هر روز يك خبر

رییس سازمان پژوهش‌های علمی و صنعتی ایران گفت: با آغاز به کار شبکه علمی کشور، پهنای باند دانشگاه‌ها به حدود یک گیگ افزایش می‌یابد که نسبت به میزان فعلی بسیار زیاد است.

عباس طائب در گفت‌وگو با خبرنگاران اظهار کرد:‌ یکی از ضرورت‌هایی که همه کشورهای پیشرفته از آن بهره‌مندند، شبکه علمی کشور است که با برنامه‌ریزی‌های انجام شده و با همکاری سازمان فن‌آوری اطلاعات و وزارت ارتباطات امیدواریم با زمانبندی مناسب و دقیق در دهه مبارک فجر این شبکه را افتتاح کنیم.

وی هم‌چنین با بیان اینکه پروانه شبکه علمی را رگولاتوری به ما اعطا می‌کند، تاکید کرد: در مقایسه با تجهیزات و سرمایه‌گذاری که وزارت ICT انجام می‌دهد، باید به یکسری اصول و مبانی در مدیریت و بهره‌برداری از شبکه‌ علمی متعهد باشیم که این اصول و مبانی در پروانه دیده شده است.

رییس سازمان پژوهش‌های علمی و صنعتی ایران در ادامه ابراز کرد: شبکه علمی می‌تواند به ویدیوکنفرانس‌های علمی نیز سرویس بدهد که این موضوع یک ضرورت و اولویت برای کشور محسوب می‌شود.

طائب یادآور شد: طبق برنامه در دهه مبارک فجر این شبکه ابتدا در استان تهران اجرایی شده و به واسطه آن کلیه دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی و وابسته به وزارت علوم به این شبکه ملحق می‌شوند که پس از آن این موضوع را باید هرچه سریع‌تر در سراسر کشور اجرایی کرد.

وی افزود: ‌کلیه تجهیزاتی که در این طراحی پیش‌بینی شده بود، در مرحله اول برای شهر تهران خریداری شده و بخشی از آن هم در شرکت مخابرات استان تهران نصب شده است و اکنون باید یکسری تجهیزات در دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی تهران نصب شود و شرایط لازم برای شروع فعالیت شبکه علمی کشور فراهم شود.
 

نظر می رسد شرکت گوگل می خواهد آخر هفته پرخبری را برای خود در رسانه ها ثبت کند زیرا طی روزهای 12 و 13 ژانویه در میان اخبار فناوری نام این شرکت بسیار به چشم می خورد.

از جمله اخبار مرتبط با این شرکت راه اندازی اولین نمایشگاه علمی آنلاین در جهان است که به نظر می رسد برای سالها یکی از آرزوهای بزرگ کارمندان گوگل بوده است. این نمایشگاه اولین رقابت جهانی آنلاین علمی ویژه کاربران 13 تا 18 ساله است که دوست دارند از تجهیزات و محصولات گوگل برای ثبت و به اشتراک گذاشتن مطالعات علمی خود استفاده کنند.
به گفته "کریستین فوردلا" یکی از مدیران بخش آموزش گوگل هدف از برگزاری نمایشگاه این است که ابزار مناسب را در اختیار کودکان قرار دهیم تا بتوانند از هر گوشه ای از جهان در مطالعات علمی شرکت داشته باشند. شاید این کودکان در خانه مشغول تحصیل کردن باشند و یا در مناطق دور افتاده ای زندگی کنند و یا از دسترسی به نمایشگاه علمی محلی محروم باشند. با این همه دسترسی به اینترنت از ابزار ضروری حضور در نمایشگاه است.
از مراکزی که در برگزاری این نمایشگاه با گوگل همکاری کرده اند می توان به نشنال جئوگرافیک، سرن، لگو و SA اشاره کرد و افرادی مانند وینت سرف، پدر اینترنت و "اسپنسر ولز" اکتشاف گر و محقق مشهور نشنال جئوگرافیک قضاوت این رقابت آنلاین را به عهده دارند.
تنها هدف گوگل از برگزاری این نمایشگاه و رقابت اهدای جایزه و بورسیه تحصیلی نیست، بلکه این شرکت می خواهد کودکان را برای ایجاد تغییری بزرگ در مشکلات محلی و جهانی آماده کند.
نشریه گاردین از زاویه ای دیگر به این نمایشگاه نگاه کرده و آن را تلاش گوگل برای یافتن انیشتین بعدی در جهان اعلام کرده است. این شرکت با برگزاری اولین نمایشگاه بین المللی آنلاین علمی در جستجوی نخبه های نوجوان است و برای یافتن انیشتین آینده 50 هزار دلار جایزه در نظر گرفته است.
شرکت کننده های نوجوان این نمایشگاه تا 4 آوریل فرصت دارند ایده های خود را در وب سایت نمایشگاه به ثبت رسانده و پس از آن باید برای دفاع از ایده خود در برابر بزرگترین دانشمندان جهان به کالیفرنیا بیایند.
طی رویدادی دیگر، موتور جستجوی گوگل لیستی از پر طرفدار ترین حروف انگلیسی را در میان جستجوهایش منتشر کرده است که "آلفایوت" نام دارد.
در این لیست حروف محبوب به همراه تعداد جستجوهای آنها در سطح جهان در دوره زمانی نامشخص معرفی شده اند. برای مثال حرف A در این لیست با 25 میلیارد و 440 میلیون جستجو به عنوان محبوب ترین حرف انگلیسی معرفی شده است. در پی آن حرف I/i با داشتن 25 میلیارد و 300 هزار جستجو رتبه دوم محبوب ترین حروف و حرف S با چهار میلیارد و 410 میلیون جستجو رتبه سوم جهان را به دست آورده است.
همچنین همانطور که در تصویر نیز دیده می شود حروف H با یک میلیارد و 490 میلیون جستجو، Z با یک میلیارد و 430 میلیون جستجو و J با یک میلیارد و 320 هزار جستجو کم جستجو ترین حروف در سطح جهان معرفی شده اند.
بر اساس گزارش گیزمگ، گوگل همچنین ترتیب محبوبیت اعداد را در میان جستجوی های اینترنتی به این ترتیب معرفی کرده است: عدد 6 رتبه اول، 1 رتبه دوم، 2 رتبه سوم، 3 رتبه چهارم، 4 رتبه پنجم، 5 رتبه ششم، 0 رتبه هفتم، 7 رتبه هشتم، 8 رتبه نهم و 9 رتبه دهم.
 

