خود را از اسيدهاي هوميک(ماده اصلي سازنده خاک) توليد کنيم.
وي مي‌افزايد: براي شروع، ما ابتدا از روش‌هاي سنتي براي توليد نانوذرات خود استفاده کرديم و سپس از اسيدهاي هوميک بستر يکي از رودخانه‌ها استفاده کرديم. در نهايت تعجب، متوجه شديم رنگ زرد مربوط به نانوذرات در ظرف مشاهده مي‌شود. نمونه مورد نظر به مراکز ديگر ارسال شد تا حضور نانوذرات در آن تاييد شود.
اسيد هوميک يک ترکيب پيچيده از اسيدهاي آلي است که در طول فرآيند زوال مواد آلي مرده تشکيل مي‌شود. البته ترکيب دقيق شيميايي آن از نقطه‌اي به نقطه ديگر و از فصلي به فصل ديگر متغير است.
اين تيم تحقيقاتي يون‌هاي نقره را با اسيد هوميک‌هاي بدست آمده از منابع مختلف در دماها و غلظت‌هاي مختلف ترکيب کردند و در نهايت دريافتند که محصول بدست آمده پس از 2 تا 4 روز نانوذرات نقره است. آن‌ها معتقدند که اين فرآيند بسيار شبيه فرآيند توليد نانوذرات در آزمايشگاه است. پيش از اين تلاش‌هاي زيادي صورت گرفته بود تا مشخص شود چگونه نانوذرات نقره در طبيعت حل شده و در محيط يون نقره آزاد مي‌کند.
اين پروژه اين ايده را مطرح مي‌کند که شايد بخشي از يون‌هاي نقره طي يک فرآيند طبيعي به نانوذرات تبديل مي‌شوند. همچنين اين پروژه به اين سوال پاسخ مي‌دهد که چرا در معادن قديمي که مطمئنا نانوذرات ساخت بشر به آنجا راه نيافته، نانوذرات با غلظت بسيار بالا وجود دارد.
