در اثر حركت است كه سطح پيدا مي شود. تا دو نفر نباشند كه كسي چيزي را بداند و آن ديگري نداند ، تعليم و تعلم معنا نمي يابد و همين سبب جذب افراد اجتماع توسط يكديگر است.
براي مثال ، تفاوت ميان زن و مرد باعث جذب اين دو موجود به يكديگر و تشكيل نهاد خانواده مي گردد . حال آنكه احساسي از اين نوع ميان دو مرد يا دو زن نمي تواند وجود داشته باشد.
قرآن در آيه 22 سوره روم وجود همين اختلاف را يكي از آيات پروردگار مي‌شمرد و مي فرمايد : يكي از آيات حكمت پروردگار اين است كه همه شما يكزبان نيستيد. يكرنگ نيستيدو..... ويا در سورة بقره آيه 213 همه مردم را امت واحده دانسته كه پيامبران براي بشارت و انذار آنها گسيل شده اند. در حديثي از معصومين اختلاف امت نشانه رحمت دانسته شده است. پس تعريف عدالت به معناي مساوات و آن هم در موهبات ا جتماعي اشتباهي بيش تر نيست . اما قدما عدالت را در مفهوم مساوات به گونه‌اي ديگر نيز تعريف كرده اند: هرچيزي و هر شخصي در متن خلقت با يك شايستگي مخصوصي متولد گرديده پس بايستي براساس استحقاقي كه هركس در وجود خود دارد، به او موهبت ونعمت اعطا كرد. يعني بايد هرچيزي را در ذاتش مطالعه كرد كه چه شايستگي و استعدادي در وجود خود دارد . حق را بايد درست و براساس منشأ خلقت تقسيم نمود.