آیا تاکنون به این موضوع فکر کرده‌اید که محبوب‌ترین حروف و اعداد در زبان انگلیسی چه حروف و اعدادی هستند. گوگل که تاکنون خدمات اینترنتی زیادی را برای کاربران خود در سرتاسر جهان از جستجو در نقاط مختلف جهان تا جستجو در درون بدن شما ارائه کرده این بار هم در خدمت شماست.



البته این حروف و اعداد محبوب‌ترین حروف و اعداد به کار رفته در محتوای ثبت‌شده در دنیای تحت نفوذ گوگل به عنوان غول جستجوگر اینترنتی جهان است. راستی شما می‌توانید مثلا توضیح بدهید چرا عدد ۶ محبوب‌ترین رقم اعلام شده است؟
 

کلمه ویکی‌پدیا هم مانند گوگل در حال تبدیل شدن به یکی از واژگان مشترک دنیای ماست اگر چه تاکنون بارها در جواب سوال دوستان خود گفته‌ایم که خب گوگل کن به جواب می‌رسی اما به همین نحو از کلمه ویکی‌پدیا بهره نمی‌بریم اما تقریبا در همین گوگل‌کردن‌هایمان بارها بهترنی نتیجه‌ای که بدست می‌آوریم همان صفحه دانشنامه ویکی‌پدیاست.

این جملات را گفتیم تا به اینجا برسیم که اعلام کنیم؛ این بزرگترین دانشنامه آنلاین، امروزپانزدهم ژانویه سال ۲۰۱۱ ، «۱۰سالگی» خود را جشن می‌گیرد. این دانشنامه آنلاین اکنون تقریبا ۱۷ میلیون مقاله در ۲۷۰ زبان زنده دنیا را در خود جای داده که تمامی آنها توسط جامعه داوطلب اینترنتی خلق شده‌اند.

ویکی‌پدیا انگلیسی در پانزدهم ژانویه سال ۲۰۰۱ میلادی (۲۵ دی ۱۳۷۹) آغاز به کار کرد و توسط موسسه انتفاعی ویکی‌مدیا پشنیبانی می‌شود که در سال ۲۰۰۳ راه‌اندازی شده و تاکنون با کمک‌های داوطلبانه به کار ادامه داده است. کمک‌های داوطلبانه‌ای به تعداد ۵۰۰ هزار مرتبه و به ارزش ۱۶ میلیون دلار.

بهتر است شرح بهتر ویکی‌پدیا را از زبان خودش بشنویم (البته ببینیم):

ویکی‌پدیای انگلیسی (به انگلیسی: English Wikipedia) نسخه زبان انگلیسی دانشنامه ویکی‌پدیا است. این نسخه که در تاریخ ۱۵ ژانویه ۲۰۰۱ به کار افتاد در نوامبر ۲۰۰۵ به بیش از ۸۸۰,۰۰۰ مقاله دست یافت. این نسخه هم قدیمی‌ترین و هم بزرگ‌ترین ویرایش بین تمامی زبان‌های ویکی‌پدیا است. در سال ۲۰۰۷ یک چهارم کل مقاله‌ها در تمام ویکی‌پدیاها متعلق به زبان انگلیسی بوده است. این نسخه حتی از جمع مقالات دو نسخه زبان آلمانی و زبان فرانسوی که به ترتیب بزرگ‌ترین نسخه‌های بعد از انگلیسی هستند نیز بزرگ‌تر است. در ۱۴ ژوئن ۲۰۱۰، شمار مقالات این دانش‌نامه بیش از ۳ میلیون و ۳۲۲ هزار بوده است.

در سال‌های اخیر ویکی‌پدیا شاخه‌های دیگری هم پیدا کرده است و سایت‌های به اصطلاح خواهرخوانده‌ای مانند ویکیشنری، ویکی‌مدیا کامونز و ویکی‌سورس را در کنار خود دیده است. آکنون دنیای وب به جایی رسیده است که به نظر نمی‌توان اینترنت را بدون ویکی‌پدیا تصور کرد نظر شما چیست؟ آیا ویکی پدیا در زندگی مجازی شما هم نقشی دارد و آیا تاکنون به کمک شما هم آمده است؟

پیشنهاد ویژه: در ایران هم برخی افراد نسبت به برگزاری جشن‌هایی داوطلبانه برای ده‌سالگی ویکی‌پدیا اقدام کرده‌اند که در این صفحه می توانید با انتخاب شهر خود از مکان آنها مطلع شوید. در تهران نیز مکان‌هایی در نظر گرفته شده که می‌توانید با ثبت نام قبلی در آنها شرکت کنید. (لطفا جای ما را هم خالی کنید!)

 

سلام

من محمد نمازی از یزد ، منطقه صفاییه هستم .

خوشحالم که یه نفر یزدی توی این سایت پیدا کردم !!

ممنونم از پست های خوبتون !!

موفق باشی

دانشمندان پس از سال‌هاي تحقيق و بررسي موفق به نسل جديد هوش مصنوعي شده‌اند كه بر اساس آن روبات‌ها مي‌توانند مانند انسان‌ها و حيوانات رفتار كردن و انجام عملي خاص را از يكديگر بياموزند و آن را انجام دهند.

