بركشلي – مهدي

بركشلي – مهدي (١٢٩١ـ١۳٦٦)

برومند – نور علي

بنان – غلامحسين

بهاري – علي اصغر

بيگجه خاني – غلامحسين

بينش –محمد تقی

بینش - محمد تقی (١۳٠٠ـ١۳٧٥)

باقرخان كمانچه (رامشگر)

 باقرخان كمانچه (رامشگر) (١٢٥٥)

پايور – فرامرز

پايور – فرامرز ٢١/١١/١۳١١

در تهران متولد شد. پدرش علي پايور، نقاش بود و سه تار و سنتور نيز مي نواخت. پايور موسيقي را در مدرسه دارالفنون و همچنين زبان انگليسي را در سال ١۳٤١ در دانشگاه آكسفورد تحصيل كرد. استادانش ابوالحسن صبا (شش سال)، عبدالله دوامي، نورعلي برومند (رديف آوازي)، حسين دهلوي و مليك اصلانيان (هارموني و كنترپوان) و حسين تهراني بودند. پايور كتابهاي بسياري براي سنتور منتشر كرده كه متد آموزشي ساز سنتور از پايه تا دوره عالي و همچنين آثار خودش را در بر مي گيرد. او سرپرست گروه فرهنگ و هنر در سال ١۳٤٥ بود. پايور رديف دوامي و آهنگهاي ركن الدين خان را منتشر كرده است همچنين يكي از اساتيد موسيقي كلاسيك ايراني  بود كه گروه اساتيد را سرپرستي مي كرد. از مهمترين كارهاي وي متد آموزشي و رديف براي ساز سنتور است. پايور كاست و صفحه و  سي دي هاي بسياري به همراه حسين تهراني، علي اصغر بهاري، محمد اسماعيلي، هوشنگ ظريف، حسن ناهيد و ديگر موسيقي دانان ضبط كرده است. او شاگردان بسياري دارد كه در زمينه تدريس و نوازندگي فعاليت مي كنند.

پريسا ( فاطمه واعظي)

پريسا ( فاطمه واعظي)  ١۳۳٠

تاج اصفهاني – جلال

تاج اصفهاني – جلال (٧/٩/١۳٦٠-١٢٨٢)

تهراني – حسين

تهراني – حسين (٧/١٢/١۳٥٢-١٢٩٠)

در تهران به دنيا آمد. تهراني تنبك مي نواخت. در فعاليت ها و كارهايش تكنيكهاي بسياري در ساز تنبك پايه گذاري كرد. حسين تهراني براي تنبك متد آموزشي تدوين كرد كه در قديم وجود نداشت. او يكي از اساتيد مركز حفظ و اشاعه موسيقي ايران بود. اساتيدش حسين اسماعيل زاده، رضا روانبخش، مهدي قياسي، كنگرلو، روح اله خالقي ( ريتم خواني)، ابوالحسن صبا ( تكنيكهاي تنبك) بودند. در ادامه فعاليت هنري خود به راديو رفت و در اركستر راديو به نواختن تنبك مشغول شد. او در مدرسه موسيقي وزيري نيز تنبك درس مي داد. از شاگردانش مي توان محمد اسماعيلي، هوشنگ ظريف، مهرورزان و جمشيد شميراني را نام برد. او براي اجراي كنسرت با گروه حسين دهلوي به كشورهاي ديگر رفت. همچنين كنسرتهايي با فرامرز پايور نيز اجرا كرده است.

تجويدي – علي

تجويدي – علي (١٥/٨/١٢٩٨)

تهماسبي – ارشد

تهماسبي – ارشد (٢٨/١٠/١۳۳٦)

در شهر اليگودرز، در استان لرستان به دنيا آمد. دوران كودكي و تحصيل را در سنندج، همدان و تهران گذراند. اولين اساتيد او در ساز تار، كاظم لباسي و سياوش ديهيمي بودند. پدرش از دوستان محمدرضا لطفي بود و ارشد مقدمات موسيقي را نزد محمدرضا لطفي فرا گرفت. او براي ادامه موسيقي به تهران رفت. وي در مركز حفظ و اشاعه موسيقي ايران در كلاسهاي لطفي و هوشنگ ظريف شركت مي كرد. تهماسبي در سال ١۳٥٨ وارد دانشگاه موسيقي تهران شد ولي بعد از يك سال دانشگاه را ترك كرد.  وي در سال ١۳٦٠ عضو گروه چاووش شد. او درچاووش با حسين عليزاده، محمدرضا لطفي و پرويز مشكاتيان همكاري كرد و آهنگهاي بسياري با آنها در كانون چاووش ضبط كرده است. استاد ديگر او حسين عليزاده بود. ارشد در سال ١۳٦٠ كلاسهاي آموزش تار و سه تار تشكيل داد. او موسيقي را به افراد بسياري تعليم داد. وي با حسين عليزاده در زمينه همنوازي در بسياري از كارها همكاري كرده و كنسرتهاي بسياري اجرا كرده است. ارشد تهماسبي و حسين عليزاده اولين موسيقيدانهاي ايراني هستند كه دونوازي تار اجرا كردند. وي با عليزاده در كاستهاي شورانگيز، راز و نياز، صبحگاهي، دلشدگان و همنوايي همكاري كرده است و همچنين كنسرتهاي بسياري با عليزاده در اروپا و امريكا اجرا كرده است. او با حسين عليزاده در انتشار كتاب، چهل قطعه براي تار و سه تار، همكاري كرد. ارشد تهماسبي كتابهاي بسياري براي موسيقي ايراني منتشر كرده است و كاستها و سي دي هاي بسياري نيز در اين زمينه ضبط كرده است: رديف آوازي (موسيقي سنتي ايراني مربوط به رديف آوازي محمود كريمي در ٥ كاست)، قطعات درويش خان (يك كاست و يك سي دي )، قطعات ركن الدين مختاري (يك كاست و يك سي دي) ، آهنگهاي عارف قزويني، سه چهار مضراب (از ساخته هاي خودش است)، برنامه دشتي (يك كتاب از موسي معروفي)، پنجه دشتي (تصنيف هاي عارف و قطعات ابوالحسن صبا، يك كاست و يك سي دي)، صد رنگ رنگ (صد رنگ از موسيقي ايران، ٤ كاست و يك سي دي)، دلدار (از ساخته هاي خودش است،  يك كاست و يك سي دي)، عشق ماند (از ساخته هاي خودش). مهمترين فعاليت وي در سال هاي اخير، ايجاد مركزي براي معرفي ساز تار بود، به نام جايگاه تار. در اين مركز سازهاي قديمي، وسايل شخصي اساتيد تارنواز، مضراب هاي تارنوازان قديم، اسناد تاريخي موسيقي ايران و... موجود است.

حسام السلطنه مراد – جهانگي

حسام السلطنه  مراد – جهانگير ( ١٢٦۰-١٣۴۰) 

حنانه – مرتضي