در متون تاريخي رويان به عنوان سرزميني مستقل مطرح شده است. پايتخت رويان « كجه » يا « كجور» بود. به نوشته « معجم البدان » در اوايل اسلام عمربن العلا سردار عرب آن را ضميمه ديلم نمود. بلاذري در قرن سوم ه.ق.چالوس را جزء خاك رويان مي داند. اين سرزمين از اوايل قرن هفتم به نام استندار و سپس رستمداد خوانده شد. دكتر ستوده حدود رويان را با كمي اختلاف مرزي قابل انطباق با حدود رستمدار مي داند با اين تفاوت كه خاك رستمدار در جلگه و ساحل دريا تا رودخانه نمكاوه رود ( بين چالوس تنكابن ) و خاك رويان به چالوس منتهي مي شود و در مجموع محدوده آن را از شمال به درياي مازندران از شرق به رودخانه هزار از غرب به رودخانه نمكاوه رود و جنوب آن را رشته كوه هاي توچال مي داند.
با توجه به متون تاريخي فوق و با در نظر گرفتن موقعيت جغرافيايي امروز مي توان گفت سرزمين رويان قديم در بخش شمالي در خاك مازندران با توجه به نوشته مير ظهير الدين مرعشي شامل شهرستان هاي ( رودسر كه هم اكنون جزء استان گيلان است ) ، رامسر، تنكابن ، چالوس، و نوشهر فعلي بود و در طول تاريخ زماني كه با خاك رستمدار بوده شهرستان هاي نور و محمود آباد ( چنانچه حد شرقي آن را رود هزار بدانيم ) را هم شامل مي شده است.