به نقل از پي‌سي‌ورلد، اين فناوري هوشمند حدود يك اينچ طول دارد كه نزديك چرخ‌هاي روبات نصب مي‌شود.
روبات هوشمند به واسطه اين فناوري جديد قادر به تشخيص بشقاب غذا است و مي‌تواند پس از برداشتن و قرار دادن آن‌ها در محل مورد نظر، غذا را داخل هر يك از ظروف بريزد.
دايره فعاليت‌هاي اين روبات به‌گونه‌اي است كه اگر در آنِ واحد، روبات ديگري را در حال كمك به انسان‌هاي مدفون شده زير آوار ببيند، فعاليت لازم براي كمك به آن‌ها را انجام مي‌دهد.
"داريو فلورئانو " از پروفسورهاي علوم ربوتيك در مركز EPFL و "لائورنت كلِر " از دانشمندان دانشگاه لائوسين آمريكا اعلام كرده‌اند كه اين فناوري جديد به روبات امكان مي‌دهد تا حركات يكديگر را زير نظر بگيرند و از طريق هوشمند مصنوعي، با تحليل اين رفتارها بتوانند مانند آن‌ها عمل كنند و فعاليت مشابه را كه تاكنون براي آن‌ها تعريف نشده بوده انجام دهند.
از مهم‌ترين مثال‌هايي كه اين دو دانشمند در اين زمينه زده‌اند اين است كه زماني براي همه روبات‌ها ظرف غذا گذاشته مي‌شود و اگر يكي از آن‌ها غذا نداشته باشد، روبات‌ها اين مسئله را متوجه مي‌شوند اندكي از غذاي خود را در ظرف او مي‌ريزند.
اگرچه اين اقدام چندان قابل ملاحظه به نظر نمي‌رسد، اما كارشناسان آن را در جريان توليد نسل آتي ربوت‌هاي هوشمند بسيار موثر مي‌دانند.

دوربین نانی، فقط برای چند روز عنوان کوچک‌ترین دوربین دنیا را از آن خود کرد؛ چراکه موسسه تولید محصولات دارویی Medigus خیلی زود، دوربینی به اندازه 0.99 میلی‌متر عرضه کرد و تنها یک افتخار را برای نانی به‌جا گذاشت: رکورد کوچک‌ترین دوربین دنیا در کوتاه‌ترین بازه زمانی!
شاید بحث بر سر کسری از میلی‌متر اغراق‌آمیز به نظر بیاید؛ درست مثل این است که بخواهیم یک تار مو را دو نیم کنیم! اما در دنیای لوازم اندوسکوپی (لوازم انعطاف‌پذیر و سبکی که برای معاینه اندام‌های درونی مثل گلو و مری استفاده می‌شود) حتی یک تار مو هم به حساب می‌آید!

به گزارش سی‌نت، دکتر الازار ساننشین، مدیر Medigus می‌گوید: «انجام عمل‌های جراحی که قبلا امکان‌پذیر نبود، حالا به لطف وجود کوچک‌ترین دوربین دنیا، میسر شده است. تکنولوژی پیشرفته توانسته امکان ارائه درمان‌های موثر و با کیفیت، با صرفه بیشتر اقتصادی را در جامعه پزشکی فراهم کرده و سلامت بیماران را بیش از پیش حفظ کند.»

این دوربین سیلیکونی، یک حسگر اختصاصی 0.66 میلی‌متر در 0.66 میلی‌متری را در خود جای داده که کیفیت تصاویرش 45 هزار پیکسل است. قیمت این دوربین هنوز اعلام نشده اما به گفته Medigus باید برای استفاده در لوازم یک‌بار مصرف، به اندازه کافی ارزان باشد.

به گفته این شرکت، چند نمونه تولید شده از دوربین مذکور در هفته‌های آینده به ایالات متحده آمریکا و ژاپن ارسال خواهد شد تا در لوازم اندوسکوپی و جراحی‌هایی نظیر کاردیولوژی، ارتوپدی، مطالعه معده و روده و بیماری‌های زنان مورد استفاده قرار گیرد.

این ایده از کجا آب می‌خورد؟
 

ما در نیمه قرنی ایستاده‌ایم که بیشتر افراد حاضر در آن به سمت میانسالی و کهنسالی در حرکتند. برخی از محققان معتقدند که ما در نسل‌های آینده چاره‌ای نداریم جز اینکه از دستانی مصنوعی برای انجام کارهایمان کمک بگیریم.

  تا کجا پیشرفت داشته‌ایم؟
 

جنبش روبات‌ها خیلی وقت است که شروع شده. جاروبرقی رومبا که نوعی روبات است به بیش از 6 میلیون خانه در سراسر دنیا راه یافته است. روباتی داروساز که در بیمارستان‌های انگلستان به تجویز و توزیع داروها کمک کرده و در صرفه‌جویی وقت و انرژی سایر متخصصان بسیار کارآمد بوده است، به بیمارانی که منتظر داروهای خود هستند، سر وقت و در کمترین زمان رسیدگی می‌کند. روبات‌های دیگری نیز طراحی شده‌اند تا به کودکانی که از بیماری اوتیسم رنج می‌برند، کمک کنند.
در کنار اینها مطالعات مهمی روی چگونگی ارتباط برقرار کردن روبات‌ها با انسان‌ها نیز انجام شده است؛ اینکه چگونه می‌شود که روبات‌ها با ما به راحتی و به دور از هرگونه خطری ارتباطات نزدیک برقرار کنند. الکساندر لنز که در لابراتوار روبوتیک بریستول روی پروژه‌ای با نام سیستم ارتباطات مشارکتی میان انسان و روبات، کار می‌کند، در این مورد می‌گوید: «ما هم‌اکنون در مرحله‌ای قرار داریم که همان گذار از دنیایی است که روبات‌ها را از انسان‌ها دور نگه می‌دارد، چراکه روبات‌ها بزرگ‌تر و قدرتمندتر از انسان‌ها هستند و به همین دلیل ارتباط برقرار کردن با آنها کار آسانی نیست. مسائل زیادی در این حیطه مطرحند. به عنوان مثال یکی از مشکلاتی که در حال حاضر مورد توجه است، مربوط به زمانی می‌شود که چشم ما به نقطه‌ای خیره می‌شود؛ مثلا اگر ما به جایی خیره شده و بگوییم «ازش خوشم می‌آد»، آیا یک روبات می‌تواند بفهمد که ما از چه چیزی حرف می‌زنیم و دقیقا به چه چیزی اشاره داریم؟»
 

