تولّد حسین، تولّد خون است:
آی فهمیده های طریقت جانبازی! غیرت های با شكوه خاك! زیباترین زخم های زمین!
بیائید می خواهیم، به جشن تولّد عاشورا برویم!
چشم های تیرخوردهء خود را برگیرید؛ دست های اُفتادگی خویش را بردارید؛ زیباترین زخم های ممكن را دربركنید؛ بیائید برویم.
یا ابا عبدالله! ای برادر زینب!
آن كه می خندد، هنوز، مَقْتَل غیرت تو را نشنیده است! آن روز ـ در آن بی آبی ـ تو مگر چه گفتی، كه تمام زالوها ـ به یكباره ـ بر سر خون تو، اتّفاق كردند؟!
بگذار برای این زیباترین زخم های كائنات بمیرم! شما را به خدا بس كنید! من هم می دانم كه برای "تولّد" مرثیه نمی خوانند...
امّا، "مرثیه جانبازی" شادمانْترین مرثیه جوانمردی است.آی چشم های تیرخورده قدری "نگاه" به من بدهید! ...
منبع: اگر شهادت نبود، ابوالقاسم حسینجانی
http://imam-gharib.blogfa.com/