  چه موانعی بر سر راه است؟
 

استفاده از روبات‌ها و هر وسیله‌‌ای که انسان در کنترل آن کمتر دخالت داشته باشد، به خودی خود سخت است. افرادی مانند لنز و دیگر کسانی که با علم روبوتیک سر و کار دارند، معتقدند هنوز هزار و یک موضوع جهت بررسی روبات‌ها و چگونگی کارکرد بهتر آنها هست که بررسی نشده است.
لنز می‌گوید: «قدرت شناسایی بصری در روبات‌ها هنوز یکی از عمده‌ترین مشکلات در این زمینه است.» او دراین‌باره مثالی می‌زند که ما درک بهتری از شناسایی بصری داشته باشیم: «هم‌اکنون این موضوع بسیار مهم است که ما چگونه می‌توانیم به یک روبات بفهمانیم چیزی که مثلا روی میز قرار دارد، از میز جداست و بخشی از آن نیست و علاوه بر میز، می‌توان آن را نیز جداگانه جابه‌جا کرد؟»
او در ادامه به مساله‌ای اشاره می‌کند که در آن صرفه اقتصادی کسانی که از روبات‌ها استفاده می‌کنند، مطرح شده است: «بیایید فکر کنیم که من یک روبات خانگی دارم که غذای من را آماده می‌کند و آشپزخانه‌ام را هم مرتب می‌کند. به طور معمول به چنین روباتی بیش از دو ساعت در روز نیاز نخواهم داشت. اما همین روبات با همین کارایی دو ساعته‌اش به اندازه یک اتومبیل برای من خرج به همراه خواهد داشت. به عبارت دیگر در چنین موقعیتی شما به جایی می‌رسید که ترجیح می‌دهید کار شست‌وشوی ظرف‌ها را نیز خودتان انجام بدهید!»

 در نهایت چه زمانی شاهد این تکنولوژی خواهیم بود؟
 

امروزه روبات‌ها برای وظایف بخصوصی نظیر جراحی طراحی می‌شوند. لنز دراین‌باره می‌گوید: «من فکر می‌کنم که ما در آینده روبات‌ها را در محیط‌های سازمان‌یافته‌تری ببینیم. مثل روبات‌هایی که در کار بنای ساختمان یا غذا دادن به بیماران در بیمارستان‌ها فعالیت می‌کنند.»
در هر حال برای دیدن روبات‌های همه‌فن حریف خانگی بایستی دهه‌های زیادی صبر کنیم.
ما تخمین می‌زنیم که باید تا سال 2100 صبر کرد!

اغلب سازهای جهانی از جنس چوب ساخته می‌شوند. درست به همین دلیل هم موسیقی در ذهن بسیاری از ما شاید شکل ظاهری چوبی داشته باشد.

به تازگی شرکتی به نام Hobert به‌تازگی یک دستگاه پخش موسیقی قابل حمل تمام چوبی را تولید و به بازار معرفی کرده است. این دستگاه Mp3 player طراحی ظاهری بسیار شبیه به دستگاه‌های رادیوی قدیمی دارد و به این دلیل از محصولات مشابه خودش متمایز می‌شود. این محصول با کلیدهای رنگارنگش می‌تواند نظر هر خریداری را به خودش جلب کند.

این دستگاه مبتنی بر حافظه فلش بوده و امکان سازگاری با انواع کارت‌های حافظه SD را دارد. باتری این دستگاه هم در هر بار شارژ امکان استفاده مداوم تا 6 ساعت را در اختیار کاربرانش قرار می‌دهد. این دستگاه تنها 950 گرم وزن دارد و از یک دسته برای حمل و جا به جایی راحت‌تر بهره می‌برد. در سمت چپ این دستگاه یک اسپیکر پر قدرت هم تعبیه شده است که صدا را به صورت با کیفیت و HiFi برای کاربرانش پخش می‌کند.

با این همه اما شرکت Hobert هنوز اطلاعاتی درباره زمان و قیمت عرضه این Mp3 Player متفاوت و جالب به بازار اعلام و منتشر نکرده است.

 فلیکس باومگارتنر قصد دارد تا از ارتفاع 36576 متری زمین یک سقوط آزاد با سرعت صوت را تجربه کند. برای چنین سقوطی وی به لباس خاصی همانند لباس فضانوردان نیاز دارد. آیا می دانید لباس وی چه خصوصیاتی دارد؟

محمود حاج‌زمان: تا قبل از فرار رسیدن پاییز امسال، فلیکس باومگارتنر قصد دارد تا با استفاده از کپسولی که به یک بالون هلیومی متصل شده، تا ارتفاع نزدیک 37 کیلومتری از سطح زمین بر فراز شهر رازول ایالت نیومکزیکو آمریکا بالا برود، در را باز کند و بیرون بپرد! در این سقوط آزاد 36576 متری –بالاترین ارتفاع آزمایش شده- وی سرمایی معادل منفی 56 درجه سانتی‌گراد را تحمل خواهد کرد و به سرعتی بیش از 1100 کیلومتر بر ساعت خواهد رسید. به این ترتیب وی نخستین انسانی خواهد بود که بدون استفاده از یک وسیله نقلیه، دیوار صوتی را خواهد شکست. در آغاز این پروژه که از سوی حامی مالی آن -شرکت ردبول- نام استراتوس برای آن انتخاب شده، هیچ لباس تحت فشار ویژه ارتفاعات بالا ساخته نشده بود که به طور اختصاصی برای تحمل شرایط سقوط آزاد کنترل شده طراحی شده باشد. مهندسان شرکت David Clark که لباس‌های تحت فشار ناسا و صنایع دفاعی را تهیه می‌کنند، چهار سال را صرف ساخت لباسی مخصوص این پروژه کرده‌اند. پرش بائومگارتنر نخستین پرش یک شخص زنده در حدود سرعت صوت خواهد بود. در این گزارش ویژگی‌های این لباس را که سایت پاپ‌ساینس منتشر کرده است مرور می‌کنیم.

 لباس: لباس بائومگارتنر چهار لایه دارد. لایه بیرونی از نومکس ساخته شده، ماده کندکننده آتش که همچنین به عنوان عایق عمل می‌کند. در زیر نومکس، مهار مشبکی قرار دارد که یک کیسه سرشار از گاز را نگهداری می‌کند. درونی‌ترین لایه یک آستر قابل تنفس است. زمانی‌که لباس تحت فشار قرار می‌گیرد، به حالت صلب در می‌آید. جهت‌گیری عمودی لباس به بائومگارتنر کمک می‌کند تا وضعیت دلتا (سر رو به بالا، پاها رو به پایین) را در تمام مدت سقوط آزاد خود حفظ کند؛ مساله‌ای که برای اجتناب از چرخش افقی بائومگارتنر به دور خود حیاتی است.
سیستم فشار: برای جلوگیری از بیهوشی ناشی از کم شدن فشار هوا، کاهش سطح اکسیژن بافت‌ها (هایپوکسی) و آسیب اندام‌ها، بائومگارتنر اکسیژن خالص تنفس خواهد کرد و لباس وی فشار داخلی معادل 24 کیلوپاسکال را تامین می‌کند. زمانی‌که وی سقوط می‌کند، یک شیر انروئیدی و یک جفت دیافراگم فشار داخلی لباس را تنظیم می‌کند. زمانی‌که وی به ارتفاع 10 هزار متری می‌رسد، لباس وی از حالت تحت فشار خارج می‌شود تا تحرک بیشتری به وی بدهد.
Chest Pack: مرکز فناوری لباس که بر روی قسمت سینه آن قرار دارد، شامل یک فرستنده و گیرنده صوتی، یک دوربین ویدئویی کیفیت بالا با لنز واید 120 درجه، یک شتاب‌سنج، واحد اندازه‌گیری داخلی گزارش‌دهنده زاویه و شیب، و یک مجموعه دوقلو از باتری‌های یون-لیتیوم است که یکی برای تامین نیروی سیستم یخ‌زدای کلاه و دیگری برای تامین نیروی خود Chest Pack است.
شتاب‌سنج: سقوط آزاد از لایه استراتوسفر آغاز خواهد شد که اجسام سقوط کننده در آن، به دلیل آنکه چندان تحت تاثیر ممانعت اصطکاک و چگالی هوا قرار ندارند، تمایل به چرخش دارند. اما یک چرخش شدید می‌تواند باعث شود تا بائومگارتنر با تجربه شتابی معادل شتاب چند برابر جاذبه زمین هشیاری خود را از دست بدهد، و حتی ممکن است منجر به مرگ وی شود. به عنوان یک اقدام احتیاطی، وی یک شتاب‌سنج روی مچ دست خود خواهد بست. اگر شتاب‌سنج برای بیش از 6 ثانیه شتاب G3.5 یا بیشتر را قرائت کند، باعث آزاد شدن مهار چتری یک متری خواهد شد که برای متعادل‌سازی چرخش طراحی شده است.
حفاظ صورت: زمانی‌که بائومگارتنر از کپسول خارج می‌شود، دمای هوا منفی 23 درجه سانتی‌گراد خواهد بود. اما زمانی‌که وی تا ارتفاع حدود 21 تا 18 هزار متری سقوط می‌کند –جایی‌که لایه بالایی جو شروع به بازتاب گرمای خورشید می‌کند- دما به منفی 56 درجه سانتی‌گراد خواهد رسید. برای جلوگیری از متبلور شدن نفس بائومگارتنر داخل کلاه ایمنی که مانع دید وی خواهد شد، مهندسان 110 لایه فوق نازک سیم حرارتی را درون محافظ کامپوزیت-پلاستیک کلاه وی تعبیه کرده‌اند.

سیستم چترنجات: باومگارتنر سه چترنجات با خود حمل می‌کند: یک مهار چتری، چترنجات اصلی، و یک چتر ذخیره. چترهای نجات اصلی و ذخیره همان طراحی‌های معمول 9سلولی و 7سلولی باومگارتنر هستند، اما برای پایدرای بیشتر 2.5 برابر بزرگ‌ترند. وی چهار دستگیره رهاسازی –دو دستگیره قرمز و دو دستگیره زرد- خواهد داشت که می‌تواند آنها را در موقعیت‌های مختلف بکشد. برای مثال، دستگیره قرمز سمت راست سینه وی چتر اصلی را رها می‌کند و باومگارتنر را از شر مهار چتری رها می‌کند. دستگیره زرد سمت پای راست چتر اصلی را می‌برد تا چتر ذخیره بدون گیر کردن باز شود. اگر وی دچار چرخش شود و نتواند دستش را به سمت سینه‌اش ببرد، می‌تواند مهار چتری را با با ضربه زدن به یک حلقه رهاسازی بر روی انگشت اشاره چپ لباس آزاد کند.

 برای ساخت خودروهایی که بتوانند بدون نیاز به راننده حرکت کنند، هنوز گام های فنی زیادی باید برداشته شود. اما یک مشکل دیگر نیز در این زمینه وجود دارد: اگر این خودروها تصادف کنند، مقصر کیست؟

محمود حاج‌زمان: برای دستیابی به خودروهای بدون راننده و خودکار واقعی، دو گام بلند باید برداشته شود. گام نخست مربوط به فناوری است. مهندسان باید خودروهای امروزی را بهبود بخشند، و بسیار فراتر از نمونه‌های فعلی دارپا (خودرویی که به تنهایی مسیر حرکت خود را بین خطوط حفظ می‌کند) و خودرو گوگل (خودرویی که می‌تواند به راننده در خصوص رانندگی خارج از خطوط هشدار دهد) عمل کنند. آنها باید بتوانند خودروهایی بسازند که در عین حالی‌که مالک آنها درون خودرو به خواب رفته است، بتواند از میان مناطق مسکونی و خیابان‌های شلوغ عبور کند.
به گزارش پاپ‌ساینس، گام فنی برای همه خبر خوبی است. ماشین‌ها قابل اعتماد هستند، اما انسان‌ها این‌طور نیستند. اغلب تصادف‌های خودرو ناشی از اشتباه انسانی است (گزارش سال 2004 / 1383 سازمان بهداشت جهانی سهم خطاهای انسانی را 90 درصد اعلام کرده است). زمانی‌که فناوری‌های ایمنی همچون ترمز ضدقفل (ABS) و سیستم‌های کنترل هرزگردی (TCS) در خودروها استفاده شدند، تعداد تصادفات مرگ‌آور بین سال‌های 1970 و 2010 / 1349 تا 1389 به میزان 35 درصد کاهش یافت؛ اگرچه میزان رانندگی خودروها سالیانه بیش از 1500میلیارد کیلومتر افزایش یافته است. سث تلر، استاد مهندسی و علوم کامپیوتر دانشگاه ام.آی.تی. می‌گوید: «در مقایسه با انسان، روبات‌ها واکنش سریع‌تر و حسگرهای بهتری دارند. تعداد تصادفات هیچ‌گاه به صفر نخواهد رسید، اما به میزان قابل توجهی کاهش خواهد یافت.»
اما گام دیگری که در این زمینه باید برداشته شود، تغییر مسئولیت راننده به مسئولیت سازنده است؛ موضوعی که برای همگان خوشایند نیست. زمانی‌که خودرویی فروخته می‌شود که واقعا خودکار و بی‌نیاز از راننده است، مسئولیت بر دوش سازنده آن خواهد بود. برایانت واکر اسمیت، حقوق‌دان دانشکده حقوق و دانشکده مهندسی دانشگاه استنفورد که در زمینه قوانین وسایل نقلیه خودکار مطالعه می‌کند، می‌گوید: «در دنیای ما پذیرفته شده است که یک تغییر و جابجایی در راه است. اگر راننده‌ای وجود نداشته باشد، اهمال و کوتاهی راننده نیز وجود نخواهد داشت. نتیجه این است که سهم بزرگ‌تری از مسئولیت به سازندگان منتقل می‌شود.»
پیامدهای حقوقی، پذیرش این فناوری را دشوار و شاید غیرممکن ساخته است. در دهه 1970 / 1350، خودروسازان در تعبیه کیسه هوا (Airbag) در محصولات خود تردید داشتند؛ مشکلی که به دلیل تهدید دعاوی قضایی در مواردی بود که علی‌رغم وجود فناوری جدید، امکان جراحت و آسیب دیدگی وجود داشت. طی سالیان متمادی، کیسه‌های هوا در فرایندی پایان‌ناپذیر اصلاح شده‌اند. کیسه‌های هوا اکنون در طیف وسیعی از نظر وزن و اندازه مسافران ارئه می‌شوند، و همراه با آنها هشدارهای دقیق در خصوص خطرات و محدودیت‌های آنها ارائه می‌شود. با این وجود، بر عهده گرفتن تمام مسئولیت‌ها توسط وسیله نقلیه –از چیزی که می‌بیند تا کاری که انجام می‌دهد- بسیار پیچیده‌تر است. پذیرفتن چنین چیزی می‌تواند برای هر شرکت خودروسازی مسئولیت بسیار بزرگی باشد.

 دانشمندان سوئیسی در آزمایشی به نمایش چگونگی كنترل ذهنی یك روبات توسط یك شخص حدودا فلج پرداخته اند كه امیدها را برای تعامل افراد معلول با محیط اطراف از طریق روبات ها در آینده افزایش داده است.

 (ایسنا)، آزمایشات مشابهی در آمریكا و آلمان انجام شده، اما آنها بیشتر برای بیماران دارای بدن سالم یا كاشت مغز تهاجمی مورد استفاده قرار گرفته بودند.

یك بیمار معلول در بیمارستانی در سوئیس در این آزمایشات از این دستگاه استفاده كرده و به ارسال یك فرمان ذهنی به رایانه اتاق خود پرداخت كه سپس به رایانه دیگری منتقل شده و یك روبات كوچك را در یك مسیر ۵۹ متری در لوزان حركت داد.

این سیستم توسط خوزه میلان، استاد دانشكده پلی تكنیك فدرال لوزان طراحی شده كه تخصص وی در تعاملهای غیرتهاجمی بین دستگاهها و مغز است.

از این فناوری همچنین می توان برای حركت یك ویلچر استفاده كرد.

به گفته میلان، در این شیوه پس از آغاز حركت، مغز می تواند استراحت كند چرا كه در غیر این صورت به زودی خسته خواهد شد.

این در حالیست كه این فناوری از محدودیتهای خاص خود نیز برخوردار است. در صورت حضور چند فرد در اطراف یك ویلچر برای مثال سیگنالهای مغزی در هم می ریزند.

در كنار حركت بخشیدن به افراد فلج، قطعات مصنوعی عصبی می توانند برای كمك به بهبود بیماران دچار عدم احساس مورد استفاده قرار گیرند.

این محققان همچنین در حال كار بر روی یك پوست الكتریكی برای معلولان هستند كه از یك دستكش با حسگرهای ریز تشكیل شده و به ارسال مستقیم اطلاعات به سیستم عصبی فرد می پردازد.

در نهایت محققان امیدوارند بتوانند پروتزهای مكانیكی را تولید كنند كه مانند دست واقعی، از حساسیت و تحرك برخوردار باشند.

محققان دیگر در لوزان در حال كار برای كمك به راه رفتن مجدد معلولان با الكترودهای كاشته شده در نخاع آنها هستند.

هدف این پژوهشها این است كه پس از یك سال این معلولان بتوانند بدون كمك روباتها حركت كنند.

این محققان اكنون در حال تنظیم كارآزمایی های بالینی برای این سیستم بوده و قصد دارند بتوانند آزمایشات خود را طی یك سال آینده در بیمارستان دانشگاه زوریخ برپا كنند.

 ايسنا، ساليجان شريپف در نشستي دانشجويي در دانشگاه دامغان با اشاره به حضور خود در جمع دانشجويان شهرهاي شاهرود و دامغان و ابراز خرسندي از وجود دانشگاه‌هاي متعدد و دانشجويان مستعد فراوان در اين شهرها اظهار كرد: علاقه فراوان دانشجويان و مسوولان دامغان به نجوم و فضا براي من بسيار جالب است و خوشحالم كه توانسته ام بخشي از تجارب خود را در اختيار دانشجويان ايراني قرار دهم.

وي كه در سال ۱۹۹۸ با شاتل فضايي اينديور و در سال ۲۰۰۴ با ناو فضايي سايوز روسيه به فضا سفر كرده و طي اين دو سفر در مجموع بيش از ۲۰۰ روز در فضا بوده است، خاطرنشان كرد: فضانوردي حرفه اي است كه نه تنها دانش زياد كه سلامتي و آمادگي جسماني بالا و پشتكار زيادي لازم دارد كه مطمئنم جوانان ايراني بسياري از اين شرايط برخوردارند.

این فضانورد روسی با اشاره به اين كه طي سفرهايي فضايي خود حدود ۶۵ آزمايش علمي را در فضا انجام داده است، تصريح كرد: فضانورد فقط يك خلبان نيست بلكه به نوعي دانشمند است چون وقتي آزمايش علمي انجام مي دهد بايد بتواند به زبان علم با دانشمندان تبادل نظر كند.

شريپف خاطر نشان كرد: یك فضانورد برای رفتن به فضا باید حداقل ۱۰ سال دوره آمادگی بگذراند. هر گروه فضایی برنامه خاص علمی را دنبال می كند و فضانورد باید تحقیقات خاصی را در مدت حضور خود در فضا انجام دهد.

وي كه هشتاد و هشتمین فضانورد روسی است، گفت: با گذشت ۵۱ سال از شروع سفرهای فضایی تاكنون ۵۵۰ فضانورد به فضا رفته‌اند كه من سيصد و هفتاد و پنجممين نفر هستم. شريپف درباره احساسات خود در زمان سفر به فضا گفت: حسي كه يك سفر فضايي در انسان ايجاد مي كند با هيچ يك از حس هايي كه روي زمين داريم، قابل مقايسه نيست. ديدن زمين از فضا، لايه نازكي كه زمين را در برگرفته و ستارگاني كه حتي قادر به شمارش آنها نيستيم، احساس خاصي به انسان مي‌دهد. اين حس كه به عنوان تنها انسان در فضا نماينده همه انسان‌ها هستي و از همه انسانهاي روي زمين به خدا نزديكتري!

وي گفت: فضاپيما در مدت ۵۲۰ ثانيه از زمين بلند شده و به فضا مي رود و اولين چيزي كه در نخستين لحظات ورود به فضا احساس مي كنيد، حس بي وزني است. از پنجره سفينه، زمين را همانند كره اي آبي در زمينه اي كاملا سياه مي‌بينيد. سياهي محض كه در زمين قابل مشاهده نيست.

شريپف تصريح كرد: با اين كه قبل از پرواز عكس‌هاي زيادي از زمين در فضا ديده بودم و مي‌توانستم منظره اي را كه با آن مواجه مي شوم تصور كنم ولي تا وقتي از آن بالا به زمين نگاه نكنيد، نمي توانيد تصور كنيد كه سياره ما تا چه حد كوچك، زيبا و شكننده است.

وي در ادامه در پاسخ به سوال يكي از دانشجويان كه پرسيده بود آيا زمان كودكي يا تحصيل فكر مي كرديد كه روزي فضانورد شويد گفت: از كودكي همواره در آرزوي سفر به فضا بودم و براي رسيدن به اين هدف تلاش مي كردم به طوري كه وقتي به دانشكده هوايي رفتم تقريبا مطمئن بودم كه روزي فضانورد مي شوم. براي رسيدن به اين موقعيت بايد در مدرسه و آموزشگاه هوايي و ... هميشه بهترين بهترين باشيد تا از بين هزاران نفر انتخاب شويد.

شريپف در پاسخ به اين سوال كه فكر مي كنيد روزي ايراني‌ها هم بتوانند به فضا بروند، گفت: با توانمندي و استعدادي كه در ايراني‌ها سراغ دارم مطمئنم نه تنها مي توانيد بلكه بايد اين كار را بكنيد. شما دانشجويان هم بايد براي رسيدن به اين هدف با جديت درس بخوانيد!

وي در پاسخ به اين سوال كه هنگام سفر به فضا اولين جمله اي كه به زبان آورديد چه بود، گفت: زماني كه موتورهاي فضاپيما شروع به كار كرد اولين جمله من مثل هر مسلمان قبل از انجام هر كار، «اعوذ بالله من الشیطان رجيم بسم الله الرحمن الرحیم» بود و آرزو كردم كه سفري بي خطر پيش رو داشته باشيم.

شريپف كه طي دو راهپيمايي فضايي خود حدود ۱۰ ساعت در فضاي باز بوده است درباره احساس خود حين راهپيمايي فضايي و اين كه آيا هنگام خارج شدن از ايستگاه فضايي دچار ترس شده است، گفت: اين تجربه حقيقتا وحشتناك است؛ البته ترسي كه كاملا منطقي است. حس انسان وقتي از پنجره ايستگاه به فضا نگاه مي كند با وقتي كه دريچه باز شده و خود را در فضاي بي كران تنها مي بيند كاملا متفاوت است. قدم گذاشتن در فضاي باز و دور زدن ايستگاه بزرگ فضايي در حالي كه زمين را از بالا در فاصله اي بسيار دور مي بينيد حقيقتا ترسناك است.

وي افزود: با اين كه حين آموزش در زمين در استخرهاي بسيار بزرگ، راهپيمايي فضايي و كار با تجهيزات ايستگاه را بارها تمرين كرده بودم ولي انجام واقعي آنها حس ديگري دارد. براي توصيف اين حالت، تصور كنيد كه در طبقه پنجاهم يك ساختمان بلند قصد داريد با دست از ساختمان بالا برويد. در لحظات اول، ضربان قلب انسان شديدا بالا مي رود ولي بعد از چند دقيقه كه مشغول كار مي شويد، شرايط براي شما عادي مي شود.

به گزارش ايسنا، شريپف همچنين در پاسخ به اين سوال كه آيا در مدت اقامت در فضا غير از خانواده و نزديكان خود براي چيز ديگري هم در زمين دلتنگ شده يا نه، گفت: ماه اول حضور در فضا كه همه چيز براي انسان تازگي دارد و كارهاي زيادي براي انجام دادن هست، بسيار خوب است ولي به تدريج دلتنگي سراغ انسان مي‌آيد. دلتنگي كه تجربه كردم به حدي است كه فكر نمي كنم هيچ گاه انساني حاضر باشد براي سفر بدون بازگشت به مريخ و سيارات دور داوطلب شود. حس ديگري كه نمي توانم توصيف كنم، مربوط به لحظه اي است كه پس از بازگشت از فضا قدم بر زمين سفت گذاشتم!

وي در پايان در پاسخ به دانشجويي كه درباره تاثير سفر به فضا بر ديد فضانوردان نسبت به زندگي سوال كرده بود، اظهار كرد: وقتي به گروه فضانوردان ملحق شدم و فضانوردان قبلي را ديدم به نظرم عجيب و غريب آمدند. گويي به همه مسائل و مشكلاتي كه ما را نگران مي كنند، جور ديگري نگاه مي كردند. دوستان هم دوره من هم بعد از بازگشت از فضا، انسان‌هاي ديگري شده بودند. وقتي هم كه خودم از فضا برگشتم، چنين تغييري را در خود احساس كردم. وقتي به فضا مي روي و زمين را كره اي بسيار كوچك در بين انبوه ستارگان و سيارات مي بيني با همه وجود احساس مي كني كه مشكلات و مسائل روزمره كه قبلا نگرانت مي‌كرد تا چه اندازه كوچك و بي اهميت است.

 در ادامه این مراسم كه با حضور و سخنراني، استاد علي اصغر عالمي، علي آبادي - فرماندار - و جمعي از مسوولان و اساتيد دانشگاه و مسوولان محلي دامغان برگزار شد، شريپف به نمایندگی از فضانوردان روسی نشان يادبودي را به خوشنویسان - رییس انجمن نجوم دامغان - اعطا كرد و وي نيز لوح سپاس، نشان شهروند افتخاری و نیز عضویت افتخاری انجمن نجوم دامغان را به این فضانورد مسلمان اهدا كرد.

گفتني است، سالیجان شریپف، سیصد و هفتاد و پنجمین فضانورد جهان و هشتاد و هشتمین کیهان نورد روس، هفته گذشته براي سفري يك هفته اي به استان سمنان به ايران آمد.

در مدت حضور اين فضانورد در سمنان، همايش‌ها، نشست‌ها و برنامه هاي مختلفي در دامغان و دانشگاه‌هاي شهرهاي مختلف استان در زمينه ترويج فضا برگزار شد.

گفتني است، سالیجان شریپف، فضانورد مسلمان آژانس فضايي روسيه كه متولد شهر اوزگن در جمهوری قیرقیزستان ( شوروی سابق) است در سال ۱۹۹۸ با شاتل اينديور و اكتبر ۲۰۰۴ تا آوريل ۲۰۰۵ با فضاپيماي روسي سایوز تی.ام. آ-۵ - به فضا رفته كه طي سفر خود دوم دو راهپیمایی فضایی انجام داده است.

شریپف در سال ۲۰۰۸ از پرواز های فضایی کناره گیری کرده اما همچنان در مرکز آموزش کیهان نوردان روسیه در جهت انتقال تجربیات خود به فضانوردان جدید و آموزش آنان فعالیت دارد. وي به پاس خدماتش به فضانوردی چندین مدال دريافت كرده که از آن جمله می‌توان به مدال‌های «ستاره طلایی قهرمان فدراسیون روسیه»، مدال «شایستگی در توسعه کیهان»، «ستاره طلا» (نشان قهرمان جمهوری قرقیزستان)، مدال «پرواز فضایی» ناسا و ... اشاره کرد.

 دانشمندان دانشگاه كاليفرنياي جنوبي يك شيوه جديد براي توليد سلول‌هاي خورشيدي ارزان و ثابت از نانوبلورهاي بسيار ريز ابداع كرده‌اند كه به شكل مركب مايع وجود داشته و مي‌توان آن را بر روي سطوح تميز رنگ‌آميزي يا چاپ كرد.

 

ايسنا، اين نانوبلورهاي خورشيدي حدود چهار نانومتر است كه مي‌توان ۲۵۰ ميليارد از آنها را بر روي نوك سوزن جاي داد.

ساخت اين سلولهاي مايع ارزان‌تر از سلول‌هاي خورشيدي ويفر سيليكون تك بلوري بوده؛ اما از بهره‌وري آن براي تبديل نور خورشيد به برق برخوردار نيست.

اين محققان توانسته‌اند يك مايع ثابت توليد كنند كه قادر به انتقال برق نيز هست. همچنين با يك فرايند دماي نسبتا پايين مي‌توان از اين شيوه براي چاپ سلولهاي خورشيدي بر روي پلاستيك به جاي شيشه و بدون نگراني در مورد ذوب آنها استفاده كرد كه منجر به ايجاد صفحات خورشيدي منعطف با قابليت شكل دادن در هر منطقه خواهد شد.

اين محققان در ادامه پژوهش خود قصد دارند بر روي نانوبلورهايي از موادي غير از کادمیوم استفاده كنند كه به دليل سمي بودن آن با محدوديت كاربري روبه‌روست.

تيمهاي ديگري نيز بر روي فناوريهاي مشابه كار كرده و از جمله محققان دانشگاه نوتردام از نقاط كوانتومي براي ساخت رنگهاي خورشيدي با قابليت جذب انرژي و هدايت برق استفاده كرده‌اند. اگرچه آنها نيز هنوز در مراحل آزمايش قرار دارند.